Twee jaar geleden zetten we ons appartement in de verkoop. Ik heb er toen veel over geschreven. Na het bijna 11 jaar verhuurd te hebben voelde de verkoop als een enorme opluchting. Ons enorme geduld werd beloond en we konden het met een behoorlijke overwaarde verkopen. Het ging in de verkoop en binnen zes dagen was de verkoop rond. Dat vonden we een lange tijd heel fijn, maar vragen we ons af of we er goed aan hebben gedaan en heb ik stiekem best spijt van de verkoop…
Ik probeer nooit spijt te hebben van besluiten of dingen die we hebben gedaan. Negen van de tien keer hebben we dat ook niet, maar in dit geval blijf ik me maar afvragen of we hier niet beter over na hadden moeten denken. Voor de verkoop hadden we het plan om het appartement te houden, de hypotheek verder af te lossen en uiteindelijk te verbouwen. We hadden het de komende jaren dan nog willen verhuren (had nu prima gekund) zodat het daarna woonruimte kon worden voor Milan en later voor Floris. Op den duur hadden we het dan kunnen verkopen zodat beide jongens een mooie spaarpot mee zouden krijgen.
Dit was een serieus plan, maar toen het huurcontract met de toenmalige huurders afliep en de huizenmarkt al een aardige gekkenhuis was, werden we ook wel verblind door de mogelijkheden. Die flinke overwaarde zou ervoor zorgen dat we in ons vorige huis het één en ander konden doen (zoals een nieuwe ketel en een schuur met overkapping) en we konden in één keer een goede auto kopen. Dingen die voorheen simpelweg niet konden. Uiteindelijk hakten we de knoop door en besloten we te verkopen.
Het was het appartement in het midden op de derde verdieping.
Maar nu hebben we toch een beetje spijt…
Als we twee jaar geleden wisten wat we nu wisten… Een collega zei vorige week dat je niet achterom moet kijken en spijt moet hebben. Toen was het de beste oplossing en natuurlijk is het fijn dat we er geen omkijken meer naar hebben, maar als we ons aan ons oorspronkelijke plan hadden gehouden, dan hadden we nu een nog grotere overwaarde gehad die we misschien deels in een verbouwing hadden kunnen stoppen.
Ik weet hoe het appartement er nu uit ziet en het is prachtig geworden, zo hadden wij het ook kunnen laten verbouwen. Dan hadden we over een paar jaar een mooi appartement voor Milan gehad. Een mooie investering in de toekomst en zo zagen we het de laatste jaren ook echt.
Maar goed, het leven loopt zoals het loopt, maar als we het over hadden kunnen doen hadden we het niet verkocht. Van welke financiële beslissing heb jij spijt?
Wat zonde dat je spijt hebt en er zo op terug kijkt. Dat is zo’n negatieve emotie. Toen was dat de beste keuze voor jullie. En misschien wil Milan daar wel helemaal niet wonen en heeft hij andere plannen. Als de huizenmarkt in was gestort had je geen spijt gehad en was je blij met de overwaarde die je behaalt had. Het is echt koffiedik kijken dus..
Dit wilde wij ook doen met appartement in Rotterdam, vlak achter het Zuidplein. Er zaten fijne huurders in en de straat was in trek. Echter werd het toch ineens gesloopt voor nieuwbouw en moesten we het verplicht aan de gemeente verkopen (2jr geleden).
Dus soms kun je ook goede plannen hebben, die door omstandigheden dan alsnog niet door kunnen gaan… Voor dat moment hebben jullie de beste keuze gemaakt.
Als je aan de gemeente verkoopt dan krijg je toch ook de marktwaarde daarvan? Maar inderdaad zuur als je daar gewoon het appartement had willen houden. Nu wordt de keuze voor jou gemaakt. Life.
Ik herken het wel, we hebben ook verschillende dingen bihnnen handbereik gehad, waar van we u van denken…hadden we maar. Kijk niet terug, je hebt toen de goede beslissing genomen en goede dingen gedaan met het geld. Probeer je nu te focussen op een ande plan, bijvoorbeeld een spaardoel.