Je hoort het woord steeds vaker voorbij komen; mama-maffia. Hiermee worden die moeders bedoeld die altijd een mening hebben over andere moeders en die het vooral ook niet laten om die mening te pas en te onpas met jou te delen. Van die moeders die hun oordeel al klaar hebben voordat ze überhaupt zich een beetje in je verdiept hebben. Kortom, er zijn al veel blogs en artikelen geschreven over het bestaan van deze moeders en het onderwerp is dus heel actueel.
Maar bestaat die mama-maffia niet al heel lang? En maken we ons er niet stiekem niet allemaal een beetje schuldig aan?
Oké, na bovenstaande zin begeef ik mij heel waarschijnlijk op glad ijs, maar ik geef toe dat ik mij er ook weleens aan schuldig maak. Ik geef ook weleens ongevraagd advies. Goed bedoeld, maar achteraf kan ik mij best voorstellen dat die andere moeder ’s avonds aan de keukentafel tegen manlief verzucht dat ik het allemaal weer beter wist. Ik daarentegen verzucht dan tegen mijn man ook het één en ander wat ik dan echt niet begrijp. Maar goed, hier is dan al snel de conclusie ‘leven en laten leven’ en iedere moeder doet het op haar eigen manier en vooral ook op de manier die het beste bij haar past. Ik kan het daar niet mee eens zijn, maar het zijn mijn zaken ook niet.
Wij vrouwen kijken natuurlijk naar elkaar en elkaars kinderen. Niet alleen naar het opvoeden, maar ook elkaars kleding, de kleding van de kinderen, elkaar mannen etc. Dat is iets van alle tijden. maakt ons dat automatisch mama-maffia? Welnee, ik denk dat het best gezond is. Mits, het beperkt blijft natuurlijk. Het kan ook veel te ver gaan.
Ook ik heb te maken (gehad) met verschillende meningen, wie niet, maar toch kun je je er behoorlijk kwaad om maken. Juist omdat ze gebaseerd zijn op een mening die iemand vormt en die vervolgens totaal niet onderbouwd is. En vaak krijg je die van mensen waar je het in eerste instantie niet van verwacht. Of misschien verwachtte je het wel, maar hoopte je het niet.
Zo zijn er mensen die zeiden dat we ons huis makkelijk konden verkopen voor de huidige waarde. Ik moest mijn oude auto dan maar verkopen (ja, daar los ik echt een halve ton restschuld mee in). Het feit dat ik dan wel vaak met het OV moest (wat uiteraard gratis is haha), werd voor het gemak maar even vergeten. Of die ene keer in de twee maanden dat we uit eten gaan of gaan lunchen, daarmee had ik ook wel de hypotheek af kunnen betalen. Uiteraard. I wish! Dat zou namelijk betekenen dat ik voor zoveel geld uit eten was geweest en dat is heel fijn voor iemand die van koken niet haar hobby heeft gemaakt 😉
En nu ik dit schrijf kan ik er nog woest om worden, maar ach, hoe we het ook doen, voor een ander is het toch nooit helemaal goed. Dus mama-maffia of niet, gepraat wordt er toch wel. Het enige wat je dan nog kunt doen is je bedenken dat je dan blijkbaar wel een heel geliefd gespreksonderwerp bent. Misschien speelt een vleugje jaloezie ook wel mee.
En wat maakt het eigenlijk ook uit?! Als jullie ’s avonds na een lange dag werken de voordeur achter je dichttrekken en het met elkaar leuk hebben, laat die ander dan lekker verbitterd over je praten. Voor jou is die tijd veel te kostbaar, want jij besteed deze aan je kinderen!
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Goed geschreven! Ik kan zelf ook best praten over hoe andere moeders het doen. Meer in de richting van ‘dat zou ik ook zo kunnen doen’ of ‘dat zou ik nooit zo aangepakt hebben’. Bij iedereen anders natuurlijk. Verder vind ik dat iedere moeder op mag voeden zoals ze wil, totdat er gevaarlijke situaties zouden ontstaan. Er bestaat natuurlijk voldoende hulp bij opvoeden, dat is niet voor niks.