Deze week was vooral weer heel erg druk. Als ik het terug zie, lijkt het alsof ik alleen ’s avonds even adem kan halen. Deze week was dat ook echt zo. Het was de week waarin Milan zijn beugel kreeg, ik mijn laatste cursusdag had en we dit hele weekend nog even keihard genoten van Sinterklaas. Kijk je mee?
Maandag
29 november is de geboortedag van mijn vader. Hij zou vandaag 78 zijn geworden…
Fietsend naar mijn werk zie ik dit schip liggen. Geen idee wat dat ding is, maar hij was enorm!
Dit gedicht krijg ik op mijn werk, hoe leuk is dat?!
Dinsdag
Na ruim een jaar gaan ze eindelijk beginnen met de bouw van vier huizen achter ons. Dat betekent de komende drie dagen heien.
De juf van Milan is ziek dus Milan heeft een dagje thuis les. Alhoewel, met drie kwartier (nog niet eens volgens mij) is hij alweer klaar.
Ik werk vandaag ook thuis, maar moet nog even naar mijn werk. Milan mag gelukkig even naar opa en oma. Wat een gedoe allemaal momenteel.
Ik kruip ’s avonds op de bank met een serie en met Pat natuurlijk.
Woensdag
Goed nieuws: Ozosnel is ook op school geweest!
Ik heb een eindeloze to do lijst, maar wil eigenlijk ook wel heel even op de bank zitten en niks doen. Ik dweil mezelf naar de bank en kijk nog een halve kerstfilm.
Als Milan uit school komt moeten we naar de ortho, want vandaag krijgt hij zijn beugel. Spannend en wat doet hij het meteen al goed, kanjer!
En deze komt binnen voor Floris. Ik heb deze gekregen en mag deze reviewen voor Mamablogger.
Donderdag
Klaar om weer naar school te gaan. Dit kleine kereltje heeft er zin in!
Op weg naar Utrecht voor mijn laatste cursusdag. Onderweg krijgen we veel hagel en natte sneeuw. Ik houd er nooit zo van, maar gelukkig gaat alles goed. Na vandaag ben ik even klaar met cursussen. Heerlijk gevoel!
Omdat we niet met elkaar kunnen lunchen in de lunchruimte, mogen we onze lunch bestellen en krijgen we het in tasjes in het leslokaal.
Eenmaal thuis is het even tijd voor helemaal niets. Ondertussen heeft Floris deze mooie tekening mee naar huis genomen.
Tijd voor weer een heerlijke kerstfilm. Nummer 3856506 ongeveer 😅.
Vrijdag
Klaar voor weer een nieuwe dag. Vandaag is de juf van Floris er niet en gelukkig kan hij een dag naar opa en oma.
Van een rondje over de markt en daarna in de lift bij opa en oma.
Theetje op het werk en we werden verrast met wat lekkers.
Het laatste deel van La Casa de Paper staat online op Netflix. Hier hebben we zo naar uit gekeken!
Van PR-bureau RVG krijg ik een nieuwe blogbox binnen. Wat is ‘ie weer gaaf! Binnenkort deel ik de inhoud met jullie. Ondertussen bingen we La Casa nog even door, wat is het spannend!
Zaterdag
Dit weekend staat nog één keer helemaal in het teken van Sinterklaas. We genieten er volop van, want we weten niet wat Kerst ons gaat brengen.
We beginnen de dag bij Intraruin voor tuinverlichting.
Daarna gaat Floris naar de kleutergym, maar vandaag is het Pietengym. De kinderen hebben een topochtend.
Terwijl Floris gymt, beginnen wij aan de kerstverlichting.
En ik krijg deze nieuwe schoenen van Omoda binnen. Ik heb deze gekregen voor een samenwerking.
In de middag gaan we naar het museum voor het Huis van Sinterklaas. Ook dit was weer onwijs tof! Wat doet Milan lief mee voor zijn broertje en wat geniet dit kleine mannetje van dit mooie feest.
