Een tijdje terug kwam ik een klasgenootje van mij tegen en terwijl we het over onze kinderen hadden zei zij iets waar ik de weken erna nog vaak aan heb gedacht. Zij zei namelijk dat ze termen als ‘me-time’ en ‘mama tijd’ onzin vond. De precieze context waarin ze dat zei weet ik niet meer zo goed, maar het zette me wel aan het denken. Me-time is natuurlijk een hippe term en wordt te pas en te onpas wel ergens geroepen en als je vaak tijdschriften leest heb je dit ook vast wel voorbij zien komen.
Daarom stelde ik mezelf de vraag: wordt me-time niet gewoon heel erg overschat?
Ik durf te wedden dat mijn moeder het woord me-time nog nooit heeft uitgesproken, laat staan mijn oma bijvoorbeeld. Als ik denk aan vroeger, gingen zij altijd door. Of ze nu ziek waren of het gewoon ontiegelijk druk hadden, ze gingen door. Kwam er visite? Dan werd er een pan soep gekookt. Nam ik vriendinnen mee naar mijn oma, dan stond zij, terwijl ze al behoorlijk op leeftijd was, bitterballen te bakken. Had mijn moeder de hele dag gewerkt, dan nog stond ze ’s avonds zonder er ook maar iets van te zeggen, onze was op te vouwen. En ik wist eigenlijk niet beter. Voor mij was dit normaal.
Maar nu ben ik zelf een werkende moeder en besef ik pas echt goed hoe druk het eigenlijk is!
Ik klink soms als mijn oma als ik zeg dat de weken voorbij vliegen, maar het is echt zo! En met een gezin, een huishouden, een baan van 20 uur, een blog, een eigen bedrijfje én een studie kan ik je vertellen dat het soms chaos is. En heb ik dan weleens behoefte aan me-time? Ja!
Sterker nog, ik vind het heerlijk als Patrick ’s avonds nog even gaat vissen, ik vind het heerlijk om even alleen boodschappen te gaan doen en de muziek keihard aan te zetten in de auto. Ik vind het heerlijk om alleen in de stad te lopen of gewoon op de bank te zitten met een tijdschrift/iPad/Netflix 😉
En ik denk dat mijn moeder en oma dit ook hadden. Je kan namelijk nooit 24/7 in iemands dienst staan zonder eens aan jezelf te denken. Dat kan in mijn optiek echt niet, want daar ga je een keer aan onderdoor. Dus ja, me-time is nodig of zijn tijd. Ik houd het alleen nooit langer dan een uur uit haha, maar dat is weer een ander verhaal…
En jij, hoe zit dat bij jou? Heb jij vaak behoefte aan een beetje me-time en zo ja, wat ga jij dan doen? Laat het me weten in de comments hieronder!
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Ik vind me-time wel een beetje egocentrisch klinken altijd. Maar ik heb soms wel behoefte aan om eventjes alleen te zijn en dat niemand iets aan me vraagt.
Ik weet niet of iedereen dat nodig heeft, want je hebt ook van die types die hoe drukker het wordt, hoe blijer ze worden. Ik heb wel genoeg rust nodig. Dat hoeft niet per se helemaal alleen, het kan ook gewoon zijn dat m’n dochter achter me aan het spelen is en ik even achter de pc kruip. Zij heeft dat zelf volgens mij ook nodig dat mama even niet aan haar hoofd zeurt 😉
En mijn vriend gaat minimaal eens per 14 dagen darten en dat vind ik stiekem ook wel lekker 😉
Ik heb behoefte aan even wat Astrid-Time.. Me time klinkt zo egoistisch ofzo… :p Maar ik zou het graag meer willen dan ik nu heb (misschien als de jongste naar school is, dat het vanzelf komt) Als ik nu ’s avonds nog even paragraafje kan lezen van mijn studie mag ik blij wezen. En dat terwijl ik ’s ochtends zelfs al een uur eerder opsta. Mijn dag komt standaard vier uur tekort!
Misschien dat ik binnenkort een keertje een dagje of twee helemaal alleen plan. Kids logeren, manlief weg… Waarschijnlijk vliegen die twee dagen voorbij, omdat ik dan eindelijk wat kan inhalen… Een weekje of twee lijkt me ideaal, maar ik zou ze alledrie niet kunnen missen voor zolang!