Ik merkte het al een paar dagen; ik zat niet lekker in mijn vel, had minder energie en was een beetje afwezig. Alsof ik niet alles meer zo goed in mij opnam. Ik begon te hoesten en kreeg een paar keer te horen dat ik zo wit zag. Ik deed zo mijn best om geen griep te krijgen, maar toch gebeurde het. Ik moest mij ziek melden, wat ik echt heel erg vind, maar dacht dat ik er met een paar dagen wel vanaf zou zijn. Gewoon even uitrusten en uitzieken toch?
Van griep naar een longontsteking
Ik meldde mij op vrijdag ziek en dacht dat ik dan maandag wel weer aan het werk zou kunnen. Drie dagen lang lag ik op bed en op de bank en deed ik er alles aan om uit te zieken. Ik had dan ook wel verwacht dat het maandag weer beter zou gaan. Die maandag ging het echter nog slechter dan in het weekend en ik kon bijna niets meer. Patrick was weer aan het werk en ik had de grootste moeite met Floris fatsoenlijk aan te kleden en überhaupt beneden te krijgen. Ademen deed zeer, drinken deed zeer en na een paar stappen was ik compleet buiten adem. Gelukkig hielp Milan mij goed en waren mijn ouders er om 8.00 uur om Floris mee te nemen en Milan naar school te brengen.
Toen zij de deur uit waren besloot ik de huisarts te bellen, want dit ging zo niet. Dit was geen gewone griep, maar wat dan wel? De assistente van de huisarts vroeg mij daarheen te komen, maar ik had geen flauw idee hoe dan. Ik kon amper op mijn benen staan! Toch had ik geen keus en ik wilde graag weten wat er aan de hand was. Dan konden we het gaan behandelen en was ik er hopelijk sneller vanaf!
Bij de huisarts
Gelukkig nam de huisarts mij heel serieus en werd ik goed nagekeken. Ook werd ik geprikt op ontstekingswaarden. Die zouden normaal rond de 10 liggen en die van mij zaten op 23. Volgens de huisarts was het duidelijk; longontsteking en dat kon nog wel eens lang gaan duren….
Gelukkig zijn ze op mijn werk heel relaxt en werd ik gerust gesteld. “Ziek is ziek en je ziekt eerst goed uit voordat je weer komt werken”. Dat gaf wel wat rust, want ik wil altijd zo snel mogelijk weer aan de slag. Nu kon dat toch niet, maar het gaat om het idee. Toen had ik nog de hoop dat ik donderdag wel weer kon beginnen.
Nadat ik bij de huisarts en de apotheek was geweest was ik kapot en het duurde dan ook niet lang voor ik lag te slapen. Dat heb ik bijna de hele dag gedaan.
Ondertussen was dit al een paar dagen mijn uitzicht. Ik probeerde wat series te kijken, maar dat lukte niet helemaal. Op de één of andere manier waren die te druk en dat trok ik echt niet. Suf hè? Ik kon niet eens mijn mail beantwoorden! Daar heb ik mij overigens heel druk om gemaakt. Ik werk altijd zo hard aan Mamablogger en nu kon ik opeens helemaal niets meer. Hoe moest dat nu en welke gevolgen zou dat hebben? Uiteindelijk heb ik dat met een hoop pijn en moeite naast mij neergelegd, want ik kon toch niet anders. Ik moest zo snel mogelijk beter worden!
In de ochtend werd Milan naar school gebracht door oma of nichtje Maud die deze week vrij was. Ook bracht zij hem naar de musicalles, superfijn!
Ondertussen was ik ook nog jarig. Ik zou het sowieso al niet vieren, maar ik heb nog nooit zo’n waardeloze verjaardag gehad als deze! Gelukkig maakten deze bloemen, het kaartje en de vele berichtjes een hoop goed.
Uiteindelijk sloeg de kuur aan en voelde ik mij steeds een beetje beter. Heel erg langzaam, maar eindelijk zat er wat vooruitgang in! Ik ben nog steeds niet helemaal fit en heb het advies gekregen echt zoveel mogelijk rustig aan te doen, maar het begin is er weer. Zo fijn!
Het hele weekend heb ik nog heel rustig aan gedaan en vandaag ga ik voor het eerst sinds 8 dagen weer naar buiten!
Volgende week heb ik hopelijk weer een normale diary voor jullie 😉
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Beterschap !
Fijn dat je nu eindelijk het gevoel hebt dat je wat opknapt. Opluchting zeker?
En dat je niks kon plaatsen op je blog is toch pure overmacht. Maar leuk dat je nu weer wat geplaatst hebt.
Nog gefeliciteerd met je verjaardag.
Hopelijk zet je herstel goed door. Denk aan jezelf!
Wauw, je had en hebt het dus echt goed te pakken gehad! Als je al bijna niet naar de huisarts kan zegt dat al genoeg, hè? Fijne huisarts hebben we toch, overigens, heel begripvol inderdaad..
Fijn dat de kuur nu aanslaat en nu echt in stapjes per dag bekijken hoe het gaat, niet al te ver vooruit willen kijken wanneer je weer iets kan doen, maar echt per dag!!!
Heel fijn dat je dit dagboek toch in elkaar hebt kunnen zetten en je je alweer daartoe in staat en iets beter voelt.
Nog gefeliciteerd trouwens en dus heel veel beterschap gewenst!!!