Iemand zei laatst het volgende tegen mij; “Ik snap niet hoe je het allemaal doet. 32 uur per week werken, iedere dag bloggen en natuurlijk je gezin en sociale leven. Jij hebt altijd alles onder controle.” Ik vind het heel lief als mensen dat zeggen, maar geloof me, niets is minder waar. Ja, ik werk 32 uur per week en blog nog steeds iedere dag, maar ik heb lang niet altijd alles onder controle. Helemaal niet zelfs!
Een goede planning
Ik red het allemaal net vanwege een goede planning, maar er moet ook echt niets misgaan, want anders stort alles als een kaartenhuis in elkaar. Zo was het de afgelopen weken erg druk op mijn werk. Omdat ik dan toch geen rust heb op mijn vrije dag logde ik toch weer in en deed ik nog wat werk. Voor ik het wist was ik 1,5 uur verder. Daarna moest Floris een fles en moesten we nog naar de stad, want ik wilde graag wat nieuws kopen voor het feestje van mijn werk. Dat feestje was de dag erna dus ik was al lekker laat. Toen we terug kwamen uit de stad was het al bijna 17.00 uur en hoewel ik die ochtend al een pan verse soep had gekookt, was het ’s avonds toch nog druk. Van bloggen is niets meer gekomen.
En wat dacht je van aanstaande maandag; Milan heeft een studiedag en Milan en Floris zouden die dag samen naar opa en oma gaan. Mijn moeder moet onverwachts naar het ziekenhuis, maar Pat en ik kunnen geen vrij krijgen. Dan moet er toch wat anders worden geregeld. Dat is gelukt en ik kan deels thuiswerken, maar het is anders dan anders. Het gaat niet mis en het is uiteraard ook geen ramp, want die dingen kunnen gebeuren, maar het moet wel geregeld worden. Het wijkt af van de normale planning en daardoor merk je hoe kwetsbaar je planning eigenlijk is.
Deadlines missen
Door de drukte komt het ook nog weleens voor dat ik deadlines miste. Dit gebeurt zelden, maar het gebeurt wel. Ik communiceer dat tijdig naar opdrachtgevers en dan komt het altijd wel weer goed, maar het gebeurt ook weleens voor mijzelf. Dan heb ik ’s avonds laat nog niets voor de dag erna. Jullie merken het niet, maar dan zit ik weer ’s morgens om 5.30 uur een artikel te typen. De buitenwereld denkt dan inderdaad dat ik altijd alles onder controle heb, maar in werkelijkheid is dat helemaal niet zo. Het komt altijd goed, maar het gaat niet altijd even soepel. Helemaal niet tijdens de blogdip die ik een tijdje terug had.
Altijd maar lachen en doorgaan
Dat is ook zoiets. Ik praat zelden over wat ik echt denk en voel en zet negen van de tien keer een grote glimlach op en ga gewoon door zoals van mij verwacht wordt. Dat helpt overigens ook om dingen te vergeten dus het is niet altijd per definitie verkeerd.
Ik kan mij voorstellen dat het mensen wel op het verkeerde been zet. Het gaat immers goed met me want ik lach en praat nergens over. Tegelijkertijd vraag ik altijd aan mensen hoe het met ze gaat. Gek genoeg krijg ik de vraag zelden terug… Ik ben het inmiddels wel gewend en zet dan die grote glimlach weer op.
Wat ik nu eigenlijk wil zeggen? Niets is wat het lijkt. Staar je niet blind op wat een ander allemaal doet of heeft, want je weet niet wat diegene ervoor moet laten en hoe hard diegene ervoor moet werken. Niemand krijgt alles maar cadeau dus wij ook niet.
We hebben niet altijd altijd alles onder controle en dat hoeft ook helemaal niet! Wij zijn ook maar mensen en die maken fouten. Gelukkig maar, want anders zouden we niets van leren. We doen ons best en hebben het graag onder controle. Of alles lukt is een tweede 😉
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
