Wij moeders hebben vaak het gevoel dat we alle ballen in de lucht moeten houden. We moeten die leuke moeder, vrouw, vriendin, dochter en collega zijn. Het liefst ook nog eentje die denkt aan die ene speciale dag, die meehelpt op school, die er leuk uitziet en die ook nog “even” die toffe traktatie in elkaar knutselt. Eerlijk? Ik heb dat gevoel ook. Mijn huis moet op orde zijn, de koelkast moet gevuld, ik wil dat iedereen er leuk uitziet en ik stuur meer kaartjes naar mensen als ooit te voren. En tussen de bedrijven door voeden we ook nog kinderen op. Tenminste, dat hopen we dan 😉
Grenzen stellen op het werk
Op mijn werk ben ik er heel goed in, grenzen stellen. Ik maak een lijstje met prioriteiten die perse die dag af moeten en als dat betekent dat ik even over moet werken is dat maar zo. Ik ga ook niet lekker naar huis als ik weet dat niet alles af is en mensen wachten op mij. Daar staat tegenover dat het de dag erna iets rustiger is. Het hoort er nu eenmaal bij en het is een kwestie van goed plannen. En als iemand het kantoor dan binnenloopt en ik weet dat het vandaag niet gaat lukken, dan zeg ik dat ook eerlijk. Vandaag lukt het niet meer, maar morgen wel. Prima, zo weet iedereen waar hij aan toe is.
Toch had ik mij voorgenomen tijdens mijn verlof niet mijn mail te openen. Meteen de eerste week ging het al mis. Ik opende mijn mail wel, gooide alle zooi eruit en las wat nodig was. Nu doe ik dat dus iedere week… Daar sneuvelt alweer een voornemen. Niemand die mij ergens toe verplicht, maar ik doe het zelf.
Grenzen stellen als blogger
Als ik een onderwerp heb om over te schrijven, dan werk ik deze meestal heel erg snel uit. Binnen een half uurtje kan die blog dan klaar zijn. Of het nu een persoonlijk artikel of een opdracht is, dat maakt niet uit. Zodra ik begin te schrijven zit ik in mijn eigen wereldje en schrijf ik er in no time een heel artikel uit. Dat is soms een valkuil, want omdat ik weet dat het snel kan gaan, zeg ik ook al snel ja tegen opdrachten.
Toch wijs ik ook veel opdrachten af. Ik krijg dagelijks veel verzoeken. Die variëren van serieus tot het het schrijven van een blog in ruil voor een chocoladeletter. Die neem ik niet aan. Niet omdat het geen leuk onderwerp zou zijn, maar omdat ik wel heel hard werk voor mijn blog (daar mag best iets tegenover staan, want ik heb immers bereik) en het niet fair is ten opzichte van andere opdrachtgevers en bloggers. Die grenzen zijn dus heel duidelijk.
Grenzen stellen als moeder
Dit vond ik eerder best lastig, maar als ik heel eerlijk ben heb ik ook enorme mazzel met een kind als Milan. Hij is makkelijk, lief, behulpzaam en weet dat nee nee is. Ik hoop met Floris net zoveel mazzel te hebben, want dat maakt het stiekem toch echt een stuk gemakkelijker 😉 Ik heb met Milan nooit driftbuien in een winkel gehad en ook wat betreft kleding is hij heel makkelijk. Uit eten? Dat is nooit een probleem geweest, ook niet toen hij jonger was. Tijd om de tablet uit te zetten? Hij drukt hem uit. So far, so good, maar we zijn er nog niet. Wie weet krijg ik wel een enorm vervelende puber die alles doet wat God verboden heeft. Ik hoop dat ik dan net zo consequent ben als nu…
Wijsheid in pacht?
Of ik nu de wijsheid in pacht heb? Tuurlijk niet! Ook ik doe maar wat! Wat ik wel weet is dat ik in het verleden wel vaak over mijn eigen grenzen heen ben gegaan. Dat werkte voor geen meter en voor ik het wist zat ik weer met een keelontsteking. Uiteindelijk werkt eerlijkheid het langst en besloot ik het eens uit te proberen. Gewoon aangeven wanneer iets niet lukt of ik er niet uit kom. Wat bleek? Niemand nam het mij kwalijk op het werk. Zo lang ik aan kon geven wanneer het wel lukte was er geen probleem. Dat ging niet van de één op de andere dag, maar langzamerhand merkte ik verschil. Ik ging steeds lekkerder in mijn vel zitten en werd veel zelfverzekerder. Dat hielp mij weer verder.
Dat gevoel wil ik niet meer kwijt dus grenzen stellen is zo belangrijk. Uiteindelijk heb je alleen jezelf er mee als je dat niet doet.
Kun jij een beetje grenzen stellen of vind je het nog lastig? Laat het me weten in de comments hieronder.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
