Milan was een echte nachtbraker. Na 1,5 jaar geen enkele nacht door te hebben geslapen wisten we niet meer wat we moesten doen. We hadden al zoveel verschillende methodes geprobeerd dat we simpelweg moedeloos waren geworden. We wisten niet meer wat we nog konden doen en snakten naar slaap. Uiteindelijk deden we iets waarvan we hadden gezegd dat we dat nooit zouden doen; we lieten hem tussenin slapen. Vanaf dat moment sliepen we weer! We legden hem ’s avonds in zijn eigen bed, maar ’s nachts liep hij nog weleens naar ons en sliep hij bij ons. Niet ideaal, zeker niet, maar we sliepen weer en daar hadden we alles voor over…
Tussenin slapen
We kregen vaak de opmerking dat we dan vast niet consequent waren geweest. Nou, ik kan je vertellen dat we dat juist wel waren. We hebben verschillende methodes wekenlang geprobeerd, maar we zagen nergens verbetering. Niet eens een heel klein beetje. Daarbij helpt het ook niet als het slaapgebrek je op een gegeven moment opbreekt en je niets meer kunt hebben. Ik geloof er heilig in dat Milan dat toen echt wel heeft gevoeld.
Uiteindelijk komt alles goed, ook bij Milan. Door de opmerkingen van anderen voelde het alsof we alles totaal verkeerd hadden aangepakt, maar zij waren er niet bij! De huisarts veranderde ons beeld. Zij vroeg ons of wij het erg vonden dat Milan bij ons sliep. Ik antwoordde eerlijk dat we blij waren dat we eindelijk nachten doorsliepen en we weer fatsoenlijk konden functioneren op ons werk. We werken allebei buitenshuis dus even tussendoor een uurtje slaap meepakken was er niet bij. Zij zei ons dat we ons niets aan moesten trekken van wat anderen zeiden. Er zijn heel veel culturen waarbij het gebruikelijk is dat de kinderen bij de ouders slapen, behalve bij ons in het westen. Ze had gelijk. Vanaf dat moment viel er iets van mij af en trok ik mij niets meer van anderen aan. Wij sliepen lekker en de rest bekeek het maar.
Inmiddels slaapt Milan prima in zijn eigen bed en wij ook. Floris is namelijk een heel ander kind wat betreft slapen én we pakken het zelf anders aan.
Nu pakken we het anders aan
Ik was heel bang dat Floris net zo’n nachtbraker zou zijn als Milan. Dat was dan ook het enige waar ik tegenop zag. We besloten het daarom meteen vanaf het begin heel anders aan te pakken. We zouden hem op vaste tijdstippen laten slapen. Overdag in zijn eigen ledikantje op zijn kamer en ’s nachts in de co-sleeper. We hanteerden de 5-minuten methode als hij huilde en waren vastbesloten het nu heel anders aan te pakken. Ik zal niet zeggen dat het iedere dag perfect gaat, maar het werkte wel. Natuurlijk lieten we Floris niet meteen 5 minuten huilen. Ik ben van mening dat je babytjes gewoon moet troosten. Ze zijn nog zo klein.
Iedere dag hielde we dit ritme aan en na 3,5 maanden kwam Floris ’s nachts niets meer voor een fles en sliep hij door. Of het aan de aanpak ligt weet ik niet, maar het ritme werkte voor ons allemaal. Bij Milan waren we veel meer zoekende. Nu wisten we dat alles hoe dan ook een keer goed zou komen en hadden we geleerd van alle dingen die we niet zo handig aan hadden gepakt.
Tips!
- Begin gelijk met een (soort van) ritme. Floris slaapt nog steeds rond 8.45 uur en rond 12.30 uur. Daarna weer na zijn laatste fles van 18.30 uur. Dat ritme hebben we al vanaf het begin;
- Leg je kindje op bed zodra je denkt dat ‘ie moe is. Bij Floris is het duidelijk, die wrijft dan in zijn oogjes;
- Wees consequent in waar je je kind laat slapen. Overdag ging Floris in zijn ledikantje en ’s nachts in de co-sleeper;
- Maak de kamer toch wat donkerder, ons heeft dat geholpen anders ging hij echt niet slapen;
- Overdag sliep Floris zonder pyjama, maar ’s nachts wel;
- Houd hetzelfde ritueel aan als je je kindje op bed legt;
- Troost je kindje en haal hem meteen zodra hij wakker is uit bed. Zo weten ze al snel dat je op je kunnen rekenen en je meteen komt. Dat geeft vertrouwen.
Dit zijn de tips die ons heel erg hebben geholpen en ik hoop jou ook. Verder is je erbij neerleggen dat gebroken nachten erbij horen ook een goede. Dat geeft meer rust. Tenzij ze 1,5 jaar duren natuurlijk 😉
Wat zijn jouw tips? Help andere moeders door ze in de comments hieronder achter te laten.
Doorslapen, het is toch bijna altijd een heel proces als ik het zo hoor.
Ik ben “gezegend” met twee kinderen die in hun babytijd vanaf een maand oud 8u lang sliepen (de oudste van middernacht tot 8u, de jongste van 22u tot 6u) zonder dat ik daar iets voor moest doen. Ze hadden wel periodes dat ze ’s nachts wakker werden en dan belandden ze wel bij ons in bed, de oudste deed dat tot hij zo’n jaar of vier was, de jongste tot hij 8 was.
Zelfs nu kruipen ze ’s morgens nog bij ons onder de dekens als ze vroeg wakker zijn in het weekend. Altijd een perfect moment om even bij te praten, vind ik.
Auteur
Oh wat heerlijk! Ik ben jaloers! En dat even onder de dekens kruipen vind ik alleen maar heel gezellig inderdaad.