Inmiddels ben ik 32 jaar, al 8 jaar getrouwd, hebben we twee kinderen en twee huizen. Heel erg volwassen allemaal 😉 Toch had ik het mij allemaal wel wat anders voorgesteld. Toen ik een jaar of 16, 17 was had ik een bepaald beeld over hoe mijn leven eruit zou zien op mijn 32e. Een hoop dingen zijn uitgekomen, maar een hoop dingen ook niet…
Trouwen en kinderen krijgen
Nou, dat is gelukt! Ik hoopte voor mijn 30e getrouwd te zijn en tenminste één kindje te hebben. Dat is helemaal gelukt. Op mijn 24e trouwden we en kregen we Milan. Op mijn 31e (bijna 32) kwam Floris er nog bij. We hebben een heel goed en gezellig huwelijk en hebben het nog steeds heel erg leuk. Gelukkig maar! Ik hoopte erop en ik ben heel blij met het feit dat het ook daadwerkelijk zo is gelopen. So far, so good!
Werk
Op mijn 16e en 17e had ik geen flauw idee wat ik wilde worden. Ik wilde in de detailhandel, ben begonnen aan een opleiding tot kapster (welke ik na twee weken alweer had bekeken) en vond het gewoon ontzettend moeilijk. Uiteindelijk ben ik maar begonnen aan de SPW-4 opleiding op aanraden van een vriendin. De beste keus ooit, want ik werk nog steeds voor dezelfde organisatie als waar ik ben begonnen. Eerst als vakantiekracht en later als activiteitenbegeleider. En nu zit ik op de afdeling Marketing & Communicatie. Als je mij dat toen had gezegd had ik je absoluut niet geloofd. Het was niet eens in mij opgekomen.
Ik had wel de hoop dat ik sneller door zou groeien en nu meer had verdiend. Kom ik zo nog op terug.
Huis en woonplaats
Ik had verwacht dat ik nog steeds in Gouda zou wonen en dat is ook zo. Ik ben gehecht aan mijn stadje en zou alleen naar Amsterdam willen verhuizen. Wat betreft huis heb ik altijd voor ogen gehad dat we een koophuis zouden hebben en dat hebben we ook. Ik had alleen wel gehoopt dat we wat groter zouden wonen. Geen villa of vrijstaand huis, maar ik had het wel groter verwacht dan wat ik nu heb. Maar op mijn 16e had ik ook totaal geen idee wat alles kostte en hoeveel je kwijt bent aan vaste lasten, dus ach…
Zelfbeeld
Toen ik die leeftijd had had ik echt 0,0 zelfvertrouwen. Dat zag je overigens niet aan mij hoor, want ik was altijd heel sociaal, maakte met iedereen een praatje, zat overal op en tussen en miste geen enkel feestje. Ik was echter toen ook al niet slank en had kort haar (what was i thinking?!). Later ging dat stukken beter. Het gekke is, aan jongens en vriendjes geen gebrek. Snap dat nu nog steeds niet haha. Ik hoopte toen dat ik nu minder onzeker zou zijn én weer lang haar zou hebben. Dat lange haar is gelukt en de rest? Nou, dat is nog wel een dingetje…
Al met al ben ik natuurlijk wel heel erg blij met mijn leventje. Als mijn 16-jarige ik toen wist wat ik nu weet… Dan had ze zich niet zo druk hoeven maken. Ze had alleen nooit haar haar moeten knippen. Stom puberbrein!
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Mooi geschreven een beetje onzekerheid kan nooit geen kwaad