Wij moeders doen veel op een dag. Onze dagen bestaan uit eindeloze to do’s en net wanneer je denkt alles (bijna) af te kunnen vinken, komt er wel weer iets bij. Niet erg en het hoort erbij, maar soms kan dat wat veel zijn. Ik roep op mindere dagen dan ook regelmatig dat ik zo graag eens een dag voor mijzelf zou willen en het zo heerlijk zou zijn als ik even helemaal niets zou moeten. En oké, we moeten ook veel van onszelf 🙈. Dat doen we vaak zelf, maar andere dingen moeten echt zoals het werk. Daarom 5 struggles die alle werkende moeders vast wel herkennen.
1. Help, mijn kind is ziek
Hoewel ik 32 uur per week werk, heb ik heel veel geluk met het feit dat ik mijn werk ook thuis kan doen. Door corona is thuiswerken normaal geworden en ik werk nog steeds twee middagen thuis. Ideaal met speelafspraakjes van onze jongste. Als één van de kinderen ziek is, kan ik in principe thuiswerken, maar ik heb ook veel afspraken die niet altijd via Teams kunnen en die ik ook niet altijd last minute kan verzetten. En Patrick gaat al erg vroeg de deur uit, dus die is al weg. Gelukkig kan ik opa en oma dan bellen en kunnen zij vaak inspringen. Echt, we zouden nergens zijn zonder opa en oma.
Maar ik werk voor een zorgorganisatie en hoor ook weleens de verhalen van moeders die in de directe zorg werken en dan kun je helemaal niet thuiswerken. Dat is en blijft een spagaat. Niet werken betekent gedoe voor je collega’s en wel werken wil je als moeder ook niet. Een eeuwige struggle.
2. Appje van school: de juf is ziek en er is geen vervanger
Dit is vorig schooljaar heel vaak gebeurd. Vaker dan 10 keer in ieder geval. De juf van één van de jongens was dan ziek en dan begint voor school de uitdaging om een vervanger te vinden. Als dit niet lukt, kan het gebeuren dat je rond 7.45 uur pas een appje krijgt van school met de vraag je kind thuis te houden.
Ook dan kan ik vaak nog een beroep doen op opa en oma en anders werk ik thuis, maar ook hier geldt: wat nu als dat niet kan? In dat geval mag je kind vaak wel naar school, dan vangt een andere juf je kind op. Maar wat als je kind net vier is, wellicht wat onzeker is of dit juist een pittige verandering is? En vriendjes wel thuis blijven? Ga dat zo last minute nog maar eens regelen. Voor school en de zieke leerkracht uiteraard ook vervelend en het blijft een uitdaging dit op te vangen. Het is in ieder geval voor niemand een relaxt begin van de dag.
3. Hulpouders gevraagd
Woensdag is in principe mijn vrije dag. Ik werk dan nog even voor mijn werk, daarna ben ik vrij. Maar dat is dan ook meteen de dag waarop ik afspraken plan, ga wandelen met een vriendin of even de stad in ga. Of juist even helemaal niets doe en in huis aan de gang ga. De middag is voor ortho- en tandartsafspraken en de musicalles. Voor je het weet is ook deze dag weer voorbij. Maar als school op woensdag een hulpouder nodig heeft, dan probeer ik erbij te zijn. Zo hielp ik vorig schooljaar met een verkeersles, stoomboten knutselen en ging ik met Milans klas mee naar een museum.
Maar er zijn ook genoeg andere dagen waarop hulp nodig is. En activiteiten kunnen vaak alleen maar doorgaan als er genoeg ouders zijn. Opa heeft daarom weleens bijgesprongen. Hij heeft zelfs een gastles over zijn werk bij de politie gedaan. Superleuk voor de jongens, maar ik voel mij toch altijd schuldig als ik niet kan. Niet nodig, maar het is puur een gevoel en wat zou het soms toch handig zijn als je op twee plekken tegelijk kan zijn.
4. 10-minutengesprek plannen
Yep, ik ben die moeder die meteen klaar zit als we via de school app een gesprek in kunnen plannen. Dit heeft stiekem te maken met het feit dat ik zoveel werk en het gesprek dan kan plannen als ik thuiswerk. Ik probeer het gesprek dan aan het einde van de middag te plannen bijvoorbeeld. Hoewel zo’n gesprek kort duurt ben je toch wat tijd kwijt eraan en daar wil ik mijn werk zo min mogelijk mee belasten.
Op de vorige school van onze oudste werden dit soort avonden ook ’s avonds gepland. Hoe plannen ze dit bij jullie kind op school?
5. Het gevoel dat je op meerdere vlakken tekort schiet
Ik denk dat alle moeders dit wel herkennen. We willen het overal goed doen: een mooie carrière, flexibel zijn, een goede partner zijn, het huishouden op orde, een sociaal leven, maar we zijn bovenal moeders die er willen en moeten zijn voor hun kind(eren). Het voelt soms als jongleren om het allemaal voor elkaar te krijgen. Alles gaat immers gewoon door, ook als jij even niet meer kan. Natuurlijk moeten we veel van dit soort dingen alleen van onszelf, maar het geeft soms het gevoel dat we op alle vlakken tekort schieten. Althans, ik heb dat soms wel.
Welke van deze en andere struggles herken jij nog meer als werkende moeder? Klets mee in de comments hieronder of op de socials van Mamablogger.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
