Het was gisteren uitgebreid in het nieuws: moeders geven steeds vaker, maar ook steeds langer borstvoeding. Ik vind dat erg mooi, maar wat nu als je geen borstvoeding geeft of hebt gegeven zoals ik? Ik weet dat de meningen over wel of geen borstvoeding nogal sterk uiteen kunnen lopen en ik zie op verschillende fora en Facebookpagina’s discussies hierover ontstaan. Dus misschien begeef ik me wel op glad ijs, maar toch wil ik ook de andere kant belichten.
Want wat nu als je geen borstvoeding geeft?
Ik was nog niet zo heel lang zwanger toen de verloskundige mij vroeg of ik borstvoeding wilde geven. En ik zei niet volmondig ‘ja’. Ik wist het eigenlijk niet zo goed. Uiteraard weet ik dat het heel erg goed is en daar geloof ik ook echt wel in, maar ik wist niet of ik het wilde. Dus zei ik dat ik na moest denken. Vervolgens kreeg ik een aantal folders mee en een heel betoog over waarom ik wel borstvoeding zou moeten geven.
Toen het kraamzorg bureau een huisbezoek kwam doen, was één van de eerste vragen ook of ik borstvoeding wilde geven. Inmiddels hadden we besloten dat ik het wilde proberen. Ging het niet of vond ik het toch niets zou ik stoppen. Gelukkig stond manlief daar achter.
Op 18 oktober 2010 was M daar eindelijk en hij werd al vrij snel daarna ‘aangelegd’. Dat ging goed. Toch bleek als snel dat ik nauwelijks iets had en ik moet ook eerlijk toegeven dat ik het helemaal niets vond. Ik zeg niet dat het niet mooi is, maar ik vond persoonlijk niets. Misschien ook wel omdat het niet ging. De kraamhulp adviseerde om te gaan kolven, maar ook toen ging het niet.
Toen de kraamhulp de volgende ochtend kwam heb ik het meteen gezegd. Ze begreep mij en maakte meteen een flesje. M genoot daar zichtbaar van en ik was opgelucht. Toen deze kraamhulp na vijf dagen wegging, kreeg ik voor de laatste twee dagen een andere. Zij kwam binnen terwijl ik de fles gaf. Ze zei geen goedemorgen, maar ‘ik zie dat je geen borstvoeding geeft?’ Ik heb haar toen duidelijk gemaakt dat dat mijn beslissing was en er geen discussie over bestond. De toon was toen al wel een beetje gezet haha.
Toch voelde het toen alsof je iets heel slechtst deed door je kind flesvoeding te geven. En hoewel ik, nogmaals, echt wel weet dat borstvoeding het beste is, is M ook niet slechter geworden van de fles.
Dus laten we stoppen met de discussie, want iedereen doet dit op haar eigen manier.
hi Marisca, ik heb wel borstvoeding gegeven en ik ben oprecht blij dat ik dat heb kunnen en mogen doen. Maar ik vind tegelijkertijd dat iedere moeder voor zichzelf moet beslissen wat zij zelf wil doen. Als het niet lukt, maar ook als je het niet wilt. Alle begrip. Iedereen voelt het voor zichzelf het beste aan.
Het risico van het delen van je mening is dat je commentaar krijgt van anderen. Maar hé, dat gebeurt eigenlijk bij alles. Ook al schrijf je over sokjes, een keizersnede, een vakantie of schoolkeuze. Mooi dat je dit deelt. En deze moeder die wèl borstvoeding heeft mogen geven vindt het helemaal goed dat jij ervoor hebt gekozen om het niet te doen! Fijn weekend x
Hier precies hetzelfde verhaal.. Ik stond niet direct te juichen bij het idee om borstvoeding te geven. Een betoog, info-avond en veel folders konden mij ook niet overtuigen. Ik heb lang geprobeerd open te staan voor borstvoeding en wilde het een kans geven. Een paar weken voor de bevalling heb ik besloten om er niet aan te beginnen en dus gewoon te starten met flesvoeding. Dat is ons prima bevallen en onze dochter is er ook echt niet slechter van geworden!
Mochten we ooit nog een kindje mogen krijgen, zal ik weer voor de fles kiezen. Dat zal me een hoop twijfel schelen 😉
Exact hetzelfde verhaal hier…!!! Bedankt voor je korte duidelijke blog…!!!