Een week of twee terug las ik dat het een trend is om je moeder bij de bevalling te vragen. En waar de één er niet aan moet denken, wil de ander niets liever dan haar moeder erbij te hebben. Ik behoorde tot die laatste categorie, maar het bleef niet bij mijn moeder…
Laten we voorop stellen dat een bevalling een moment is waar het alleen maar telt dat je doet waar jij je goed bij voelt. Zo kun je vooraf bedacht hebben het samen met je partner te willen doen, maar op het moment zelf kun je nog roepen om je moeder. En andersom kan het natuurlijk ook.
Ik wist van tevoren al wat ik wilde. Ik wilde, naast Patrick natuurlijk, mijn moeder en zus erbij hebben. Niet alleen omdat ik dat zelf graag wilde, maar ik gunde het hen ook gewoon om erbij te zijn. Daarnaast leek het mij ook praktisch. Dan kon Patrick nog even weglopen als dat nodig was (je weet immers niet hoe lang het duurt) en had ik nog iemand bij mij die vertrouwd is. Patrick ervaarde het ook als steun en vond het fijn dat hij tijdens het lange wachten nog even wat kon kletsen met iemand. Met mij kletsen was op dat moment niet echt gezellig 😉
Maar daar bleef het niet bij…
Omdat ik ingeleid werd wist familie natuurlijk dat ik die dag in het ziekenhuis zou zijn om te bevallen. Opeens vertelde Patrick mij dat zijn ouders ook onderweg waren. Het was immers hun eerste kleinkind. Ze hadden zo’n 200 kilometer gereden om in het ziekenhuis te zijn en toen ze er eenmaal waren vond ik het lullig om zijn moeder uit de kamer te sturen. Ook zij is dus gebleven. Tja… Het was mijn eigen keuze en ik heb er niet zozeer spijt van, maar als ik toen wist wat ik nu weet had ik toch een andere keuze gemaakt. Maar ach, het is zoals het is en je kunt nog altijd beter spijt hebben van de dingen die je niet gedaan hebt. Al had mijn hele woonplaats om mij heen gestaan, op dat moment vond ik alles prima als het maar zo snel mogelijk achter de rug was 😉
Een drukke bevalling?
Ja, het was best druk, maar ik heb het niet té druk gevonden. Iedereen hield zich op de vlakte en stonden geen artsen in de weg of iets dergelijks. Zelf heb ik ook niet gegild of wat dan ook dus de bevalling verliep verder heel rustig.
Ik zou dus zeker wel wat anders hebben gedaan, maar mijn moeder en zus waren meer dan welkom! Wie waren er bij jouw bevalling? Was jouw moeder bij de bevalling? Laat het me weten in de comments hieronder.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Het klinkt misschien hatelijk en zo bedoel ik het echt niet, maar mijn moeder zou ik nooit bij mijn bevalling willen hebben. Mijn moeder is ontzettend lief en zorgzaam, maar ook een echte stresskip. Haar aanwezigheid zou de bevalling er niet ontspannener op hebben gemaakt. Bovendien vind ik persoonlijk de bevalling echt een moment van mijn partner en mij en daar wil ik verder niemand anders bij, op artsen en ander medisch personeel na dan. Maar wat ik al zei dat is mijn persoonlijke mening, andere (aanstaande) moeders vinden het misschien juist heel fijn om een moeder, zus of vriendin bij de bevalling te hebben.
Mijn moeder was er ook bij, en de geboortefotograaf en een heel leger van artsen en verpleegkundigen haha. Uiteindelijk is m’n moeder niet bij de geboorte zelf geweest omdat het een spoed keizersnede was.. Maar ik ben erg blij dat ze er was in de aanloop ervan!
Op het moment dat ik lag te bevallen was er de hele dag al weinig actie in het ziekenhuis. Mijn hele kamer stond vol met artsen (een stuk of tien man).
Het is een persoonlijk ding toch, de enige die mij rustig kan houden en de enige naar wie ik écht luister is mijn man. Ik zou mijn moeder (en de rest van de familie) er nooit bij willen.
Bij de eerste waren mijn man, moeder en broer erbij naast de medische groep. 😉 Bij de tweede moest ik ingeleid worden omdat mijn vliezen te vroeg gebroken waren. Daar waren alleen mijn man en moeder bij. Mijn broer kwam net 2 minuten te laat terwijl hij uren naast me had gezeten. Nu bij onze derde vind ik het prima als dit groepje er weer is. Het zijn degenen waar ik het meeste vertrouwen in heb.