Nu de achterdeur weer lekker lang open staat, horen we flink wat klusgeluiden om ons heen. Gezellig vind ik dat. Tenminste, als je het niet dag in, dag uit naast je hebt, maar dat is gelukkig niet het geval. Wat we horen zijn de geluiden van korte klussen, voornamelijk in de tuin. Zo hoorde ik in de afgelopen weekenden een hoop getimmer en zag ik dat er een mooie overkapping werd gebouwd. Dat zien we steeds vaker: van overkappingen tot rolluiken, een serre en zelfs een nieuwe keuken. We zien dat de buren om ons heen steeds meer investeren in hun huurwoning en dat snap ik eigenlijk wel. Maar tot hoe ver ga je?
Een tijdje niet hoeven klussen
“Met een eigen huis ben je nooit klaar” hoorden wij voorheen vaak en dat konden we alleen maar beamen. Zeker wanneer je een oud huis hebt. Onze kluslijst was in het oude huis nog behoorlijk lang: zo moesten er nieuwe kozijnen worden geplaatst, wilden we de gevel laten reinigen en opnieuw laten voegen en het dak van de aanbouw was zeker aan vervanging toe. We zijn zelf niet zo handig dus daar hadden we helpende handen voor nodig. Bij een lekkage vroegen we naar de kosten. Dat was op dat moment boven budget dus besloten we het stuk waar de lekkage zat te repareren om nog even te besparen op de prijs van dakbedekking. Maar ook deze klus ging op het lijstje.
Inmiddels zijn we een paar jaar verder en dit huis is nieuw waardoor we al een hele tijd niet hoeven te klussen. En ik moet zeggen dat dat heel veel rust geeft. Dat is een voordeel van een nieuwbouwwoning én een huurwoning, want wat wel gedaan of gerepareerd moet worden, wordt gedaan door de verhuurder. We mogen het huis wel verfraaien en dat zien we dus om ons heen gebeuren.
Geld investeren in je huurwoning?
Zelf hebben we ook het één en ander gedaan. Zo zijn de oprit en tuin aangelegd omdat dat grote zandvlaktes waren en hebben we de trap laten bekleden. Verder is het nog niet gegaan, behalve als het gaat om de inrichting, maar we zouden bijvoorbeeld wel horren willen. Ook is Milan nu verhuisd naar zolder en daar hadden we voorheen nog geen raambekleding. Dat was niet zo erg, maar nu hij daar slaapt wel een must natuurlijk. De maten zijn afwijkend waardoor iets kant-en-klaars er niet in zit. We denken nu houten jaloezieën van bamboe. Hiervan is de lamel dunner waardoor het pakket van lamellen een stuk smaller is wanneer we de jaloezieën optrekken. Met deze smalle ramen wel iets om over na te denken, al moet dat wel snel, we hebben ze immers snel nodig.
En een rolluik is misschien ook wel fijn. Toch hebben we dat niet gedaan omdat we op termijn ook willen verhuizen. Maar wat nu als dat er voorlopig niet in zit omdat de huizenprijzen hier simpelweg te hoog zijn? Zouden we dan toch meer gaan investeren in deze woning om het woongenot nog meer te verhogen?
Ik weet het niet zo goed, vooralsnog doen we geen grote investeringen, maar ik snap dat de buren om ons heen dit wel doen. Zij willen hier bijvoorbeeld wat langer blijven wonen. En we wonen in mooie huizen waarop we zuinig zijn. Of deze nu van onszelf is of niet (alhoewel, een koophuis is ook van de bank totdat deze is afgelost), het is momenteel ons thuis en daar zijn we heel erg blij mee.
We hebben in ieder geval weer genoeg om over na te denken zoals altijd. Tot die tijd genieten we van de klussen om ons heen en misschien biedt het nog inspiratie!
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
