Vanmorgen vroeg bladerde ik voor het eerst in lange tijd weer eens door het zwangerschapsdagboek dat ik bij hield voor Milan. Ik schreef er niet alleen in (alleen in het begin, daarna ben ik gaan plakken haha), maar plakte er ook brieven, kaartjes en foto’s in. En toen zag ik de zwangerschapstest en gingen mijn gedachten terug naar vrijdag 26 februari 2010…
Ik was die week ervoor al flink ziek geweest en ik dacht dat ik gewoon een goeie griep te pakken had. De dinsdag erop was ik toch weer gaan werken, want het ging wel iets beter en ik kon niet thuisblijven. Zo’n type ben ik ook niet. Als het ook maar een beetje gaat ga ik gewoon aan het werk. toch bleef ik wel misselijk en ik had geen flauw idee hoe dat kon.
Noem mij maar naïef, maar het kwam niet in mij op dat ik zwanger zou zijn. Het nieuwe jaar was net begonnen en het jaar ervoor was ronduit vreselijk. Het kon niet anders dan dat dit jaar beter zou zijn en daar werkten we dan ook hard voor. We kregen ons huis niet verkocht, hadden heel veel pech in dit huis en onze oma’s overleden. Als we het één hadden gehad, diende het volgende probleem zich alweer aan. Daarnaast begon ik toen ook met de plannen voor een webshop.
Toch wist ik het die vrijdagochtend zeker: ik was zwanger! Patrick was iets minder overtuigd en dus deden we een test. Nog geen paar minuten later bleek mijn gevoel te kloppen en stond het er toch echt. Volgens de gebruiksaanwijzing van de zwangerschapstest betekent twee streepjes gewoon dat je zwanger bent 😉 Ik raakte wel een beetje in paniek, want hoe moest het allemaal, maar wat waren we ook blij!
Patrick moest echter snel aan het werk en ik probeerde mijn ontbijt binnen te houden en moest daarna ook de hele dag aan het werk. We wilden dus ’s avonds naar mijn ouders, maar die gingen uit eten. Gebeurt nauwelijks, maar uitgerekend die dag wel haha. Dan de volgende dag maar, maar Patrick moest werken. Is ook niet leuk, maar ik had al afgesproken met mijn moeder. Hoe moest ik dit nu verborgen houden totdat Patrick er weer was? Ik kon niet eens een winkel in waar eten was, want dan moest ik al bijna overgeven. En mijn moeder is natuurlijk ook niet gek.
Nee, er zat niets anders op om het toch maar alleen te vertellen. Dus ik wilde naar de bakker om van die chocolaatjes te halen met blauwe en roze spikkels. Toen ik bij de bakker voor de deur stond, kwam de misselijkheid weer en ik moest snel naar buiten. Dan maar naar Prenatal voor twee speentjes.
Wat waren we blij en Milan, wat was je welkom! Hoe hebben jullie het verteld? Laat het me weten in de comments hieronder!
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Wij hebben het nog even voor onszelf gehouden en toen verteld met een lijstje en daarin stond een gedichtje. De laatste zin was, mag ik dan in dit lijstje misschien? Ze waren superblij 🙂
Wij hebben het verteld met een fotolijstje met daarin een gedichtje namens hun 1ste kleinkind. Ik wist toen natuurlijk nog niet dat het 2 kleinkinderen gingen worden. Ik had het fotolijstje al weken klaar liggen.
Ik vond het heel eng om het aan mijn moeder te vertellen aangezien we npg maar 2 maanden samen waren toen ik zwanger raakte. Heb het haar alleen verteld in de keuken. Echt tussen neus en lippen door. Ze vond het wel heel leuk om oma te worden maar was wel even in shock! Bij mijn dochter zijn we er na het maken van de eerste echo met foto naartoe gegaan.
Wij zaten acht jaar in traject en wilde met alles stoppen zijn op vakantie gegaan en kwamen op de dag terug achter dat ik zwanger Was. Raakte In Paniek Omdat Het Al Eerder Niet Goed Gegaan Was, Dat We Naar Mijn Schoonouders Gingen En Mijn Man Het Er Zo Uitfloepte nu is onze knul alweer bijna acht
Bij onze jongste was ik naar de dokter gegaan kwam daar achter zwanger was
daarna naar mijn schoonmoeder gegaan
ik zei niks hoefde ook niet ze zei gelijk je bent zwanger waarop ik bevestigte