Vanavond staat de eerste corona persconferentie van dit jaar gepland en dan horen we of de lockdown wordt verlengd. Waarschijnlijk wordt deze met drie weken verlengd en vind dat we moeten doen wat moet om het virus te verslaan. Het is echter wel een lange en zware lockdown en deze valt mij heel wat zwaarder dan de eerste lockdown. Ik dacht, laat ik het eens van mij af schrijven, want veel van jullie zullen wel herkennen wat ik bedoel. Het is in ieder geval een combinatie van de onderstaande dingen…
Thuisonderwijs
Hoe gaat het bij jullie wat betreft het thuisonderwijs? Hier gaat het nog aardig, maar de lontjes zijn kort. Zowel bij mij als bij Milan. Waar het hem in zit weet ik niet zo goed. Nu moet ik wel zeggen dat het inloggen in ‘Meet’ wel stress veroorzaakt en toen het van de week bij opa en oma niet lukte had ik een zeer gestresste Milan aan de lijn. Toen ik hem voorstelde om het dan maar even te laten en van het weekend verder te kijken, was het net alsof ik hem iets verschrikkelijks voor had gesteld. Hij ging namelijk echt niet in het weekend aan zijn schoolwerk!
Toen ik hem gerust stelde, zat ik op kantoor en op dat moment had een collega tegenover mij haar dochter aan de telefoon die ook niet in de Meet kwam en net zo gestresst was als Milan. Later hadden we het erover dat dit voor de kinderen eigenlijk een behoorlijk stressvolle situatie is. Ze voelen zich verantwoordelijk, willen het goed doen, maar wij zijn hun leerkracht niet en ze missen hun vriendjes en de structuur. Die frustraties reageren ze uiteraard thuis af en als je als ouder zijnde al een kort lontje hebt in deze periode (wat begrijpelijk is, we zijn immers allemaal mensen), gaat het al snel niet goed. Dat is bij ons echt niet anders hoor. Het is ook pittig om met zijn allen in één huis te werken.
Het weer
Ik vroeg mij af waarom ik minder moeite had met de vorige lockdown. Iemand zei mij dat het toen veel mooier weer was waardoor je meer buiten was en dat klopt. We hadden gedurende de eerste lockdown echt prachtig weer. We zaten in de tuin, gingen ’s morgens vroeg naar de speeltuin en ’s avonds was het langer licht waardoor we sneller nog even een blokje om gingen. Dat was heerlijk en het deed ons allemaal goed.
Ik weet niet zo goed wat het is. Misschien maken de donkere dagen je sowieso wat somberder…
’s Morgens vroeg in de speeltuin tijdens de eerste lockdown
Het is de tweede keer
Tijdens de vorige lockdown gingen we er stiekem nog een beetje vanuit dat het in de zomer wel beter zou gaan. Dat leek ook even zo. En al golden de maatregelen gewoon tijdens de vakantie, we konden ons normale leven weer oppikken. We konden leuke dingen bezoeken, ergens een hapje eten en winkelen. Wat altijd zo vanzelfsprekend was en wat we misten tijdens de eerste lockdown, kon opeens weer. Tel daar het mooie weer in de zomer bij op en we waardeerden nog meer wat we hadden. Het waren echt cadeautjes.
Nu we maanden verder zijn en de lockdown nog strenger is dan de vorige keer, voelt het, ondanks de vaccinaties die nu worden gegeven, toch een beetje als uitzichtloos.
We weten dat het goed komt, maar wanneer? Die vraag houdt mij steeds meer bezig.
De winkels dicht
Konden we tijdens de eerste lockdown nog even snel een cadeautje kopen of iets anders dat we nodig hadden, kan dat nu niet meer. Ik vind het verschrikkelijk voor al die ondernemers en hoop voor hen heel erg dat ze nog even vol kunnen houden. Tegen beter weten in soms, want ik ken ondernemers die het nu zo ongelooflijk moeilijk hebben. Ik kan mij daar oprecht heel druk om maken. Je kent die mensen persoonlijk en in sommige gevallen zijn meerdere gezinnen afhankelijk van dat inkomen.
Ook nu loop je weer tegen dingen aan die zo vanzelfsprekend waren, maar dat nu niet meer zijn.
En ik weet dat ik niet mag klagen en dat we blij moeten zijn dat we gezond zijn en ons inkomen nog hebben, maar dit gevoel mag er ook zijn denk ik. We zitten allemaal in deze situatie en leuk is die niet.
Wat de boodschap ook is vanavond, ik hoop in ieder geval op een beetje licht aan het einde van de tunnel. En wat betreft de vaccinaties, ik laat mij zeker vaccineren.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Vind vooral thuis onderwijs nu heftiger.. vorig jaar zat de jongste nog in groep 2 en lieten we het los maar nu moet ie echt aan de bak plus manlief de drukste maand van het jaar op het werk heeft.. dus ik heb maar verlof op genomen anders komt het niet rond
Auteur
Jeetje, dat is inderdaad pittig. Wat fijn dat je verlof op hebt kunnen nemen? Hoe lang neem je dan verlof op?
