Iedere ouder herkent dit: je fietst samen met je werderhelft in het donker naar school en loopt vervolgens door die verlaten schoolgang op weg naar de klas van je kind. Vervolgens zit je met knikkende knieën (in je nek ook nog, want je zit op zo’n klein stoeltje) te wachten op wat de juf te zeggen heeft over je kind. Dan heb ik het maar over één ding en dat is het 1o minutengesprek…
Donderdagavond was het weer zo ver, het eerste gesprek van dit schooljaar. En ja, ik geef eerlijk toe, ik ben dan best een beetje zenuwachtig. Niet omdat ik iets vreselijks verwacht, maar het is wel een “oordeel” over je kind. Ik verwachtte dus geen gekke dingen en Milan heeft het heel erg naar zijn zin op school, maar ik had wel vragen. Zo wordt er op school gewerkt met werkkaarten en ik krijg niet altijd hoogte van Milan hoe het nu echt met die werkkaarten gaat.
We mochten ze zien en het zijn er een aantal met verschillende onderwerpen zoals puzzels, mini loco, tangram etc. Nu konden we zien dat hij toch al heel veel werkjes heeft gemaakt en dat gelukkig goed gaat. En ja, ik weet het, een kind moet gewoon kind zijn, maar toch ben je als moeder stiekem wel blij als het allemaal goed gaat.
Verder hoorden we dat Milan een erg gezellig jongetje is met een levendige fantasie (we know!). Daarnaast kan hij ook erg goed bouwen en heeft hij behoorlijk ruimtelijk inzicht. Ook dit herkennen we. Milan speelt al een paar maanden Minecraft (alleen het bouwgedeelte, het vechten en doden is door mijn neefje geblokkeerd) en bouwt dan echt de meest mooie dingen. Toch is het leuk dat hij dat in de bouwhoek ook doet. Oh ja, en dan nog meer blije moeder spam, hij begint met lezen en kent de letters/het alfabet.
Waren er nog negatieve dingen? Nee, eigenlijk niet, het gaat gewoon erg goed met hem! Toen we eenmaal stijf, maar blij weer opstonden van die kleine, houten stoeltjes waren de zenuwen weg en verlieten we dolblij de school.
En het klinkt heel suf, maar dat is toch altijd weer een opluchting. Je wilt tenslotte ook gewoon dat alles goed is. Toen Milan de volgende ochtend wakker was wilde hij meteen weten wat de juf over hem had gezegd (en waar oma was haha). We hebben hem gezegd dat we al super trots op hem waren en dat we dat ook nog steeds gewoon zijn!
Hebben jullie al eens een 10 minutengesprek gehad? Zo ja, hoe ging dat? Laat het me weten in de comments hieronder!
Ohhhhh wat fijnn zeg dat het goed gaat! Wij hebben hem maandag, ben al een week zenuwachtih joh
Auteur
Spannend Tamara, maar zal ook vast wel goed komen. Succes X
Ja al een aantal achter de rug en over een week of 3 staat er weer een voor de deur. Ik kijk er al naar uit al vind ik het stiekem toch ook wel heel spannend. Ik ben altijd bang dat meneer rare streken heeft uitgehaald haha
Auteur
Spannend ook voor jou dan Priscilla! Je weet het immers maar nooit 😉 Succes!
Ik heb dinsdag over een week de allereerste en ik vind het best spannend! Ik heb als onderwijsassistent best wat 10 minuten gesprekken meegemaakt maar dit gaat wel om mijn eigen kind!
Auteur
Ja, dat lijkt mij ook. Je weet hoe het werkt, maar als het om je eigen kind gaat is het toch anders.
ja ik heb ze al heel vaak gehad. Ik heb hele fijne gehad maar ook minder fijne. De minst fijne was toch wel het 10 minuten gesprek in de kleuterklas toen de juffen vertelde dat ze onze kinderen niet konden verstaan en daar 20 minuten over door bleven gaan. Achteraf hebben ze gezegd dat ze het verkeerd hadden aangepakt want de jongens deden het super op school en dat hoor je ook in een 10 minuten gesprek te vertellen. Ik ben ook altijd een beetje zenuwachtig als ik weer naar een 10 minuten gesprek moet.
Ik heb regelmatig een gesprekje met Milan ! In heel Europa mijn gekke Opa !
Voor de zomervakantie voor het eerst gehad, toen zat ze nog maar 3 maanden op school. Ik heb geen idee wanneer we weer hebben. We zijn nog beginneling 😉