Ik las laatst een stukje uit Ouders van nu waarin een vrouw vertelt over het feit dat zij samen met haar ouders in één huis woont. Twee gezinnen dus onder één dak. Wel met ieder een eigen woongedeelte, maar ze hoeven maar één deur door en ze staan in het woongedeelte van hun ouders. Ze vertelde dat veel vrienden van haar best negatief reageerden toen zij en haar man bekend maakten dit te gaan doen. Dit zette mij aan het denken. Is dit nu echt zo raar of is het juist de ideale situatie?
Voor mij is het namelijk niet zo raar, ik zou prima met mijn eigen gezin en ouders onder één dak kunnen wonen!
Mijn man en ik zijn al ruim 10 jaar bij elkaar. Toen wij negen maanden samen waren is hij bij mij en mijn ouders in huis getrokken. Dit omdat zijn thuissituatie toch een stuk minder prettig was dan de mijne en mijn ouders ons een toekomst samen gunden. Dit duurde 1,5 jaar. Ik was toen klaar met mijn opleiding en had een vaste baan gevonden en mijn man (toen nog vriend) had inmiddels ook al een hele tijd een vaste baan, had zijn rijbewijs gehaald en we konden een huis samen kopen. Ik kan je eerlijk vertellen dat er in die 1,5 jaar geen verkeerd woord tussen ons is gevallen! Sterker nog, mijn man werd een stuk zelfverzekerder en ik merkte echt aan hem dat het hem goed deed.
Nu heb ik een eigen gezin en zie ik mijn ouders bijna dagelijks. Niet alleen omdat zij op Milan passen als ik moet werken, maar ook omdat we het gewoon heel goed kunnen vinden met elkaar. Het is altijd gezellig, we kunnen met elkaar lachen, maar we kunnen er ook terecht als we ergens mee zitten. Dus ja, ik weet hoe het is en zou het heel goed nog een keer kunnen hoor!
Ik ben benieuwd wat jij hiervan vindt. Zou jij dit kunnen en willen met je ouders? En hoe zouden zij hier tegenover staan?
Het betreffende artikel. Ouders van nu nummer 11 2014
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Ik zou het zo weer doen maris
Auteur
Wij ook hoor!
Fijn om te lezen
Auteur
Haha, ja, toch wel hè?
Ja ik zou het kunnen. Mijn moeder is overleden en ook al was het niet altijd koek en ei, ik zou het zo geweldig vinden als ze nu hier rondliep in huis. Mijn moeder en mijn kids, lijkt me fantastisch. Op een eiland in Kroatie mochten we ooit een paar dagen logeren bij een gezin, daar woonden 4 generaties in 1 huis, ik vond de sfeer zo geweldig daar!
Auteur
Oh, dat is ook bijzonder Frederique! Ik kan het mij voorstellen dat je nu zou willen da je moeder bij je rondliep, ik mis ook een hoop familieleden en je zou er dan alles voor over hebben. Dank voor je reactie!
Ik woon ook bij mijn ouders in. Mijn situatie was dan wel noodgedwongen maar ik ben blij dat het zo kan. Er zijn goede afspraken in het opvoeden waardoor het heel goed gaat. Als er irritaties zijn worden ze ook gelijk uitgesproken.
Het kan makkelijk maar dan moet er wel duidelijkheid zijn.
Auteur
Hoi Anne, dank voor je reactie! Wat een nare situatie, maar wel heel erg fijn dat je er terecht kan en dat het zo goed gaat. Ik denk dat het voor je ouders ook fijn is dat ze je op die manier kunnen helpen.
Ik zou het heerlijk vinden om dichter bij mijn ouders te wonen, onze band is heel goed. Maar mijn man wordt denk ik gek als we de deur bij elkaar plat lopen en echt samen onder één dak zal hem dus ook niet meer worden. Ténzij zij hulpbehoevend worden en wij voor ze zouden moeten zorgen. Dan wordt het een ander verhaal. Mooi onderwerp om zo eens over na te denken!
Auteur
Hoi Petra, wonen je ouders heel ver weg? Ik moet mijn moeder echt in de buurt hebben hoor anders krijg ik heimwee 🙂 Voor je ouders zorgen is inderdaad een mooie gedachte. Wij hebben mijn oma (die nog gewoon thuis woonde) met elkaar als familie kunnen verzorgen. Hierdoor kon ze ook thuis sterven met haar kinderen en kleinkinderen om haar heen. Ik ben nog steeds heel erg dankbaar dat dat ook gewoon kon!