Vandaag een heel andere post, want we gaan even een paar jaar terug in de tijd en vertel ik je over de opleidingen die ik heb gedaan vanaf de brugklas tot nu. Een terugblik op de dingen die ik heel anders had moeten doen, maar die misschien ook wel hadden moeten gebeuren. Ik denk namelijk ook dat mijn leven er dan toch anders uit had gezien. Misschien had ik Milan dan wel niet gehad.

Op de basisschool kon ik heel erg goed leren. Cijfers lager dan een 8 kwamen nauwelijks voor en als ik een 7 had was ik teleurgesteld en kon ik er zelfs om huilen. Het was bijna vanzelfsprekend dat ik naar het Gymnasium zou gaan en ik wilde ook niets liever. Het was ook de enige school waar ik had gekeken en dit was het voor mij. Hier wilde ik naartoe. Met een Citoscore van 545 (550 was het hoogste) ging ik er naartoe en het werd een fantastisch schooljaar. Waar ik alleen niet op had gerekend was dat ik nu moest werken voor mijn cijfers. Dit was ik niet gewend, want ik haalde altijd goede cijfers met twee vingers in mijn neus. Ik wist niet hoe ik huiswerk moest plannen en kreeg bijles. Het ging toen wel iets beter, maar ik was niet goed in exacte vakken en zou toch blijven zitten. Er werd over mij vergaderd en ik mocht blijven, maar zou dat jaar dan wel over moeten doen. Dit wilde ik  niet dus koos ik toch voor een andere school en ging ik naar de havo.

Van Gymnasium naar de havo…

Toen ik op mijn nieuwe school kwam liep ik wel tegen wat vooroordelen aan over het Gymnasium, maar na een half jaar begon ik een beetje mijn draai te vinden en kreeg ik het echt naar mijn zin op school. Ik ging van 2 havo naar 3 havo en alles leek prima te gaan. Maar in 3 havo was ik vooral heel erg druk met alles en iedereen op school en na een tijdje bracht ik meer tijd door in het fietsenhok dan in de klas en ik zou weer blijven zitten. Ook hier kreeg ik weer de keuze: of blijven zitten of naar 4 mavo en het komende jaar al examen doen. Ik wilde dat laatste, maar daar dacht vooral mijn vader anders over. Uiteindelijk ging ik toch naar de mavo en voor mijn examen hoefde ik nauwelijks te leren, want het was appeltje eitje voor mij. Ik wist dat het zonde was, maar stond daar toen echt niet zo blij stil.

Maar wat ga je daarna dan doen?

Ik besloot na mijn examen een jaar te gaan werken. Ik was wel leerplichtig dus ging één dag in de week naar school en verder werkte ik. Ik heb dat jaar ook mijn detailhandel diploma gehaald en werkte bij C&A. Daar heb ik heel veel geleerd, heb ik een heel fijne tijd gehad en daar had ik ook hogerop gekund. Het was een heel goede werkgever, maar toch miste ik school. Ik wilde wel een opleiding gedaan hebben, maar wat dan?

In datzelfde jaar werd mijn vader ziek en na drie maanden overleed hij. Ik had gezien wat bijvoorbeeld de wijkverpleging betekende en besloot dat als ik hem niet kon helpen, ik anderen wilde helpen en ging voor SPW-4. Ik deed 4 jaar in 3 jaar en haalde ook daar op mijn sloffen mijn diploma. Maar ik had in ieder geval een diploma én er was toen voldoende werk te vinden!

Mijn eerste echte baan

Ik ging aan de slag bij de zorgorganisatie waar ik al werkte als vakantie- en weekendkracht en ging aan de slag als activiteitenbegeleider. Ik kreeg een vast contract, verdiende goed en kocht na een half jaar ons eerste huis. Ik was toen 20. Het was een baan wat ik 8 jaar lang met heel veel plezier heb gedaan, maar het knaagde wel. Ik kon meer en wilde meer en dat besef kwam wel 11 jaar te laat 😉 Ik was ondertussen begonnen met de webshop en ging zelf cursussen volgen en zocht dus zelf de verdieping op. Ik kwam erachter dat ik kon schrijven (iets wat ik als kind en op de basisschool ook graag deed) en veel wist van social media en de zakelijke inzet ervan.

De vacature medewerker digitale communicatie

In 2013 zag ik op het intranet op mijn werk de vacature van medewerker digitale communicatie. Hier heb ik op gesolliciteerd en ik kreeg de functie! Deze was in eerste instantie voor 10 uur, dus die combineerde ik met mijn baan als activiteitenbegeleider. Na ongeveer 9 maanden kreeg ik 20 uur en verliet ik na bijna 8 jaar mijn veilige werkplek. Het scheelt enorm dat ik nog steeds voor dezelfde organisatie werk (dit jaar al 10 jaar in vaste dienst), want hierdoor zie ik nog steeds mijn collega’s van toen.

Het is de beste keuze die ik ooit heb gemaakt. Niet alleen omdat het werk heel leuk is, maar ik krijg weer de kans mij verder te ontwikkelen. Ik heb al veel cursussen gedaan en volg de HBO opleiding Online Communicatie en Social Media. na heel veel omwegen toch een HBO opleiding die ik krijg vergoed en een baan heb ik ook al 😉

Ik werk nu 20 uur en verdien goed. Ik ben mij ervan bewust dat als ik in een winkel had gewerkt, ik minimaal 40 uur had moeten werken voor dit salaris. Ondanks dat ik er met de pet naar gooide heb ik echt geluk gehad. Ook wat betreft werktijden. Ik kan Milan alle dagen van de week zelf naar school brengen en hem 3 van de 5 dagen ook zelf ophalen. Op woensdag gaat hij maar een uurtje naar mijn ouders en dan ben ik er ook gewoon weer.

Wat zou ik doen als Milan hetzelfde zou doen?

Dan zou ik hem deze post laten lezen en laten zien dat hij al veel eerder klaar had kunnen zijn. Ik hoop niet dat hij hetzelfde zou doen en ik houd mij nu al bezig met zijn werkkaarten en ontwikkeling. Ik kan hem nu wel zeggen dat hij zijn best moet doen, maar ik kan ook tig voorbeelden noemen waarom. Ik ben het voorbeeld hoe hij het NIET moet doen haha.

En toch denk ik dat zo heeft moeten lopen. Ik heb veel (werk)ervaring en heel veel geleerd. Ik heb op mijn 30e een goed CV terwijl ik toch al 10 jaar voor dezelfde organisatie werk en dat is ook wat waard toch? Dit waren in ieder geval mijn opleidingen van Gymnasium maar de mavo en weer een klein beetje terug…

Wat heb jij gedaan? Laat het me weten in de comments hieronder.

Marisca

Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.

Find me on: Web | Twitter | Instagram | Facebook