M zit nu ruim drie maanden op de basisschool, tijd voor een update dus! Hoe gaat het nu en hoe vind ik dat het gaat? Het is lastig om dat in één zin te noemen, dus vandaar deze post. M kwam eind oktober op deze school en viel daarmee meteen al met zijn neus in de boter wat betreft de feestdagen. Sinterklaas kwam al vrij snel daarna aan en we hadden ook de landelijke intocht hier in Gouda. Tel daar de Kerst bij op met kinderen in de klas die op zijn zachtst gezegd allemaal hyper waren en je kan wel zeggen dat meneertje zijn vuurdoop wel kreeg.
Inmiddels is de rust in de klas weer terug en kan ik een beetje terugkijken op deze periode. Ook kijk ik vooruit, want hoe zie ik het nu?
Na de eerste week op de basisschool vertelde ik al over M die zo’n beetje de halve klas al had uitgenodigd om bij hem te komen spelen. De kinderen kenden hem nog niet en zeiden, heel begrijpelijk vanuit de kinderen gezien, nee. Toch vond ik dat heel erg lastig en leek ik er meer last van te hebben dan M. Ik begreep die kinderen natuurlijk, maar als moeder breekt je hart en wil je natuurlijk dat je kind vanaf dag één met open armen wordt ontvangen. Hoe onrealistisch dat ook is…
Toen ik dat vertelde aan de juf en andere moeders kreeg ik te horen dat het in veel gevallen maanden duurt voordat er echt bij elkaar gespeeld wordt. Dat stelde mij gerust en M ook. Hij is vooral bezig met zijn plekje te vinden en is ook heel erg vrij. Hij stapt overal op af, ook als hij het ergens niet mee eens is. Dat is natuurlijk best bijzonder voor een klein mannetje in groep 1. En dat vinden veel kinderen ook, al kan dat natuurlijk ook wel een beetje afschrikken.
Hij speelt gelukkig wel met veel kinderen uit de klas en nu er ook een aantal kinderen zijn doorgestroomd naar een andere klas, merk je wel dat de rust weer een beetje terug is. Er zijn in totaal zes kinderen uit de klas en dat is toch een behoorlijk verschil!
Toen hebben we nog het hele “fruitverhaal” gehad en vooral M had daar veel last van. Gelukkig is dat nu opgelost en kunnen we dat ook weer afsluiten.
Wat wel fijn is, is dat de andere moeders heel leuk zijn en we dus ook leuke gesprekken hebben op het schoolplein. En dan hoor je dat ook zij tegen dingen aanlopen en het is fijn om te weten dat je niet de enige bent. Zo was ik dus ook bij lange na niet de enige wat betreft het fruit.
Wel hebben we nog getwijfeld of we wel de goede keuze hebben gemaakt wat betreft de basisschool en we zijn ook in gesprek geweest met andere scholen. Ook daarin bleken we niet de enige ouders te zijn. Toch hebben we besloten dat M op deze school blijft, omdat hij zegt het naar zijn zin te hebben en we ook niet zomaar op willen geven.
Hoewel M nu ziek is, vinden we de basisschool toch een heel avontuur en hoop ik dat we over een jaar over deze onzekerheden kunnen lachen. In ieder geval breng ik mijn onzekerheden, vragen en twijfels niet over op hem en daar let ik wel heel goed op. M geeft aan dat hij het naar zijn zin heeft en dat is het belangrijkste!
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