Vervolgens lopen we nog even de stad in en eten we bij opa en oma.
Hoe leuk zijn de lampjes als het donker is?!
Het is klaar en wat was het spannend. Alles kwam samen en het is afgelopen zoals het af zou moeten lopen.
Zondag
De ochtend rommelden we lekker in huis en blogde ik weer vooruit. In de middag kwam familie en vierden we Sinterklaas. En hoe leuk is het dan als Sinterklaas en twee Pieten langskomen!
Als iedereen weg is halen we alle Sinterklaasversiering in rap tempo weg en beginnen we vast met Kerst.
Te beginnen met deze bonte Kermis. Nu moet ik zeggen dat dit zelfs voor mijn doen wat teveel is dus de komende dagen wil ik de notenkrakers beter verdelen. Toch staat het wel weer heel erg gezellig!
Verder kijken we nog naar de Formule 1, wat is het bloedstollend spannend, en ruimen we alles op. Tot slot dweilen we de vloer en is het klaar. Op naar weer een nieuwe, wederom drukke, week!
Ik hoop dat jullie een fijn Sinterklaasweekend hebben gehad en wens jullie een fijne, nieuwe week.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Wat fijn dat studeren er op zit voor dit jaar en ook Sinterklaas (ahum, je werkgever) hier aandacht aan besteedde. Mooi om je zo gewaardeerd te voelen daarbij, toch? Maar ook met lieve complimentjes over jouw vrolijke en praatgrage eigenschappen, daar is een goede rijmpiet mee bezig geweest!
Vanaf het moment dat het Sinterklaasjournaal begon geloofden onze twee dochters er weer helemaal in! Terwijl we de oudste deze zomer wat anders hadden verteld, maar dat hebben we zo maar gelaten nog voor een jaartje, toch ook wel weer heel leuk, al die spanning en verwachting (op een gezond gedoseerde manier dan). Wij hebben ook wortels en water buiten klaar gezet, maar geen pietenbedje in huis gemaakt. En mijn idee daarover klopte, want toen we zaterdag thuiskwamen van een ochtendje Ikea en er cadeaus in huis lagen, hield het de oudste toch wel even bezig hoe die in huis waren gekomen. “Waren alle ramen en deuren dan wel dicht?”. En dat was dan nog overdag, dus de babypiet in de nacht laten slapen bij ons leek ons een beetje te spannend voor het kinderbrein.
Knap hoe je overigens in zo’n megadrukke agenda al een seizoen bij elkaar heb gebinged, ik ben blij wanneer ik 2 afleveringen per week met m’n man gekeken krijg 🤭 maar.. work hard, play hard, zeggen ze hè, dus hard ontspannen is ook juist wel nodig bij zo’n drukke agenda 🤗 maar kijk uit dat je jezelf niet voorbij rent 😘 over rennen gesproken, volgens mij had ik verteld dat ik weer ging hardlopen? Nouja, sinds anderhalve maand doe ik weer een poging en ik verbaas me er dan toch altijd weer over hoe snel je er conditie van opbouwt. Gisterochtend rende ik zonder steken in de zij of dergelijke een kwartier aan één. En wanneer je benen eenmaal het ritme vinden en je brein de juiste loophouding loslaat maar begint te genieten van de omgeving en het gewoon zijn in het hier en nu, dan ben ik weer zo blij dat ik het weer op heb gepakt! In de runnershigh komen is echt een cadeautje.. eentje die ik dubbel probeer te ervaren en te beleven voor Jonathan waarvoor hardlopen er nooit meer inzit. Een van de dingen die hij zelf ook het ergste aan de ziekte vindt. Het is weer aftellen naar de volgende vakantie voor hem, want dankzij alle formatiedrukte wordt er veel overgewerkt en slaat de dagelijkse vermoeidheid steeds eerder en heviger toe. Voordeel voor hem van het thuiswerken is dat het bed nooit ver weg is.