Jarenlang ging er geen dag voorbij dat ik niet bezig was met mijn werk. Zowel voor mijn werkgever als voor mijn blog. Ik vond (en vind!) mijn werk ontzettend leuk waardoor ik dit niet als vervelend ervaarde. Begin dit jaar veranderde dat, want ik kreeg allerlei lichamelijke klachten en hoewel ik daar nog steeds niet vanaf ben, moest er hoe dan ook iets veranderen. Omdat ik voor het eerst in al die jaren even thuis kwam te zitten, moest ik mij wel losmaken van werk. Dat vond ik nog niet zo gemakkelijk…
Op vrije dagen mail checken
Mijn privé telefoon en iPad gebruikte ik ook voor mijn werk. Dat betekende dat ik mijn werkmail altijd voor handen had. Dit wilde ik overigens zelf. Ik vond twee telefoons maar lastig en destijds hoefde ik ook niet dagelijks mijn werklaptop mee te nemen naar kantoor. Ik vond de iPad veel gemakkelijker (en minder zwaar). Handig, maar ik stond daarmee ook altijd in verbinding met mijn werk. Nogmaals, niemand die tegen mij zei dat dat moest, ik deed dit zelf en checkte echt iedere dag mijn werkmail. Ook ’s morgens vroeg, ’s avonds op de bank en zelfs op vakantie.
Ik kan mij herinneren dat ik in de auto naar Oostenrijk nog mijn mail beantwoordde en op Kos het ook niet kon laten zo nu en dan mijn mail te checken. Toen vond ik dat volkomen prima. Ik zag het “gevaar” er niet van in. Ik kon toch wel even kijken? En dat is wellicht ook de valkuil als je je werk erg leuk vindt, dan voelt het niet als werk, maar als betrokkenheid. Dat is het natuurlijk ook, maar er zijn grenzen. En ik kon die grenzen voor mijzelf niet bewaken.
Loskomen van werk in privétijd
Nadat ik thuis kwam te zitten, heb ik mijn werkmail van mijn telefoon en iPad gehaald. Anders kon ik ook niet herstellen. Dat vond ik echt een stap, maar ik zag in dat dit niet langer zo door kon gaan. Mijn werk was heel begripvol en toen ik aangaf een telefoon van het werk te willen, was dat helemaal prima. Meer collega’s hebben dat en het is heel gebruikelijk. En hoewel ik nog steeds moet wennen aan twee telefoons, ben ik er wel blij mee.
Ik kijk niet meer naar mijn mail in privétijd en dat geeft echt rust. Voor het eerst kan ik mij losmaken van het werk tijdens vrije dagen en vakanties en dat is juist heel gezond!
Wat ik hiermee wil zeggen is dat loskomen van werk juist heel belangrijk is om goed te kunnen functioneren op het werk. Het werk houdt toch niet op dus je zou er wel 24/7 mee bezig kunnen zijn. Dat doe je ook niet dus waarom zou je dit dan wel doen op je vrije dagen, de weekenden en/of vakanties? Ik zag nu pas in dat hoe leuk ik mijn werk ook vind, dit echt niet goed was. Niet voor mij, maar uiteindelijk ook niet voor mijn collega’s.
Trek eropuit op je vrije dagen, ga naar buiten, ga mediteren of wat dan ook, maar zorg goed voor jezelf. Ook op dit vlak.
Ik ben benieuwd of jij dit herkent: kun jij moeilijk loskomen van werk of heb je daar geen last van? Klets mee in de comments hieronder of op de socials van Mamablogger.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Ik heb hier echt nooit last van gehad! Als mijn werkdag voorbij is, gaat alles uit en de volgende dag weer aan. In het weekend hetzelfde. In mijn functie gaat het niet om leven of dood dus totaal niet nodig! Gelukkig staat mijn leven op 1 en is mijn werk belangrijk, maar zeker niet het allerbelangrijkste.
Auteur
Je hebt zo gelijk! En ik dacht altijd dat ik dat ook zo zag, maar toch deed ik het wel terwijl mijn werk dat helemaal niet van mij verwachtte. Inmiddels sta ik er nu écht net zo in als jij! 🙂
Liefs!