“Heb je een lekkere vrije dag gehad?” zegt Pat als hij thuis komt van zijn werk. Lief bedoeld, maar ietwat geïrriteerd kijk ik hem aan. Een vrije dag? Zo vrij was deze niet. Oké, ik hoefde niet naar kantoor en de jongens zaten tot 14.00 uur op school, maar in de tussentijd was ik alles behalve vrij… Het hebben van een blog betekent soms ook even lekker stoom afblazen zoals deze keer. Ik hoop dat jullie het niet ervaren als een artikel waarin ik veel klaag, maar ik ben wel heel benieuwd of jullie dit herkennen.
Op de een of andere manier blijft de traditionele rolverdeling stand houden wanneer er kinderen worden geboren. Dat is ergens wel te verklaren, want vrouwen gaan vaak minder werken nadat hun eerste kind wordt geboren. Dit omdat de man meer verdient of omdat minder werken bij mannen vaak wat minder soepel gaat dan bij vrouwen. Dat ervaarden wij al toen Patrick een paar jaar terug ouderschapsverlof op wilde nemen. Dat was best naar, want hij is toch net zo goed ouder van onze kinderen?
Ik wijk af, maar ook dit is allemaal nog vrij traditioneel en veel werkgevers houden dit blijkbaar in stand. Het word je dus niet altijd even gemakkelijk gemaakt.
Zorgtaken
Die traditionele rolverdeling zien we ook vaak terug wanneer het gaat om zorgtaken. Ik merk dat bij ons thuis ook en dat is gaandeweg zo gegroeid, maar nooit aangepast aan de huidige situatie. Toen Milan werd geboren werkte ik aanzienlijk minder dan Patrick. In de jaren erna bleef dat zo. Ik ging wel wat omhoog in het aantal uren, maar het was nog steeds minder dan hij. Nadat Floris werd geboren ging ik steeds meer werken en inmiddels werk ik alweer een hele tijd 32 uur. Nog steeds acht uurtjes minder dan hij, maar ik heb Mamablogger er nog naast.
Onderaan de streep werken we nagenoeg evenveel uren, maar is er wat betreft huishouden en zorgtaken niets veranderd. Ik merk, en ik hoor het om mij heen, dat er toch nog veel neerkomt op de moeders.
Van ortho-, dokter- en tandarts afspraken tot het doen van de was en van het huishouden tot aan surprises, traktaties en de administratie. Ik doe en regel het allemaal. Het meeste daarvan prop ik dus in die vrije dag. Oh ja, en ik blog nog haha.
Ergens is het logisch, want ik ben het meest thuis. Pat is al weg voor wij wakker worden en heeft geen vrije dag. En hoewel het logisch is irriteert het mij ook steeds vaker dat het inmiddels een gewoonte is geworden. Hij weet dat overigens ook.
De hulpbrief van school
Een voorbeeld: we kregen laatst een hulpbrief van school. Hierop konden we invullen waar je als ouders zijnde mee kunt helpen. Denk aan het versieren van de school voor de feestdagen bijvoorbeeld. Veel tijden en data kwamen niet uit, maar ik wilde wel wat doen dus schreef ik mij in op wat activiteiten in de avond. Maar weer was ik degene die hem invulde. Toen ik zei dat hij ook wel wat in kon vullen was dat nog niet bij hem opgekomen. Uiteindelijk was de enige die hem invulde.
En dit zeg ik niet om naar te doen, maar het is zo’n voorbeeld van iets dat er in de loop der jaren in is geslopen, waar we beiden aan hebben meegewerkt en wat mij nu begint te irriteren. En eigenlijk is dat ook niet helemaal eerlijk.
Een eerlijkere verdeling?
Hij zal nooit helemaal eerlijk worden, maar Pat brengt de jongens ‘s avonds naar bed, helpt de jongste met douchen en zorgt ervoor dat iedereen gevulde broodtrommels mee heeft naar school en werk. Ook ruimt hij, voor hij gaat werken, de vaatwasser uit.
Het is misschien voor een deel man-eigen. Ze zien het simpelweg niet altijd denk ik en wij moeders willen ook graag laten zien dat we het allemaal wel kunnen. We willen ons misschien wel te graag bewijzen.
En nu ben ik heel benieuwd of andere moeders dit herkennen. Zo ja, wat vinden jullie ervan? Is dit iets wat er bij ons moeders in is geslopen en trekken wij de dingen automatisch naar onszelf toe? Klets mee in de comments hieronder of op de social media kanalen van Mamablogger.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Het is zeker herkenbaar ik werk minder maar toch. Hele huishouden ligt ongeveer bij mij. Tel daar 2 niet schoolgaande kids bij op.
Ook alle afspraken voor iedereen moet ik manage en dit lijdt hier ook wel eens tot irritantie omdat ik dan kortweg vind dat het niet allemaal mijn taak is
Auteur
Dat herken ik wel. De irritatie zit hem denk ik steeds meer in de vanzelfsprekendheid waarmee het gebeurt. Bespreekbaar maken en afspraken maken is daarbij belangrijk, maar in de praktijk soms lastig en niet altijd even haalbaar.
oh zo herkenbaar… zeker nu man lief thuis werkt. hij werkt 36 uur en ik 20 uur. En dan heeft ie 1 x per twee weken atv. En als ik niks zeg gebeurt er ook niks en dan vraag ik bij thuis komst waarom ie niet de vaatwasser heeft uitgepakt of ingeruimd… Ja sorry was vrij en wist niet of ie vol en schoon was 🤬🤬
Ook als ie naar kantoor moest was ie om 6 uur de deur uit. Oké deed ik ook alles alleen s morgens. Logisch maar nu met thuis werken, hij komt later naar beneden en gaat ontbijten en naar boven… Ja ff s morgens helpen nee kan niet moet werken. Dus dat soort dingen…
Dus heb sinds een paar maanden besloten om de vrije woensdagochtend doe ik niks in huis… het is goed. Ben er klaar mee
Ja en nee…de administratie en zorgtaken komen op mij neer ja absoluut. Ook het zorgen voor schooldingen, feestdagen enz. Jep op mijn schouders maar dat is ook omdat ik het zelf niet wil loslaten.
Mijn vriend werkt niet momenteel dus hij is de hele dag bij onze dochter en tussen de middag voor onze zoon als ik op het werk ben. Maar ook doet hij gedeeltelijk het huishouden en de boodschappen en hij kookt.
Toen hij nog wel werkte hadden wij gewoon de regel, wie het eerst thuis is kookt. En in het weekend deden we dan samen grote boodschappen en het huishouden. Dus nee ik mag absoluut niet klagen.
Ok herken me er niet in :). We hebben dan weliswaar geen kinderen maar mijn man werkte eerder parttime dan mij! Wij hebben de huishoudelijke taken verdeeld in voor mij de wc/badkamer schoon houden en boodschappen doen/bedenken en voor hem stoffen/stofzuigen, t bed verschonen en de vuilnis :). Koken doen we wie als eerste thuis komt en vaatwasser is voor degene die niet gekookt heeft 😃