Het was 2006, ik was 20 jaar en Patrick 24. We waren er klaar voor, ons allereerste huis kopen. We wisten wat ons budget was en we hebben heel wat appartementen bekeken in die tijd. Uiteindelijk vonden we het, voor ons perfecte, appartement aan de rand van het centrum en vlakbij het station,supermarkt etc. We moesten snel zijn, want er waren heel wat kapers op de kust. We deden een bod, het werd geaccepteerd en twee maanden later zaten we bij de notaris.
Klinkt allemaal heel simpel, maar zo ging dat in die tijd. We wilden graag kopen, niet huren en lieten ons adviseren. We hadden nauwelijks verstand van hypotheken, maar voelden ons wel heel stoer. Zo jong en we kochten toch maar mooi een huis.
Twee jaar later herhaalden we dit hele riedeltje weer toen mijn ouders hadden besloten hun huis te verkopen. Patrick stelde voor om te kijken of wij het konden kopen en hoewel ik het niet verwachtte kregen we alles toch rond. De sleutel hadden we al 😉 en niet veel later begonnen we met klussen.
2017…
Zoals de meesten van jullie wel weten hebben we beide huizen nog steeds. Dat betekent dat we volgend jaar dus al tien jaar (!) twee koophuizen hebben. Als ik mensen een tijdje niet meer heb gesproken krijg ik altijd de vraag of we ons huis al hebben verkocht. Als ik dan ‘nee’ zeg krijg ik al snel ‘wat erg voor jullie’ te horen. Dat hebben we zelf ook heel lang gevonden, maar we zijn eraan gewend. Met behulp van de makelaar verhuren we het en we lossen iedere maand hypotheek af.
Inmiddels bekijken we het een heel stuk zonniger en zien we dit appartement als investering. Misschien wel een heel mooi spaarpotje voor de jongens later!
We hebben voor nu dan ook besloten het te houden en we zien wel wat de toekomst brengt.
We hebben er een hoop van geleerd en ook dat is een hoop waard. We hebben hierdoor beslissingen genomen die we anders misschien niet hadden genomen en dat heeft ons wel gebracht waar we nu zijn.
Dus nee, we zijn niet zielig, verre van, we hebben het ondertussen toch maar mooi gered. En wat de toekomst ons brengt zien we wel! Als we een ding zeker weten is het wel dat we dat toch niet in de hand hebben.
Heb jij weleens een risico genomen, die achteraf juist heel goed of helemaal niet goed uitpakte? Laat het me weten in de comments hieronder.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
