Ik heb getwijfeld of ik hier wel over wilde bloggen. Wil ik namelijk wel lezers bereiken over de rug van zoveel doden en wil ik überhaupt deze terroristen nog meer aandacht geven? Maar ja, het feit is dat ik al twee uur wakker lig met mijn telefoon in mijn handen om het laatste nieuws via Twitter te volgen. Naast mij ligt Milan met oorpijn en hij slaat in zijn slaap een armpje om mij heen. Alsof hij voelt dat ik bang ben… Ik ben misschien niet verdrietig, het is immers niet de eerste aanslag zo dichtbij. Ik ben woest, maar…

Bekijk bericht