De herfstvakantie was voorbij en M. is toch echt vier geworden, dus er was voor mij geen ontkomen meer aan. M. gaat nu iedere dag naar de basisschool en dat is vooral voor mij heel erg wennen. Meneertje had er helemaal zin in, maar ik moest, ondanks de wenochtenden, toch nog wel even slikken. Manlief en ik waren vrij om hem deze eerste dag samen te kunnen ophalen en brengen. Om 14.30 uur kwam er een heel vrolijk jongetje uit school, maar ik moest al meteen bij de juf komen. ‘Ojee, dat begint al goed’ dacht ik. Toch viel het mee, want de juf wilde alleen maar zeggen dat hij niet zo goed gegeten had 😉
Maar dan de rest van de week. Hoewel M. het super naar zijn zin heeft, vind ik het heel erg wennen. Voor mij zijn er al wat dilemma’s voorbij gekomen. Zo kregen we een mail dat de school van M. op de kade mag staan bij de landelijke Sinterklaasintocht hier in Gouda, maar dan zonder ouders. Vind ik best lastig, want hoewel het voor M. heel leuk zou zijn, wilden wij ook graag met hem daar staan. We doen het niet, maar dat was toch best een moeilijke beslissing.
Dan het spelen met andere kinderen. M. vindt andere kinderen helemaal geweldig en dacht dat hij ze deze eerste week al wel thuis uit kon nodigen om te spelen. Hij had op de eerste dag al een meisje uit zijn klas gevraagd, maar dat meisje zei nee. Logisch ook, want ze zijn nog zo klein en ze kennen M. helemaal nog niet. Toch breekt dan best een beetje je hart, want je vind het zo sneu voor hem. Ik hem uitgelegd dat hij geduld moet hebben en hij toch nog even moet wachten. En ik dacht dat hij dat ook zou doen…
Gisteren heb ik de halve bovenverdieping verbouwd en op M. zijn kamer een mooie speelhoek gemaakt. Ik zei hem dat hij dan over een tijdje ook met vriendjes daar kan spelen als hij dat wilt. Zijn antwoord daarop was dat er niemand met hem thuis wil spelen. Ik vroeg door en het bleek dus dat hij meer kinderen had uitgenodigd en dat ze nee hadden gezegd. Ik begrijp die kinderen, maar toch, ik vind het lastig. M. is zo lief en zo enthousiast (misschien ook wel een beetje té) en ik wil hem zo graag behoeden voor teleurstellingen.
In ieder geval heeft hij het wel super naar zijn zin, is de school erg leuk en lijkt ook zijn klas erg leuk. Het komt vast wel goed met deze bezorgde moeder 😉
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Komt wel goed en anders komt hij maar bij Opa spelen ! Met een pannenkoek komt het wel goed
Auteur
Haha ja, maar toch vond ik het gisteravond zo sneu!
Het komt inderdaad allemaal goed. De andere kinderen moeten inderdaad ook aan hem wennen etc… Wel fijn dat M. het toch uit zichzelf vraagt en niet zo verlegen is naar andere kinderen.
Auteur
Hoi! Dat denk ik ook wel, maar vond het zo sneu haha. Hij is inderdaad niet verlegen, ik hoop ook dat dat zo blijft 😉
Ik begrijp helemaal dat je hart dan breekt. Ook al is het maar een beetje. Ik hoop dat ze snel ja zeggen. Weet zeker dat Dunya dat wel zou doen, want die is dol op kinderen en spelen enz.
Auteur
Dat hoop ik ook Henrike, het is echt heel sneu en hij vindt kinderen ook zo leuk. Ik hoop dat ze snel aan hem gewend zijn, dan moet het vast goedkomen, hoop ik