Na de meivakantie wisselde onze oudste zoon van school. Een behoorlijke stap. Niet altijd even gemakkelijk, maar hij doet het toch maar. We zijn zo onwijs trots op zijn doorzettingsvermogen! Een nieuwe school betekent ook veel veranderingen, want de verschillende tussen beide scholen is groter dan we in eerste instantie dachten. Het grootste verschil zit in het geven van huiswerk. Of misschien moet ik zeggen het gebrek aan huiswerk. Waar Milan op zijn vorige school bakken huiswerk kreeg, krijgt hij op deze school helemaal geen huiswerk….
Hem hoor je overigens niet klagen. En dat schap ik. Op zijn vorige school kreeg hij behoorlijk wat huiswerk mee. Van toetsen leren tot wekelijks rekenhuiswerk. Het kwam allemaal voorbij en we hebben er ook weleens discussies over gehad, want het moest natuurlijk wel gemaakt en geleerd worden. Waar ik denk “maak het meteen dan ben je er vanaf” dacht hij “ik moet het maandag inleveren, dan is zondag een prima dag om het te maken”.
Op deze school kreeg hij de eerste weken geen huiswerk. Ik vond dat wel vreemd, maar dacht dat het nog wel zou komen. Vlak voor de zomervakantie begon ik mij wel een beetje zorgen te maken. Klopte dit wel? Waarom kreeg hij geen huiswerk mee naar huis, kinderen moeten toch leren om te leren?
Uiteindelijk kwam er een kennismakingsgesprek met de nieuwe meester. We bespraken de nieuwe CITO uitslagen, zijn rapport (ook anders dan die op de vorige school dus ik moest er even inkomen) en daarna stelde ik de vraag over het huiswerk.
Leren plannen in plaats van steden uit je hoofd leren
De meester gaf aan dat het klopte dat de kinderen geen huiswerk krijgen. In plaats daarvan krijgen ze weektaken. Tenminste, zo kan ik dat het beste uitleggen. Dat zijn taken die die week gemaakt moeten worden en de kinderen moeten er zelf voor zorgen dat het aan het einde van de week af is. Ze leren plannen in plaats van steden stampen. Daar is wel wat voor te zeggen. Hoewel ik vroeger goede cijfers haalde, moet je mij nu geen kaart van een provincie laten zien, want dan weet ik bijna niets meer. Lang leve Google Maps in dit geval. Hoofdrekenen kan ik nog steeds wel heel goed. Zo zie je maar dat stampen ook zin kan hebben.
Hoewel ik het standpunt van de school begrijp en dit een moderne manier is van onderwijs geven. Ik moet op mijn werk ook plannen en is het fijn als ze die vaardigheid leren. Aan de andere kant is de traditionele manier ook niet altijd verkeerd. Het leren leren vind ik namelijk nog steeds wel een dingetje. Op de middelbare school moet er ook weer geleerd worden volgens de traditionele manier. Tenminste, dat denk ik. Binnenkort gaan we alvast wat middelbare scholen bezoeken en dan is dat ook één van mijn vragen.
De voortgang van de kinderen wordt overigens goed gemonitord. Ik moet er zelf gewoon aan wennen denk ik.
Hoe gaat dat op de school van jullie kinderen? Krijgen ze huiswerk of leren ze plannen? Klets mee in de comments of op de social media kanalen van Mamablogger.
herkenbaar wij zijn in groep 7 gewisseld naar gewoon onderwijs naar dalton. En daar ook nauwelijks huiswerk maar ook met een weektaak. En nu na 2 jaar in de brugklas. Hoorde van zijn mentor( die toevallig ook haar kids op de zelfde basisschool hebben) dat ze juist blij zijn met plannen van weektaken. Ze merken echt wel het verschil daar al in. En ja wees gerust huiswerk komt echt in de brugklas. maar mijn brugpieper heeft al heel veel op school af. Gelukkig maar want hij is druk met 10 a 15 uur (top)sport
Hier ook altijd week & dagtaken gehad. Vanaf groep 2 t/m groep 4 krijg je dagtaken en vanaf groep 5 worden het weektaken. Als het niet af is aan het einde van de week krijg je het mee naar huis. Dat is bij zoon nooit gebeurt en bij dochter in de 2e week dit schooljaar want ze kletste te veel.
Zoon zit op een middelbare school waar ze lange dagen maken en ze in principe geen huiswerk hebben, dit kunnen ze op school maken. Er moet thuis wel geleerd worden voor toetsen en er moeten woordjes gemaakt worden voor de talen. Lopen ze achter dan moeten ze op school blijven op de middag die ze anders eerder uit zijn.