Dat was even schrikken!

Als ik een periode heel hard heb gewerkt, mij teveel zorgen heb gemaakt en weer eens teveel op mijn hals heb gehaald kun je de klok erop gelijk zetten en krijg ik of een keelontsteking of een blaasontsteking. Vorige week was het laatste het geval en ik kreeg een antibioticakuurtje van de dokter. Ik weet inmiddels wel hoe het voelt.

En hoewel het pijnlijk was, was het hooguit erg vervelend, maar de kuur deed al snel zijn werk. Tenminste dat dacht ik…

Zaterdag was de kuur afgelopen en zondag vierden we onze verjaardagen. Dit ging allemaal prima, maar maandag voelde ik wel dat het weer rommelde. Verdorie, ik heb het druk, wil lekker werken en dan voel ik me gewoon weer niet goed! En dat is behoorlijk frustrerend kan ik je vertellen.

Ik ben niet het type dat zich snel ziek meldt dus ik ging dinsdag gewoon weer aan het werk. Ik zei nog wel dat het nog steeds rommelde, maar voelde me verder prima. Dinsdagavond weer hardgelopen, maar ik had wel pijn aan mijn heup en was nog steeds niet fit. Gewoon doorgaan dacht ik nog en zo werd het woensdag. Ook toen ging het nog wel, maar ’s nachts ging het helemaal mis…

Ik moest ’s nachts even plassen en terwijl ik naar beneden liep voelde ik de enorme pijn al en wist ik dat het nu echt goed mis was. Dat bleek ook zo te zijn, want ik plaste alleen maar bloed (sorry voor het praatje). Ik ben niet kleinzerig, maar nu raakte ik gewoon in paniek van de pijn en kon ik niet stoppen met huilen. Dit was echt schrikken!

Patrick moest al heel vroeg weg en dus besloot ik mijn moeder een berichtje te sturen. Ik durfde niet zo vroeg te bellen, maar ze was al wakker en kwam meteen en stond hier dus om 6.15 uur voor de deur. Mijn moeder verdiend echt een standbeeld! Ik kon daarna meteen door naar de HAP en daar bleek dat ik een nogal heftige bacterie heb waar de antibiotica van vorige week ook niet tegenop kon.

Ik kreeg een ander soort antibiotica en ik noem het maar een shot. Het is eenmalig een hoge dosering die ik moest nemen voor het slapen. Het gaat nu dus beter dus ik kan weer wat achterstallig werk inlopen. Verder doe ik nog rustig aan, want ik ben er nog niet helemaal vanaf. Morgen ben ik jarig en ik had mij verheugd op een gezellig weekend. Ik wil dan niet weer bij de HAP zitten. En de pijn, die was echt het ergst. Zo heftig heb ik het nog nooit gehad. Het was echt flink schrikken, zeker door al het bloed.

Dus rust, veel vitamines en veel drinken is het voor mij de komende dagen. En dan hoop ik er maandag weer lekker tegenaan te kunnen.

Marisca

Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.

Find me on: Web | Twitter/X | Instagram | Facebook