De afgelopen weken hebben we heel fanatiek dino plaatjes gespaard en vandaag loopt deze actie ten einde. Veel kinderen zetten de afgelopen week dan ook de eindsprint in om toch het boek nog vol te krijgen en veel ouders hielpen hen daarbij. Ik ben één van die ouders net als nog meer moeders op school. We hadden de grootste lol ermee en we hielpen elkaar waar we konden.
Maar toen verscheen er een bericht in het AD waarin werd verzocht onze kinderen weer zelf te laten sparen. Stonden wij daar met ons goede gedrag!
Ja, ook ik hield de afgelopen week een hele administratie erop na welke plaatjes Milan nog nodig had. Samen namen we het door en plakten we ze in. Zelf ruilen was in ieder geval niet aan de orde, omdat er op school nog niet echt een eenduidig beleid hierover was afgesproken tussen beide juffen. Niet zo gek trouwens, want je hebt het over kinderen van 4, 5 jaar. Kunnen zij al wel ruilen en onderhandelen zonder tussenkomst van een ouder? Ik zag het niet gebeuren. Maar dat wil toch niet zeggen dat zij niet mee mogen sparen? Moeten we dan echt tegen ze zeggen ‘kind, spaar maar als je er oud genoeg voor bent dat je het zelf kan?’ Ik zie niet in waarom, want het is toch leuk? En Milan leert weer meer over dino’s dus is het ook nog leerzaam.
Ik dacht voor heel even weer terug aan wat wij vroeger allemaal spaarden met als grootste hype natuurlijk de Flippo’s. Bloedfanatiek waren we, maar ook al wat jaartjes ouder dan Milan nu is. En dan nog was ik blij als één van mijn ouders er weer een paar had weten te scoren die ik nog niet had.
Dat heeft niets te maken met kinderen leren omgaan met teleurstellingen als ze het boek niet vol krijgen. Dat heeft ook niets te maken met tere kinderzieltjes die wij als ouders overal hun zin in willen geven. Dat heeft simpelweg te maken met lol. Wij moeders (en een enkele vader die er hartelijk om kon lachen) hadden de grootste lol en iedereen was blij. Moet daar dan weer perse een pedagogisch verantwoorde gedachte achter zitten? Voor mij niet hoor. Opvoeden doen we iedere dag en niet alleen tijdens een spaaractie van een één of andere supermarktgigant.
De wereld zit vol met problemen en er zijn talloze kinderen die veel te snel volwassen moeten worden door de omstandigheden waar ze in zitten. Als je het in dat perspectief zet is het toch niet zo erg ze een beetje te helpen?
Wat vind jij hiervan? Laat het me weten in de comments hieronder. Fijne zondag!
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Ik gebruikte deze week Facebook omdat het bereik groter is. Na 3 weken geleur met plaatjes mee naar school om te ruilen (zoon van 8 en dochter van 5) én die 6 miljoen dubbelen hadden ze daarmee nog niet hun boek vol. Niks geen bemoeien, daarmee werd ik betrokken bij hun gespaar en werd het een ding van ons hele gezin. Dat vonden de kinderen juist geweldig. Daarnaast leren ze het principe van “voor wat, hoort wat” en iets over hebben voor een ander, moeite doen voor een ander. Ik vond het eigen initiatief van kinderen die staan te bedelen bij de uitgang van de AH erger, net als de troep die er gemaakt werd. De reepjes papier werden gewoon op de grond gegooid, terwijl de prullenbak 1 meter verderop stond.
Fantastisch geschreven en zooo waar!!!!
Ik heb mijn zoontje niet geholpen maar het is werkelijk waar nooit in me opgekomen dat moeders die dat wel deden verkeerd bezig waren. Ik vind dat sommige mensen tegenwoordig ook wel erg doorslaan in het ‘goed opvoeden’ – wat mij betreft is het magische woord ‘geluk’, lekker lol hebben – de kids hebben echt nog genoeg tijd om met teleurstellingen om te leren gaan. Laat ze nu lekker genieten!!
Ben het helemaal met je eens! Elke keer is er wel weer wat anders dat je als moeder niet goed doet kennelijk. Dit jaar heeft mijn zoon zijn boek zelf bij elkaar gespaard, hij is inmiddels 9. Maar toen hij jonger was heb ik hem ook regelmatig geholpen. Het is toch gewoon leuk als het boek compleet is? hier worden de oude boeken nog regelmatig uit de kast getrokken en gelezen en dan is het toch leuker als er geen plaatjes missen.
Haha herkenbaar! Hier ook hele FB groepjes en moeders op het schoolplein.