In de stad liep ik langs de Bruna en ik rook de heerlijke boeken, schoolspullen en zomertijdschriften. Die geur deed mij denken aan de zomervakanties van vroeger, maar vooral aan de Schoolcampus van V&D. Uren kon ik daar vertoeven. En natuurlijk kocht ik daar dan ook van alles. De V&D is iets van lang geleden, maar de geur van boekhandels, nieuwe planners en agenda’s en de heerlijke zomertijdschriften, blijft trekken. Zo erg dat ik normaal gesproken de winkel in zou lopen en in no time voor €25,- aan tijdschriften zou kopen. Maar die tijd lijkt voorbij, want ik liep de winkel voorbij. Ik vond het niet alleen zonde van het geld, maar we zijn ook flink aan het ontspullen…
De rust van het ontspullen
Nu ik erover nadenk kochten we tot voor kort best veel. Geen gekke dingen en ook niet absurt duur, maar toch best veel. Waarom ik dat deed weet ik niet. Spullen voor de blog om over te schrijven, nieuwe spulletjes voor in huis, maar ook een vers bosje bloemen, kleding en ontelbare planners en notitieboekjes. Die laatste gebruik ik overigens wel. Dat dan weer wel.
Allemaal leuk, maar deze spullen brachten geen rust. Ik houd van een opgeruimd huis en dat is het ook altijd geweest, maar de kasten zaten vol met al die spullen. Daar wilden we vanaf, want als we willen verhuizen, willen we die spullen niet allemaal mee hoeven nemen.
Hoe lekker het was om te ontspullen, bleek toen Milan al zijn LEGO in één keer wist te verkopen. Ook daar hadden we geen last van, want het stond achter de schotten op zolder, maar wat was het fijn toen alles weg was. Meer dan 200 kilo LEGO en dan ook nog eens alle dozen en boekjes. Kun je je voorstellen dat we dat 2,5 jaar geleden hierheen hebben verhuisd? Dat hoeft in ieder geval niet meer. Wat een rust geeft dat!
Die rust werkte aanstekelijk, want we pakten de rest ook aan: de kasten van de jongens, mijn kledingkast met te grote kleding en ook de laatjes en kastjes in de woonkamer en zelfs in de tuin. Wat weg kon ging weg en ik zette veel te koop in bijvoorbeeld de appgroep van moeders in de wijk en op Marktplaats. Van boeken tot de grasmaaier (we kozen voor kunstgras) en van kinderkleding tot kleding van mijzelf. Oh, en het speelhuisje van Floris ging naar de stort. Wat een rust en wat een ruimte, heerlijk!
Hebben we die spullen nodig om gelukkig te zijn? Het antwoord is volmondig ‘nee’.
Een klein deel van de LEGO wat Milan eerder dit jaar heeft verkocht.
Waarom we wilden opruimen
Een opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd. Dat is echt zo en dat ervaren we nu ook. Een andere bijkomstigheid is dat we verhuisplannen hebben op termijn en we zo min mogelijk mee willen nemen naar het nieuwe huis. In ieder geval alle overbodige spullen. Daarom hebben we al heel veel verkocht, weggegooid en weggegeven. En ik moet zeggen, dat voelt zo fijn!
Nu moet je overigens niet denken dat het een zooitje was, maar boeken, kleding dat te groot is en speelgoed waar niet naar om wordt gekeken, neemt gewoon veel ruimte in beslag. Onnodig, want we hebben lang niet alles nodig. Heerlijk die rust!
Zijn jullie ook bezig met ontspullen? Waarom wel of niet? Klets mee in de comments hieronder.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Heerlijk ja! Ik ga ook altijd 1x per jaar door alle kasten heen en dan gaan er ook altijd een tas of 2/3 de kringloop in of vinted op! Komende vakantie weer eens lekker uitmesten haha