In veel artikelen lees ik over het ideale leeftijdsverschil tussen kinderen. Veel ouders hebben een bepaald plaatje in hun hoofd en dat moet dan ook perse. Of het nu gaat om twee, vier, zes etc. jaar, het maakt niet uit. Zij hebben een soort planning in gedachten en zo zien zij dat dan ook graag.
Ik vind dat gek, want zijn kinderen wel te plannen? We roepen altijd heel hard dat je geen kinderen neemt, maar krijgt en toch hangen we er een soort ultimatum aan. We krijgen ze dus wel, maar het liefst niet later dan volgend jaar, want we willen er maximaal drie jaar tussen hebben zitten. Natuurlijk snap ik dat daar allerlei praktische redenen achter zitten en begrijp ik ook heel goed dat we allemaal een bepaald ideaalplaatje hebben van een gezin, maar voor mijn gevoel klopt het niet helemaal.
Toen Milan 1,5, 2 jaar was kregen we heel vaak de vraag of het niet eens tijd werd voor een tweede. Uh, mogen we dat niet gewoon lekker zelf bepalen?! We hebben er nooit een maximale tijd aan gehangen en waarom eigenlijk? Ik was 24 toen ik Milan kreeg, ik zou zelfs nog een kind kunnen krijgen als hij 16 is! Don’t worry, dat zijn we niet van plan, maar theoretisch gezien zou het kunnen.
Het ideale leeftijdsverschil tussen kinderen
Veel ouders willen graag een leeftijdsverschil van twee jaar. Dat komt zo vaak voor dat dat eigenlijk een beetje de “norm” is geworden. Zelf moest ik er echt niet aan denken toen Milan twee was. Zowel financieel als praktisch gezien niet. We waren blij dat we eindelijk weer konden slapen en van Milan konden genieten. Al die jaren erna (en nu nog) hebben we met zijn drietjes de gaafste dingen beleefd en heb ik dingen kunnen doen die ik met twee kinderen niet had kunnen doen.
Ik denk dat het ideale leeftijdsverschil niet bestaat, die is voor iedereen anders en dat is prima. Waar ik er niet aan moest denken om twee kinderen “in de luiers” te hebben, vindt de ander dat juist praktisch want dan ben je er over een paar jaar zeker vanaf.
Wat ik alleen wel gek blijf vinden is roepen dat een kind een wonder is (dat is het ook zeker!), je kinderen krijgt in plaats van neemt, maar jezelf wel een soort van houdbaarheidsdatum oplegt, want langer dan zoveel jaar leeftijdsverschil wil je niet tussen je kinderen.
En wijzelf dan?
Milan wordt komende week zes en hij heeft geen broertje of zusje. Of die er nu wel of niet komt is nog helemaal geen vraag, feit blijft wel dat mocht er ooit nog een kind komen, het leeftijdsverschil best groot is. Ik heb altijd geroepen dat een tweede kind net zoveel verdient als het eerste kind en dat is dan zeker haalbaar. Milan zit op school, er is rust binnen het gezin en je kan dingen met Milan bespreken. Dat maakt het allemaal makkelijker. Ook in de toekomst is het handig. Twee kinderen tegelijk op de middelbare school is al helemaal duur 😉
Nee hoor, door mijn werk in de zorg heb ik alle soorten gezinssamenstellingen gezien en geen enkel leeftijdsverschil is een garantie op een gelukkig gezin of een gelukkige toekomst. De tijd zal het leren en laten we ook gewoon de tijd nemen. Het komt zoals het komt…
Tussen onze kinderen zit 1,5 jaar. Maar zijn op de valreep geboren. Ik was nl 38 toen ik de eerste kreeg.
En denk ook aan de leeftijd van Opa en Oma ! Die worden ook ieder jaar een jaartje ouder en hoewel we nu steeds klaar staan en Milan opvangen (wat we overigens heel graag doen en leuk vinden) wordt het met het verstrijken van de jaren ook niet makkelijker. Er komt ook een keer een einde aan onze opvang dus bij een volgende kleinzoon of kleindochter komt het helemaal op jullie schouders !
Mijn oudste wordt dit jaar 14, de tweede is nu 20 maanden en de jongste 3 maanden! Bij mij kwam het nu eenmaal zo uit, maar ik kreeg de vraag ook regelmatig…Op een gegeven moment gaan mensen er gemakshalve maar vanuit dat er geen kinderen meer zullen komen!
Goed onderwerp!
Bij ons scheelt het 6,5 jaar. Er zitten voor en nadelen aan. Het is jammer voor kleine zus dat ze al van baby af aan op en neer mee moest naar school (op de fiets) maar aan de andere kant had ik er niet aan moeten denken om ze binnen 2 jaar na elkaar te krijgen. Ik vind het tot ze peuter/kleuter zijn namelijk best heftig 😉