Op Oudejaarsavond zei ik al tegen Patrick; “2020 wordt een raar jaar.” Pat keek mij aan met ene blik van “het zal wel”, maar gisteravond hadden we het weer over die opmerking. Hij was nergens op gebaseerd, behalve op gevoel. Het jaar eindigde raar voor ons en zou ook raar starten. Misschien baseerde ik het daar wel op. Het is nu half maart en de rust is nog steeds niet terug. Bij ons niet, maar in de rest van Nederland en de wereld ook niet. We zitten met zijn allen in een situatie die we nog niet eerder hebben meegemaakt. We weten niet hoe het zicht ontwikkelt en hoe lang het gaat duren. Ik ben bezorgd…
Eind 2019/begin 2020
De laatste week van 2019 was er één van uitersten. Er gebeurde van alles op het werk, privé speelde er opeens van alles, mijn lieve Ome Joop overleed, we zouden overnachten tijdens Oud & Nieuw (waar ik tot 21.30 uur nog heb gewerkt in het hotel) en we keken uit naar de eerste week van januari. Die eerste week was er één van pieken en dalen. Privé gebeurde er nog steeds een hoop, we hadden de sleuteloverdracht van ons appartement en namen de dag erop afscheid van mijn oom en weer de dag daarna maakten we een proefrit in onze nieuwe auto, wat vervolgens ook weer dubbel voelde.
In de weken daarop werd het niet rustiger. Er gebeurde weer van alles en de weken vlogen voorbij. En net wanneer ik dacht dat het toch wat rustiger zou worden, was daar Corona…
Het Coronavirus
In de eerste weken was het een ‘ver van je bed show’. Op mijn werk waren we er wel mee bezig, want ik werk voor een ouderenzorgorganisatie. We bereidden met zijn allen communicatie voor, maar de ontwikkelingen volgden (en volgen) zich in een razend tempo op. Niet alleen op het werk proberen we het buiten de deur te houden, maar ook hier thuis. Terwijl ik dit typ is het zondagochtend 6.30 uur. Floris voelt warm aan, maar de oorthermometer geeft geen koorts aan. Toch denk ik dat ‘ie wat lichte verhoging heeft, dus checken we het straks nog maar even.
Ik volg de ontwikkelingen en heb het vermoeden dat we later vandaag een bericht krijgen dat de scholen zullen gaan sluiten. Zelf vind ik dat een verstandig besluit.
Hamsteren
Over het hamsteren maak ik mij zorgen. Er waren gisteren amper luiers te krijgen bijvoorbeeld. In de supermarkt zagen we dat de schappen waren bijgevuld, maar dat er ook weer heel veel leeg was. Ik vind het een rare gewaarwording. Ik begrijp heel goed dat mensen wat extra’s in huis halen, maar sommige situaties gaan veel te ver. Wij nuchtere Hollanders zijn blijkbaar toch niet zo nuchter en het egoïsme vind ik eng.
Op elkaar letten
Ik moest daarom weer denken aan wat ik tijdens Oudejaarsavond zei; het is tot nu toe echt een raar jaar. Laten we gewoon een beetje op elkaar letten, voldoende overhouden voor een ander (we hebben namelijk last van een virus, niet van een voedseltekort) en ons houden aan de voorgeschreven maatregelen. Die zijn er niet voor niets. Laten we hopen dat we daarmee de verspreiding van het virus zo snel mogelijk kunnen stoppen.
Het is misschien tot nu toe een raar jaar, maar laten we hopen dat de tweede helft beter is. Daar zijn we voor een groot deel zelf verantwoordelijk voor.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Heel herkenbaar wat je typt en mooi gezegd! En ook ik hoop dat de scholen sluiten, niet alleen vanwege mijn schoolgaande kind, maar ook voor mijzelf als leerkracht. Ik wil het zelf uiteraard niet krijgen, maar ben ook constant op mijn hoede dat de kinderen in mijn klas niet besmet raken. Normaal onderwijs geven was er afgelopen vrijdag, na de uitgebreidere maatregelen, al niet echt meer bij. We gaan het zien. Houd hoop en laten we inderdaad ook aan onze naasten denken.
Pfff wat een moeilijk onderwerp vind ik het…… Ik vind het allemaal heel heftig maar in mijn idee maken we het veel erger. Het blijft een hele heftige griep, die weliswaar veel besmettelijker is dan een gewone griep, maar mensen gaan niet dood aan Corona. Het is dat het erbij komt. Mensen die al vatbaar zijn, mensen die al flink wat onder de leden hebben, ouderen, die groepen zijn erg kwetsbaar. Aan een gewoon griepvirus gaan jaarlijks ook heel veel mensen dood, nog steeds meer dan dit.
Gelukkig zijn er ook al heel veel mensen inmiddels genezen. Dus de scholen dicht……. nee ik ben niet voor. Mijn man hoest heel erg op het moment en onze zoon is daar helemaal van ontdaan want papa gaat vast dood. Dit hoort hij uit de media, kan toch ook niet de bedoeling zijn.
Maar ja zoveel mensen zoveel meningen…… maar inderdaad we zijn geen nuchter volk absoluut niet.
Ik snap als ze de scholen sluiten. Maar ik denk dat ik de enige ben die zich zorgen maakt over hoe ik de opvang moet regelen. Gaan ze daar ook iets op bedenken?
Als ik al mijn vakantie dagen hiervoor moet gebruiken kan ik de rest van het jaar niet meer vrij nemen. Maar als iedereen met kinderen thuis blijft dan hebben de werkgevers toch ook weer een ander probleem!?
Mijn ouders zijn risico gevallen daar kunnen ze niet heen.
Ik vind het een lastig onderwerp en merk dat het heel erg veel met mensen doet, op meerdere manieren. Ik hou me aan de voorschriften en hoop dat ik mijn dierbare niet aansteek (in het bijzonder mijn zoontje van 8 maanden), die ook lekker thuis blijft van de opvang. Zelf werk ik in de kinderopvang en vind het echt een vervelend gevoel te moeten gaan werken aankomende weken, vooral aangezien wij wat risico gevallen op werk hebben….