Een bloggende moeder. Daarover bestaan heel wat vooroordelen. Zo zou je je hele leven online knallen, want hé, alles voor de bezoekers. Je kinderen hebben daardoor totaal geen privacy meer en je krijgt natuurlijk alles gratis. Verder wordt alles, maar dan ook alles, op de foto gezet of gevlogd dus anderen moeten ook uitkijken wat ze zeggen want voor je het weet ben je het volgende blogonderwerp. Niets is minder waar, maar met deze vooroordelen krijgen veel bloggende moeders in meer of mindere mate te maken.
Hoe reageren anderen op mijn blog?
Over het algemeen is iedereen redelijk positief, maar je merkt wel dat niet iedereen het begrijpt. Hoe kan het dat je spullen of geld ontvangt voor het schrijven van stukjes tekst? Veel mensen vragen of je dan veel bezoekers hebt en als je dan vertelt hoeveel dat er zijn, zie je mensen denken. De meesten van hen geven dan toe dat ze dat niet hadden verwacht. Dat zijn er namelijk best veel. Ook heb ik weleens de vraag gehad op welke plek ik dan sta in de lijst van Mamabloggers. Uh, welke lijst? Maar toch lijkt het alsof mensen je succes willen meten aan de hand van een soort top 10.
De meesten vragen door en vragen hoe het dan werkt. Ik vergelijk het altijd met de krant. Die heeft een bepaalde oplage en een advertentietarief. Zo werkt het bij mij ook, maar ik heb een online bereik in plaats van een oplage.
Verder denken mensen dat je alleen maar stukjes schrijft en vinden het daarom gek dat je spullen thuis gestuurd krijgt om over te schrijven. Ik heb er weleens vaker over geschreven, maar dat beeld is er nog steeds. Jammer, want ik werk gewoon hard voor mijn blog.
Toen wij laatst nieuwe meubels hadden gekocht en ik dat enthousiast ergens vertelde kreeg ik als eerste de vraag ‘heb je dat ook gesponsord gekregen?’. Jammer vind ik dat, bloggen draait namelijk niet om hebzucht en nieuwe spullen. Tenminste, bij de meeste bloggers niet. Ik betaal gewoon voor de meeste spullen. Anders zou iedereen wel gaan bloggen denk ik 😉
In de verdediging schieten
Ik weet niet of andere bloggers dit herkennen, maar ik heb het gevoel dat ik mij altijd “moet” verdedigen. Uitleggen dat ik er hard voor werk, dat ik echt niet zelf zoveel shop, maar dat item voor de blog heb gekregen, dat we lang niet alles delen etc. Zodra het om de blog gaat doe ik dat. Zonde, want waarom zou ik eigenlijk? Ik vind het het allerleukste dat er is en mijn gezin staat er 100% achter. Dan maakt het toch eigenlijk niet uit wat een ander ervan vindt? Ik weet het, en toch doe ik dat.
Op het werk
Op mijn werk vinden ze er volgens mij niet zoveel van, ze vinden het leuk en mijn leidinggevende ziet dat ik er veel ervaring en kennis uit haal. Die pas ik vervolgens weer toe op mijn werk. Win-win situatie dus.
Ik denk daarom dat de meeste mensen het beter begrijpen en minder oordelen hebben als ze echt weten hoe het zit en als ze mij wat beter leren kennen.
Herken je dit als blogger of totaal niet? Laat het me weten in de comments hieronder.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Herkenbaar. Vooral over het gedeelte sponsoring. En ze vragen hoeveel ik er dan mee verdien. Maar dat is privé, want ik vraag hun toch ook niet naar het salaris? Dat snappen ze niet, ze zien het niet als werk. Vooral onze familie is erg positief maar de rest snapt er weinig van. I couldn’t care less haha