Een aantal maanden terug vertelde ik over het feit dat Floris, net als Milan destijds, veel te weinig praatte voor zijn leeftijd. Hij was 2,5 jaar en zei nog maar een paar woordjes duidelijk. De laatste weken voor de zomervakantie merkten we al dat hij zijn woordenschat wat begon uit te breiden, maar deze vakantie is hij met sprongen vooruit gegaan. Tot onze grote opluchting…
Bijna 3 en eindelijk beginnen met praten
Toen ik vertelde dat Floris 2,5 jaar was en nog nauwelijks praatte, kreeg ik daar best wel wat reacties op. Een aantal moeders herkenden dit en en vonden het fijn om te horen dat zij niet de enigen waren die dit meemaakten. Voor ons was het de tweede keer dat we hiermee te maken hadden. Milan ging pas echt duidelijk praten toen hij 3,5 jaar oud was en we al een heel logopedie traject achter de rug hadden. En toen hij eenmaal begon te praten waren het gelijk goede zinnen en bleek hij een behoorlijke woordenschat te hebben. Het is dus helemaal goed gekomen, maar met Floris leek de geschiedenis zich te herhalen.
En dus zat ik voor de tweede keer een soortgelijk gesprek te voeren bij het consultatiebureau en werden er zorgen uitgesproken. Ik vertelde dat we dit met Milan ook al hadden meegemaakt en dat dat helemaal goed is gekomen. Ik vertelde zelfs dat hij ontzettend goed is in spelling en daarvoor in een plus-groepje zat. Ik maakte mij nog niet zoveel zorgen en had het gevoel mij te moeten verdedigen dus haalde er van alles bij, zelfs dit dus. Ze luisterden, waren ontzettend aardig, maar wilden ook dat wij binnen een aantal maanden terug zouden komen. Dat is dus morgen en gelukkig hoeft niemand zich nog zorgen te maken en hoef ik niet nog een keer uit te leggen waarom wij wel vertrouwen hebben in een goede afloop.
Korte zinnen en eindelijk ‘papa, opa en oma’
Vlak voor de zomervakantie ging het dus al beter. Hij noemde wat kinderen van de peuterspeelzaal bij naam en benoemde wat kleuren. Zijn woordenschat breidde uit, maar het waren nog wel losse woordjes. Vanaf het begin van de zomervakantie gaat het opeens hard: noemde hij eerst nog iedereen in de familie ‘mama’, nu zegt hij papa, opa en oma. Hij noemde zelfs mijn zus Cathy bij haar naam!
Daarna kwamen al heel snel de korte zinnetjes. Toen wij zeiden dat hij iets niet mocht zei hij ‘mag wel mama’ en ‘papa eien (eieren) koken’. En toen ik gisteren een borrel schaaltje op de tafel zette wreef hij over zijn buikje en zei ‘hmm, goede dag’ 😂.
Tot slot noemt hij onze neefjes en nichtjes bij zijn naam en is hij een groot fan van de buurman. Hij roept hem en zegt de hele dag dat hij hem zo leuk vindt. Oh ja, en hij komt meerdere keren per dag met zijn armpjes wijd naar ons toe gelopen en roept dan ‘dikke knuffel’.
Hij praat in een paar weken zoveel meer en duidelijker. Dit is een overduidelijke vooruitgang en dat gaan we morgen trots laten horen op het consultatiebureau.
Wat ik hiermee wil zeggen is dat het negen van de tien keer echt wel goed komt. Soms heb je gewoon wat meer geduld nodig.
[shopr_shopthepost collection=”mamas-favoriete-kinderboeken” size=”large” title=”Favoriete kinderboeken”]