Milan was pas 1,5 toen hij van zijn ledikantje naar een peuterbed ging. Hij sliep voor geen meter in het ledikantje en in onze wanhoop (want: slaapgebrek) dachten we dat hij misschien wel beter zou slapen in een peuterbed. Dat was maar gedeeltelijk zo. Uiteindelijk heeft het nog lang geduurd voordat het slapen echt goed ging, maar hij was in ieder geval heel jong toen we overstapten. Dat is blij Floris wel anders. Zijn babykamer en alle meubels is nog steeds hetzelfde als 2,5 jaar geleden en hij slaapt dus nog steeds in zijn ledikantje. En als we heel eerlijk zijn is er voorlopig ook nog geen zicht op een peuterbed.
2,5 jaar en nog steeds in een ledikantje
Oké, het matras is natuurlijk omlaag gebracht en ook de mobiel hangt er niet meer over, maar verder slaapt hij nog steeds in dit bedje op dezelfde plek. Aan Milan merkten we destijds dat hij zijn ledikantje niet fijn vond. Bij Floris is dat het tegenovergestelde. Hij slaapt er nog steeds heerlijk in en ik heb het idee dat hij de geborgenheid wel fijn vindt. We denken wel over een nieuwe kinderkamer die past bij zijn leeftijd en onze smaak van nu, maar we twijfelen nog over een peuterbed.
Het ledikantje opgemaakt tijdens de zwangerschap
Gevoel van veiligheid
De reden waarom we nog niet overgaan op een peuterbed is het gevoel van veiligheid. We hebben wel een traphekje, maar alsnog vind ik het doodeng en in mijn hoofd gebeuren dan de gevaarlijkste dingen. Hij is nog net te jong om uit te leggen waar hij op moet letten of wat hij moet doen als hij dan wakker wordt. Het ledikantje voelt dus veilig en hij ligt er nog fijn in. Ik weet dat dat niet heel lang meer zal duren, maar tot die tijd doen we het nog heel even zo.
Raar?
Zo nu en dan schiet het wel door mijn hoofd dat het misschien raar is dat hij nog in dat ledikantje ligt. Dan vraag ik mij af of ik hem niet tekort doe of dat hij niet nog lekkerder zal slapen in een peuterbed. Ik twijfel dan of we er wel goed aan doen, maar tegelijkertijd weten we ook dat dit niet lang meer duurt.
Een ding is zeker: de tijd gaat veel te snel en hij wordt veel te snel groot!
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Schaam je er niet voor of denk niet dat je hem tekort doet, zoals je zelf al zegt merk je aan Floris dat hij het nog heel fijn vindt en dat is toch zeker het belangrijkste? Onze oudste dochter had ook enorm behoefte aan die geborgenheid, maar met 3 jaar en 3 maanden begon ik aan het derde trimester van de zwangerschap van de tweede en moesten we toch écht over. Dat heeft heel wat voeten in de aarde gehad, heel veel samen in slaap vallen en heel veel heen en weer lopen (geheel tegen onze verwachting in ging ze er niet zelf uit en had ze ons dus overal voor nodig). Pas toen ze vijf was ging ze zelfstandig in en uit bed en dan nog is ze heel voorzichtig en nog nooit ’s nachts van de trap gevallen (ook mijn angst indertijd). De tweede is nu net 2 en ligt ook nog heerlijk in het ledikant, ik maak me daar totaal niet druk om en wacht de signalen wel af dat ze zélf toe is aan een groter bed.
Het verschilt allicht ook per kindje, ik had een vriendin wiens dochter na haar eerste verjaardag er zelf uitklom (en heel hard viel dus). Als mijn kinderen zulke avontuurlijke streken uit zouden halen is het gelijk afgelopen. Maar tot op heden is daar geen sprake van bij de tweede en de oudste blijft sowieso keurig liggen in d’r bed zonder gekate..!
Mijn oudste zoon kreeg voor zijn 4de verjaardag een groot bed die sliep er heerlijk in.
Toen hij naar het grote bed ging sliep hij een half jaar echt slecht
Mijn dochter lag voor haar 2de verjaardag in een peuterbed, die klom met slaapzak uit bed… en naar 2x bij de huisartsen post gezeten te hebben ( je denkt ze leert van de eerste keer….) was ik het zat. En slaapt sinds dien heerlijk
Zolang hij er nog lekker in slaapt en geen rare capriolen uithaalt is het helemaal prima toch? Mijn zoontje is 2,5 en.slaapt ook nog in zijn ledikant. Hij slaapt er heerlijk in en probeert er tot op heden ook nog niet zelf uit te klimmen. We hebben wel onlangs via Marktplaats een peuterbedje gekocht zodat we wel snel over kunnen stappen mocht het nodig zijn.
Niet raaaaarrr. Mijn oudste sliep tot 3,5 in een ledikantje en precies die geborgenheid die je beschrijft. De jongste had dat veel minder, die was er echt aan toe met 2 jaar.
Hetzelfde met favoriete knuffels, die heeft de jongste niet nodig. Kindjes zijn hetzelfde. <3