Zo die knallen we er meteen maar even in 😉 De afgelopen week moet ik wat rustiger aan doen en dat probeer ik dan ook zoveel mogelijk te doen. Nadeel is dan wel dat ik dan meer tijd heb om over dingen na te denken. En dus ook meer tijd heb om te piekeren over dingen. Ik vertelde vorige week al dat ik mee ga doen met de Challenge Undercover Ondernemer en hoewel ik nog niet ben toegekomen aan huiswerk heb ik er natuurlijk wel over nagedacht. Wat wil ik nu eigenlijk echt? Wat als ik alle obstakels even weg zou denken en de sky the limit is, wat zou ik dan écht willen en waar ben ik écht goed in?
En vooral die laatste vraag is lastig, want ik vind mezelf niet zo snel heel goed in iets. Op werkgebied ben ik altijd onzeker, ik weet wat ik kan, maar of ik mezelf er echt heel goed in vind. Mwah, er zijn toch altijd mensen die het beter kunnen, die veel meer kennis hebben dan ik? Net als met mijn opleiding: hoe kan ik nu twee zakken voor hetzelfde vak? Dan ben ik er toch gewoon niet goed in? Dit zijn van die gedachten die dan bij mij opkomen. En dan kan een ander 100 keer zeggen dat ik er wel goed in ben, ik heb altijd wel weer een argument om je het tegendeel te bewijzen.
Ja, ik weet heel goed dat ik een heel huishouden run (Patrick maakt lange dagen en is dus ook heel vaak niet thuis) en veel om mij neer komt. Maar als ik het in mijn ogen écht goed zou doen kwam er vast wel meer geld binnen, meer opdrachten, flanste ik ook nog even een één of ander exotisch menu in elkaar etc.
Kortom, wanneer is goed goed genoeg?
Er is alleen één ding waarvan ik van mezelf kan zeggen dat ik daar wel echt goed in ben en dat is moeder zijn. Ik vind mezelf echt wel een heel goede moeder voor Milan. Ik heb (bijna altijd, ik ben ook maar een mens) engelengeduld, heb oprechte aandacht voor hem, ben betrokken op school en doe alles met hem en zijn welzijn en toekomst, in gedachten. Klinkt vanzelfsprekend, maar ik zie om mij heen ook dat veel moeders het zo druk hebben met werk en alles er omheen dat zij bijvoorbeeld een traktatie voor een kind vergeten te maken of dat er weinig tijd is om écht betrokken te zijn bij school.
En nee, dat is geen aanval, want soms staat een moeder ook met haar rug tegen de muur. En ik heb ook gewoon mazzel wat betreft werktijden.
Dus ja, als ik één ding mag noemen waar ik nu écht goed in ben is dat moeder zijn. En eigenlijk staat dat op nummer 1 van wat ik graag wilde. Als hier thuis alles op rolletjes loopt en Milan gelukkig is, is de rest toch veel minder belangrijk?
Wat ik ermee wil zeggen is dat we wat meer in het hier en nu moeten leven en moeten genieten! Fijn weekend!
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Inderdaad je bent een hele goeie moeder ……maar in alles wat je doet daar heb ik heel veel recpect voor
Jaaa, dat is een heerlijk gevoel toch! Ik vind dat wij moeders dat wel vaker tegen onszelf én elkaar mogen zeggen 🙂 Je mag er trots op zijn hoe je het als moeder doet! Xx
Heel herkenbaar! Soms zie je mensen die echt talent hebben voor iets. Zelf heb ik dat niet maar ben er wel trots op dat ik een goede moeder ben. En daar kan ik dan weer heel gelukkig van worden want moeder zijn is het leukste dat er is!
Soms gaan andere dingen misschien minder goed, maar ook dan mag je trots zijn.
Twee keer zakken voor een examen? Even serieus.. Moeder zijn, vrouw zijn, werknemer zijn, collega zijn, dochter zijn, vriendin zijn, Blogger zijn, student zijn, en nog veel meer zijn… Je kunt niet altijd alles even goed doen, en zelfs dan mag je trots zijn op degene die je bent en hetgeen wat je doet.
Maar ben het met je eens… Als je kindje maar gelukkig is ♡
helemaal mee eens