Het is bijna niet te bevatten dat onze oudste dit jaar gewoon alweer 12 wordt. 12! Alle clichés zijn wat dat betreft echt waar, de tijd gaat veel te snel. En dat is niet het enige cliché dat waar is. Ken je het gezegde ‘kleine kinderen, kleine zorgen. Grote kinderen, grote zorgen’? Ik moest daar vroeger altijd een beetje om lachen, want hoezo? Als je kinderen ouder worden, wordt het toch juist makkelijker? Nou, daar ben ik op terug gekomen…
We mogen van geluk spreken, maar de zorgen worden anders
We mogen echt van geluk spreken, laat ik daarmee beginnen. Onze jongens zijn vooralsnog gezond. Onze oudste heeft zijn draai gevonden en doet het gelukkig goed op school. Voor onze kleuter was de start op school lastiger, maar ook dat lijkt nu beter te gaan. We mogen dus echt niet klagen, maar denk ook niet dat het hier altijd rozengeur en maneschijn is. Dat is het zeker niet en ook wij maken genoeg mee met onze jongens. Net als iedere andere ouder.
Waar je je als nieuwbakken ouder nog heel druk kunt maken om dingen als doorkomende tandjes en slapeloze nachten, worden de zorgen als ze ouder worden echt anders. Ik vind het eerlijk gezegd helemaal niet makkelijker als ze ouder worden. Hier heb ik mij echt in vergist. De zorgen zijn nu van heel andere orde: heeft je kind het naar zijn zin op school, gaat het straks wel goed op kamp, hoe lossen we een voorval op op school, maar ook opvoedkundige zaken worden lastiger, want je kind krijgt een weerwoord. En niet zo’n beetje ook haha. En vergeet invloeden van buitenaf niet zoals vriendjes en klasgenootjes.
Nogmaals, we mogen echt niet klagen, maar ik herken wel dat de dingen nu anders worden. Waar je je kind nog lekker bij je kon houden de eerste jaren, was het dus ook overzichtelijk. Het kringetje om je gezin was redelijk klein en vertrouwd, maar eenmaal op school wordt deze in een rap tempo groter. En natuurlijk is het goed dat je kind zich ontwikkelt, maar de wereld is hard en dat merken ook wij. Het liefst zou je je kinderen tegen alles wat niet leuk is willen beschermen, maar dat kan simpelweg niet. Dat zou ook niet goed zijn, maar het gaat zo tegen je moedergevoel in.
Boven alles hoop ik gewoon dat ze gelukkig zijn en ik zal doen wat ik kan om daaraan bij te dragen. Ik kan ze alleen niet voor alles behoeden en dat betekent loslaten. Ik zal mij de komende jaren nog heel wat zorgen maken vrees ik 😉
Herkennen jullie dit gevoel of juist niet? Klets mee in de comments hieronder of op de socials van Mamablogger.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
