Gevolgd door ‘vind je die dan in de stad of zo?’. Dit was een vraag laatst van Milan terwijl we zaten te eten. Wat was er gebeurd met ‘ik wil met jou trouwen mama’? Bijna vijf alweer en nu al bezig met dit soort vragen. Ik heb geen flauw idee waar hij dit vandaan haalt, maar wij verslikten ons bijna in ons eten van het lachen. Hij heeft wel vaker van die vragen en opmerkingen, maar deze was compleet nieuw.
Als je hem een maand geleden vroeg wat hij wilde worden, wilde hij niets worden en vooral bij papa en mama blijven. Super schattig. Toch zat ik wel te denken, want met wie zal hij later thuiskomen. Of het nu een jongen is of een meisje het zal me echt een worst wezen als ze maar gelukkig zijn.
Maar goed, Milan was er maar druk mee. Waar hebben papa en mama elkaar “gevonden” en hoe werkt dat dan allemaal? We hebben hem uitgelegd dat papa en mama elkaar leerden kennen op vakantie, maar dat je iemand inderdaad ook kunt tegenkomen in de stad.
Milan vond het maar gek. Waarom moest hij eigenlijk weg? Hij kon toch gewoon voor altijd bij ons blijven? Toen we hem vertelden dat hij uiteindelijk op een leeftijd komt dat hij misschien wel zelf weg wilt, kon hij zich dat niet voorstellen. Hij zou gewoon altijd bij ons blijven.
En toen ik hem van de week zei dat alles zo snel ging en hij alweer zo snel groot werd zei hij dat dat niet zo was en hij altijd klein zou blijven. Hij wilde nog niet snel groot worden. En weet je, dat willen wij ook niet. Het is logisch dat de tijd snel gaat en hij groter groeit, maar voor nu genieten we heel erg van dat lieve, mooie, kleine mannetje!
En die vrouw komt vanzelf wel 😉
Hahahaha hilarisch! Nee het gaat snel! Maar zo snel hoeft het nu ook weer nietB