Home + “Ah, dat is het tweede kind hè, die zijn altijd een stuk drukker” 

“Ah, dat is het tweede kind hè, die zijn altijd een stuk drukker” 

Een tijdje terug schreef ik over de verschillen tussen de karakters van Milan en Floris. Zijn ze wat betreft uiterlijk bijna identiek, qua uiterlijk lijken ze niet veel op elkaar. Milan was geen rauwdouwer. Die kon je moeiteloos overal mee naartoe nemen, luisterde goed, trok geen keukenkastjes open etc. Floris is een heel ander verhaal en als mensen dat horen krijg ik heel vaak de opmerking “ah, dat is het tweede kind hè, die zijn altijd een stuk drukker.” Ik had er nog nooit van gehoord, maar het schijnt echt zo te zijn…

Het tweede kind is een stuk drukker?

Met een tweede kind heb je het niet alleen een stuk drukker, ze schijnen dus ook een stuk drukker te zijn. Dat verklaart een hoop haha. Met Milan kon ik gerust een huiswerkopdracht maken voor mijn opleiding, Floris kan ik geen seconde uit het ook verliezen. Milan bleef rustig liggen bij het aankleden, Floris zet de hele boel op stelten want hij heeft er totaal geen zin in. Milan vond alles best, Floris gooit zichzelf met een hoop gevoel voor drama op de grond (ik zie dat dus inderdaad nog wel eens gebeuren in de supermarkt). Kortom, hier lijkt het dus te kloppen.

Als ik om mij heen vraag bij andere moeders, komen we tot dezelfde conclusie. Het tweede kind is vaak meer een handenbindertje dan de eerste. We hebben alleen geen idee hoe dat kan. Misschien is het wel een grapje van de natuurlijk. Als dit namelijk het geval zou zijn bij je eerste kind, dan zou je misschien niet eens beginnen aan een tweede 😉 Nu denk je dat je nog zo’n exemplaar krijgt, maar niets is minder waar haha.

Natuurlijk vind ik het soms moeilijk en zit ik ook even met mijn handen in het haar, maar dat is zelden. Milan is namelijk 8,5 en dat brengt pas uitdagingen met zich mee. Die ’temperamentvolle dreumes fase’ is daarbij vergeleken een eitje! Ik vind het juist wel leuk dat ze zo van elkaar verschillen en ben heel benieuwd waar dat toe leidt. Ze zullen later nog een hoop van elkaar kunnen leren en ik hoop dat ze elkaar dan ook weten te vinden. Hun karakters kunnen elkaar alleen maar versterken.

Hoe is dat bij jullie, is het tweede kind bij jullie ook een stuk drukker dan de eerste? Heb jij deze opmerkingen ook weleens gehoord? Ik ben namelijk heel benieuwd!

 

Volg:
Marisca

Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.

Find me on: Web | Twitter | Instagram | Facebook

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

4 Reacties

  1. Esther
    24 maart 2019 / 10:41

    Ik mag hopen dat de uitspraak niet klopt. De oudste (2 jaar) is het zoveelste oppaskindje van opa en oma…en de meest ondeugende. Als onze tweede zoon ook zo wordt weet ik niet hoe ik het moet doen. Vooralsnog wekt de baby de indruk wat meer geduld te hebben bijvoorbeeld als hij honger heeft. We gaan het zien. In deze wereld moeten ze ook een eigen mening hebben vind ik. Dus dat is het positieve er aan.

    • 24 maart 2019 / 13:12

      In die laatste zin heb je helemaal gelijk! De wereld is hard dus ze mogen zeker voor zichzelf en hun mening opkomen. Ik denk dat Floris dat later ook wel doet 😉

  2. Rebecca
    28 maart 2019 / 22:57

    Elke leeftijd heeft wel iets, denk ik. Mijn oudste (5) is een stuk rustiger dan mijn jongste (2,5 jaar). Echt ogen tekort soms. Ik ben blij wanneer we de peuterfase uit zijn. ? Een stuk veiliger (iets met een ventje dat soms gewoon keihard de benen neemt).

    • 29 maart 2019 / 08:09

      Haha heel herkenbaar. Ik houd mijzelf iedere voor dat het maar een fase is haha.