Morgen wonen we precies twee weken in ons nieuwe huis en vanaf de allereerste minuut voelde ik mij hier op mijn gemak. Ik vindt het heerlijk! Het is steeds meer een thuis, maar hoewel ik niet hoef te wennen aan het huis, moet ik dat nog wel een beetje aan de locatie, omdat aan de rand van de stad ligt in plaats van rond het centrum waar we eerst woonden. Hoe dan ook, de verhuizing ging in sneltreinvaart en inmiddels wonen we hier dus. Dit alles had best impact. Niet alleen op ons, maar ook op de kinderen en wat dacht je van onze katten?
Katten en kinderen
Oké, deze twee zijn niet met elkaar te vergelijken, maar voor beiden is het best pittig zo’n verhuizing. Weliswaar op een andere manier, maar het vergt wat van iedereen. Hoe we dit hebben aangepakt, waar we tegenaan zijn gelopen en hoe het nu, na twee weken, gaat lezen jullie hieronder.
De kinderen
Van begin tot eind hebben we de kinderen betrokken bij de verhuizing. Toen wij dit huis zagen zijn we met zijn vieren gaan kijken en we hebben Milan betrokken bij de inschrijving. Toen we tijdens de vakantie al het benodigde papierwerk verzamelden en opstuurden, wist Milan wat we deden en waarom. Toen de bouwhekken weg waren en we voor het eerst in ons huis mochten, waren de kinderen er ook bij en zo is het eigenlijk al die tijd gegaan. Toen de makelaar kwam om ons huis te taxeren waren de kinderen ook thuis, ook dat vonden we belangrijk. We wilden Milan langzaamaan laten wennen aan het feit dat we gingen verhuizen en hem tegelijkertijd een beetje leren hoe zo’n proces in elkaar steekt.
Voor Floris lag het anders, want hij had geen idee wat verhuizen was. Toch hebben we hem iedere keer verteld dat hij een nieuwe kamer zou krijgen en dat we een grote zolder kregen waar hij lekker kon spelen. Dat begreep hij dan weer wel 😉 Hoewel hij toe is aan een peuterbed hebben we bewust zijn oude meubels meegenomen. Pas als hij helemaal gewend is, gaan we kijken voor een nieuwe kamer.
Wennen
De impact op Milan viel mee. Op Floris ook, maar hij vond het gek als we zeiden dat we naar huis gingen en we vervolgens naar het nieuwe huis reden. Dan zei hij ‘Nee, is niet ons huis, is <adres>……’ We hebben hem inmiddels heel wat keren uitgelegd dat dit ons nieuwe huis is. Dat lijkt hij nu langzamerhand te begrijpen. Hij is ook nog zo klein.
Na drie nachten in dit huis was Floris ’s nachts opeens ontroostbaar. Hij heeft zo enorm gehuild. Hij had geen pijn, maar was vooral heel erg verdrietig. We denken dat dit de spanning was. Gelukkig bleef het bij die ene nacht.
Milan heeft vanaf dag 1 goed geslapen gelukkig. Beide jongens hebben het wel ontzettend naar hun zin hier, daar zijn we blij mee!
De impact op de katten
Dan de katten, want dat was een heel ander verhaal. We wisten van tevoren dat het lastig zou gaan worden voor hen, maar we hebben ons er denk ik nog steeds in vergist. Bobby kregen we vrij gemakkelijk mee in het mandje. Hij is 16 en rustig. Hij vond het niet leuk, maar het ging. Eenmaal in ons nieuwe huis begon hij meteen de boel te verkennen, maar diezelfde avond voelde hij zich thuis en lag hij te slapen op zijn kussen dat we hadden meegenomen. Hij spinde en lag heerlijk bij ons. Hoe anders was dat met Bompa…
Bompa wilden we uiteraard dezelfde dag meenemen, maar hij wilde absoluut niet in het mandje. Hij raakte in paniek, krabbelde Patrick open en rende weg om vervolgens nog 1,5 dag uit onze buurt te blijven. Zowel wij als mijn (stief)vader Ad zijn constant terug gegaan naar het huis in de hoop hem mee te kunnen nemen. Dat lukte in eerste instantie niet. Uiteindelijk heeft Ad hem weten te vangen en hem in een grote, rieten mand gedaan. Zo heeft hij hem vervoerd naar ons nieuwe huis. Het vangen en de rit hier naartoe heeft behoorlijke impact op hem gehad en het was altijd al een wat angstige kat. Ik vond het zo erg! Hij heeft nog een dag onder de bank gezeten voor hij er eindelijk onder vandaan kwam.
We hebben het huis ook opnieuw kattenproof gemaakt. Zo kochten we een huisje waar ze in kunnen liggen, namen we Bobby’s favoriete kussen mee zodat hij makkelijker kon wennen (Bompa heeft in tegenstelling tot Bob geen vaste plek waar ‘ie wil liggen) en kozen we voor een nieuwe zelfreinigende kattenbak, ook geen overbodige luxe wanneer alles in huis nieuw is ☺️.
Ontsnappingspoging van Bobby
We zijn een week verder en het gaat aardig met de katten. Ze komen zo nu en dan al buiten en gisternacht is Bobby ontsnapt uit de tuin. Beide katten braken ’s avonds laat de tent af in de woonkamer en we besloten hen naar buiten te doen. Ze kunnen de tuin niet uit, want die is kattenproof gemaakt. Ook het speelhuisje van de jongens staat al hier zodat ze daar eventueel in kunnen ’s nachts. Geen probleem dachten we… Bobby wist echter toch te ontsnappen door een gat te graven onder de poortdeur en daar doorheen te kruipen. Dat hadden we niet bedacht…
Ik was gisterochtend behoorlijk ontdaan toen ik ontdekte dat ‘ie weg was, maar 10 minuten later stond hij opeens bovenop de schutting. Hij had de weg terug gevonden!
Het gaat dus goed met zowel de kinderen als de katten, maar het heeft wel impact gehad en die impact hebben we toch wel wat onderschat.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Het komt wel goed met de katten. Geduld en er echt hun plekje van maken dan zijn ze er s,morgens om te eten. Wat de jongens betreft dievhebben een waar speel paradijs op zolder veilig afgezet met een hekje. Dat wordt genieten