Afgelopen zondag zat ik om 8.15 uur al in de trein op weg naar Amsterdam. Geen straf, want ik hou van die stad én ik ging naar de lezing van de zusjes Annic en Elise van Wonderen. Ik volg hen beiden al heel erg lang en dit was de eerste keer dat zij samen een lezing gaven over hun online succes. Ik kocht één van de laatste kaartjes en keek er naar uit. De dag liep alleen wat anders dan gepland…
De lezing van Annic en Elise van Wonderen
Als je Annic en Elise niet kent zeggen de namen ‘I Love Fashion News’ en ‘Mode Musthaves’ je misschien wel meer. Annic is verantwoordelijk voor het succes van I Love Fashion News en Elise voor het onlangs gestopte Mode Musthaves. Onwijs succesvolle bedrijven en ik wilde heel graag hun visie daarop horen. Hoe hebben zij dit alles bereikt en welke tips & trics hebben zij? Nu ben ik al een tijdje bezig, maar ik ging erheen voor de bewustwording, de nieuwe schop onder mijn kont en voor nieuwe energie voor het nieuwe jaar. Er gaat namelijk wel het één en ander veranderen.
De lezing was leuk, inspirerend, niet te serieus en lekker down to earth met humor. Hij liep wat uit en ik zag al wat mensen weg gaan. Niet omdat zij dat niet vonden, maar blijkbaar omdat het in een groot deel van het land al flink sneeuwde en zij ook thuis wilden komen.
Ik ben gebleven tot het einde en stond daarna nog een tijdje in de rij bij de jassen. Ondertussen had ik al wat appjes van Patrick over de situatie thuis en ik hoopte vooral dat ik nog in Gouda zou kunnen komen met de trein…
-
- Vroeg in Amsterdam! Hier was nog niets aan de hand…
-
- Ik was vroeg, niet veel later waren al deze stoeltjes bezet
-
- Wat een mooie locatie!
-
- De koepelkerk in kerstsfeer
-
- Zo mooi…
De treinreis
Ik ben redelijk bekend in het centrum van Amsterdam en liep zo snel mogelijk naar het station. Mijn trein reed gelukkig nog en iedere halte stonden er geen gekke dingen op de borden. So far, so good! Bij Woerden moesten we even wachten tot we het station binnen konden rijden, want er stond nog een trein. Prima, dan wachten we even. Als we maar thuis komen.
In Woerden werd het pas echt druk in de trein, want er waren er al een hoop uitgevallen. Deze mensen waren dus heel blij dat er nog een trein reed. Iedereen stapte in en een minuut later werd er omgeroepen dat de trein door een wisselstoring niet meer verder konden rijden. Iedereen werd verzocht uit te stappen.
Daar stond ik dan. Een halte verder had ik gewoon in Gouda geweest. Nu kon ik geen kant op, er was geen informatievoorziening vanuit de NS en de batterij van mijn telefoon raakte leeg. Toen kreeg ik het wel even benauwd. Ik liep de trap op en kwam daar Judith tegen. Ik kende haar niet, maar we zijn vervolgens de hele tijd bij elkaar gebleven. Zij studeert in Rotterdam en ook haar batterij was bijna leeg. We mochten deze uiteindelijk opladen bij de Döner kebab zaak op het station (hulde aan de man die daar werkt en echt MEGA hard werkte in zijn eentje). Zo’n beetje iedereen ging daarheen en hij werkte stug door en bleef vriendelijk.
Met mijn telefoon op de lader werd ik iets rustiger al heb ik wel wat tranen gelaten. Ik wilde gewoon naar huis. Naar de kindjes en samen met hen en Pat nog genieten van de sneeuw. In plaats daarvan moest Pat lopend naar mijn werk (want daar stond mijn auto) om de auto te halen en mij vervolgens op te halen. Ook niet geheel ongevaarlijk. Ik heb geeneens winterbanden! Ik was blij dat ik hem zag en hij veilig in Woerden aan was gekomen.
Al met al was ik zo’n twee uur in Woerden toen ik Patrick aan zag komen rijden. We hebben Judith meegenomen en afgezet in Gouda. Dat vond ze heel fijn, want zo was ze weer wat dichter bij huis. Ik heb geen gegevens van haar, maar mocht je dit lezen, ik hoop dat je op tijd thuis bent gekomen.
-
- Ondertussen op de snelweg…
-
- Bijna thuis!
Tegen een uur of vijf waren we thuis en wat was ik blij. Dit was ook nog eens de eerste dag dat ik zo lang weg ging na de geboorte van Floris. Die vergeten we dus niet meer 😉
En Patrick was de absolute held van de dag!
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