Hi Marisca,
Voor het eerst sinds 10 maanden (de start van de lockdown en crisis) heb ik het zwaar. Ben niet vooruit te branden, heb nergens zin, snel geïrriteerd en maak mij veel te druk over het beleid rond Corona. Beweging heb ik nog wel genoeg, maar de dagen zijn steeds maar hetzelfde, bah! Ik weet dat ik mij gelukkig moet prijzen, goed hersteld na hoogstwaarschijnlijk Corona 3 weken in maart, naasten zijn gezond, ik heb nog werk en een dak boven mijn hoofd, maar ik ben gewoon Corona moe. Alle rondjes heb ik nu wel gewandeld, alle series heb ik nu wel gezien. Kortom, je snapt me ha ha! Ik heb echt behoefte aan een soort stip op de horizon.
Auteur
Haha, ik snap je helemaal en dat gevoel van die stip aan de horizon herken ik ook. Ik hoop dat dat het geval zal zijn als er al veel mensen gevaccineerd zullen zijn, maar ik maak mij ook best zorgen om de Britse variant en heb geen idee waar dat heen zal gaan.
Ik moet zeggen dat er voor mij en mijn gezin niet veel is veranderd. Wij houden ons al sinds maart strikt aan de regels (misschien wel te). En het was in maart gezelliger vanwege het weer, maar nu doen we gewoon weer thuisonderwijs en dat gaat goed. Ik heb mijn 2 kinderen (10 En 5 jaar) het liefst veilig thuis dan nu op school. Ook vanwege de Britse variant. Echt winkelen heb ik al maanden niet meer gedaan, uit eten hebben wij voor het laatst in de zomer gedaan. Ik maak het thuis extra gezellig, en geniet van de kleine dingen. Ik hoop qua veiligheid dat het thuisonderwijs nog even blijft (mijn oudste dochter heeft een beperking en te weinig weerstand) zodat ik zelf alles in de hand heb of probeer om het virus buiten de deur te houden. En we kunnen als ouders niet meer doen als ons best! Succes
Auteur
Daar heb je gelijk in. Zoals het er nu naar uit ziet blijven de scholen toch langer dicht en ik moet zeggen dat ik dat, gezien de Britse variant, ook veiliger vind voelen. Al merk ik wel dat het gemis van school erin begint te hakken. Jij ook succes!
Hoi Mariska,
Ja, ik ervaar het ook zo inderdaad. Dat we toch in de winter zitten en daardoor toch minder dingen kunnen ondernemen omdat het weer niet lekker mee werkt. Wij wonen in het zuiden en afgelopen tijd heeft het hier zoveel geregend. Wij wonen vrij groot en hebben een hele speeltuin in de tuin waar in de 1ste lockdown ze erg veel speelde maar nu toch sneller niet door het weer en het snel beu zijn door de kou.
IK zelf vind het erg zwaar. Ik ben nu ruim een jaar uit een zware depressie van 2.5 jaar. Nu zit ik thuis omdat ik als zelfstandig ondernemer ( zzp kapster) niet mag werken. En waar we in de eerste lockdown nog steun kregen van de gemeente (als je aan urenverantwoording kwam,1225 p.j.) Krijgen we nu helemaal niks. Ik heb daarbij geluk dat ik een man heb die daarbij een vaste goede baan is en ook zeker is dat het nooit om valt. Waar door zijn salaris gewoon binnen komt en we alles kunnen betalen. Dak boven ons hoofd gezonde kinderen.
Maar ik vind het denk ik toch door mijn achtergrond ’t lastiger, heftiger vind. 2 Kids van 3 en 5 (groep 2) man die veel thuis werk en daarbij ook nog onregelmatige diensten (deze zijn wel gewoon op het Bureau). Ik mis me werk, de sociale contacten die je daar door hebt. Gewoon even weg van huis. Niet alleen savonds de deur uit kunnen (achteraf wonen,klein dorp, erg donker.) Iedereen is een stuk minder gezellig. Overdag kan ik gewoon niet weg omdat ik de kinderen heb aangezien mijn man toch echt gewoon aan het werk is.
Al gaat het schoolwerk met mijn dochter van 5 stuk beter. Zij is daarin door van groep 1 1ste lockdown nu groep 2 in 2de lockdown. Toch wat vertrouwder geraakt met thuis huiswerk. Gynzy doen veel zelfstandiger. Ze weet hoe de computer (muspat) werkt.
Ik hoop echt zo dat het 10 februari is en ik met mijn spullen weer heel heel veel mag gaan werken om de storm van klanten aan te kunnen en iedereen weer blij kan maken. Maar ik ben zo bang zoals waarschijnlijk elke ondernemer (zzp’ers) voor die BRITSE variant.
Liefs Marlies
Auteur
Hi Marlies,
Dank voor je reactie en je openheid. Wat een heftige periode heb je achter de rug. Ik kan mij voorstellen dat je blij was dat je je leven weer wat op kon pakken en toen kwam corona… Het is logisch dat je het dan zwaar hebt en inderdaad die contacten mist. Wat goed van je dat je ook naar de mooie dingen kijkt, maar dat neemt niet weg dat het nu gewoon pittig is.
De Britse variant stelt mij ook niet gerust, maar ik hoop heel erg met je mee dat je weer zo snel mogelijk aan het werk mag.
Liefs,
Marisca