Bijzonder; Milan zit op dezelfde basisschool waar mijn opa en ik destijds ook op zaten

Een jaar of 10, 11 was ik toen ik mijn opa meenam naar mijn basisschool. Op zich niets bijzonders, maar het was die dag Open Monumentendag en de school vierde een jubileum. Daarom deed de school eenmalig mee aan de Open Monumentendag. Mijn opa vond het fantastisch want hij zat zo’n 60 jaar daarvoor op dezelfde school. Een prachtig gebouw waar het lijkt alsof de tijd stil heeft gestaan. Ik weet nog hoe leuk mijn opa en ik het die dag hadden. Ik liet mijn klas zien en opa vertelde verhalen over zijn tijd op de school…

Mijn opa overleed drie jaar later. Dat is nu bijna 20 jaar geleden en ruim 22 jaar geleden nam ik afscheid van deze school. In die 22 jaar daarna ben ik er misschien wel duizenden keren voorbij gereden, want ik woon er vlakbij. Toch zette ik er nooit meer een stap over de drempel.

Ik trouwde met Pat en samen kregen we Milan. We wandelden vaak langs het gebouw en dan dacht ik altijd aan die prachtige hal en die Open Monumentendag met opa. De school waar ik op zat hield op te bestaan en het is voor mij onduidelijk wat er daarna is gebeurd. Het gebouw, een monument dus, bleef in ieder geval bestaan.

Uiteindelijk had de school van Milan extra ruimte nodig en kwam dit gebouw erbij. Er zat weer een school in dit prachtige gebouw en er kwam een peuterspeelzaal! Toen Milan drie was ging hij naar deze peuterspeelzaal. Wat was het een een feestje om daar weer te zijn! Dit zijn foto’s uit die tijd:

Milan werd vervolgens vier en ging naar de basisschool. De onderbouw zit in het andere gebouw dus hij ging hier weer weg. Weer kwam ik ruim vier jaar lang niet in dit gebouw tot afgelopen september.

Eindelijk weer in mijn oude school

Al die jaren verder loop ik er niet meer met mijn opa, maar met mijn eigen zoon. Ik loop door dezelfde hal als al die jaren geleden, kijk naar de prachtige trappen die zo her en der uitgesleten zijn van de voetstappen en denk aan alle voetstappen die zijn gedaan in al die jaren. Ook door mijn opaatje. Ik denk dat hij het prachtig had gevonden als hij had geweten dat ik hier nu weer zo lopen met zijn achterkleinzoon.

Sfeer

Dit is toch prachtig?! Ik vind het heel bijzonder dat mijn zoon nu in hetzelfde gebouw les krijgt als mijn opa en ik destijds. De sfeer is er nog altijd hetzelfde en het voelt er heel warm en gezellig. Het schoolgebouw voor de onderbouw is ook ruim 100 jaar oud, maar dit gebouw is mooier, warmer en het voelt een beetje als thuiskomen.

Ik vind het mooi en wie weet zit Floris hier over een tijdje ook op school.

Marisca

Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.

Find me on: Web | Twitter/X | Instagram | Facebook