Volgens mij heb ik het al vaker met jullie gedeeld; ik denk de laatste tijd heel erg na over wat ik nu precies wil en hoe ik dit vorm ga geven. Mijn leven is heel druk, maar wel heel stabiel dus wat geef ik op als ik opeens de sprong in het diepe waag? Toch denk ik ook steeds vaker ‘moet ik het niet gewoon doen en kijken wat er gebeurt’?
Moet ik mijn baan opzeggen voor mijn grote droom?
Ik ben in december naar een lezing geweest van Annic en Elise van Wonderen (Annic heet inmiddels ten Dus, maar je weet vast wel wie ik bedoel). Het was heel inspirerend om te horen hoe zij hun business hebben opgebouwd en daar nu de vruchten van plukken. En nee, succes komt je niet zomaar aanwaaien, ook zij moesten jarenlang kei- en keihard werken. Een leuk, inspirerend en een feel good verhaal, want het werd een succes en wat voor één! Wat ik echter wel jammer vind is dat ik steeds vaker hoor, ook tijdens deze lezing, dat je maar één ding heel goed kunt doen. Je kunt dus blijkbaar niet veel werken en een goede moeder zijn. Of je kunt dus blijkbaar geen baan hebben en daarnaast je eigen onderneming runnen.
Ik snap de gedachte, maar ben het er niet mee eens. Dat heb ik eerder in die artikelen al verteld dus daar ga ik nu niet teveel op in. Toch denk ik er steeds vaker over na de laatste tijd. Wat zou er gebeuren als ik al mijn zekerheden opgeef en fulltime ga voor Mamablogger, de vlog en nog meer freelance klussen? Zou ik dan gelukkiger zijn? Zou ik dan nog succesvoller zijn? Zou ik dan nog meer gave opdrachten binnen harken? Ik heb dan in ieder geval de tijd om meer events af te gaan en wie weet wat dat mij dan weer brengt. Kortom, mijn gedachten gaan alle kanten op.
Maaaaaaarrrrr….
Nee, ik ga niet mijn baan opzeggen. Het klinkt allemaal heel mooi en dat is het ook, maar wat nu als ik geen succesverhaal blijk te zijn? Van een droom kan ik geen hypotheek betalen. We hebben het goed en dat wil ik graag zo houden. Ik durf het simpelweg niet. We hebben twee koophuizen, twee kinderen en willen niet in de problemen komen. Dit kun je misschien doen als je partner tandarts, piloot of wat dan ook is, maar met een modaal salaris ga je dit niet redden. Althans, niet met de kosten die wij hier hebben in de Randstad.
Nogmaals, het is een mooie boodschap en ik zou willen dat ik het durfde, maar we moeten ook realistisch blijven. Als je niets in wilt en kunt leveren qua geld heb je weinig keuze. Voorlopig blijft het nog even bij dromen en ach, ik kan ook nog helemaal niet zonder mijn werk 😉
Zou jij het aandurven om je baan op te zeggen en je droom te gaan leven? Klets hieronder mee in de comments.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Ik heb t aangedurfd om mijn baan op te zeggen.
Onze oudste werd 4 en ik werkte niet in mijn woonplaats. De werktijden van mijn man sloten absoluut niet aan bij de schooltijden en ik wilde mijn moeder niet belasten met t brengen en halen.
Daarbij had mn man plannen om voor zichzelf te beginnen en wilde ik zijn administratie gaan bijhouden.
Op dit moment zijn we 11 jaar verder, heeft mn man een goedlopend bedrijf, is ons gezin van 3 naar 6 kinderen gegroeid en heb ik nooit spijt gehad!
Auteur
Wauw, jullie zijn dus zo’n succesverhaal, heel gaaf! Wat een lef om zoiets te durven!