Bevallen met en zonder pijnstilling

Een van de redenen waarom ik in het ziekenhuis wilde bevallen was omdat ze daar een ruggenprik kunnen geven 😉 Deze heb ik ook gehad tijdens de bevalling van Milan en jongens, wat had ik die nodig! Na urenlange rugweeën en een ontsluiting die niet vorderde, was die ruggenprik hemels. Omdat de kans groot was dat ik nu weer rugweeën zou krijgen, wilde ik het zekere voor het onzekere nemen. Ik zou in het ziekenhuis bevallen en als ik het niet meer trok was de anesthesist meer dan welkom met de ruggenprik! Toch liep dat nu even anders…

Zoals je in mijn bevallingsverhaal al hebt kunnen lezen, ging deze bevalling erg snel. Ondanks de rugweeën die ik nu ook weer had. Op een gegeven moment vroeg de verloskundige of ik pijnbestrijding wilde en voor het eerste twijfelde ik. Ik zei wel ja, maar was niet zo overtuigd als de vorige keer. Ik weet niet waarom, maar misschien voelde ik dat ik het nu wel zonder zou kunnen. De situatie was nu ook heel anders dan toen. Maar goed, ik zei dus wel ja. De verloskundige vertelde toen dat ze zou gaan bellen en dat ik vervolgens aan de CTG zou moeten. Dat betekende dat ik op bed moest gaan liggen en dat was wel het laatste wat ik wilde. Ik wilde lopen en al helemaal niet liggen. Ik zou niet eens weten hoe!

Eigenlijk was het toen wel duidelijk dat ik de bevalling ging doen zonder pijnstilling. En dat was toch wel een behoorlijk verschil.

Verschillen tussen een bevalling met en zonder pijnstilling

Nu zou je misschien denken dat de bevalling van Milan pijnloos was, maar dat was natuurlijk niet zo. Er gaat nog heel wat aan vooraf voor je een ruggenprik krijgt. Ik was daarna wel meer ontspannen en dat ben ik tijdens de bevalling van Floris helemaal niet geweest.

Doordat ik ontspannen was, was ik ook heel helder. Bij de bevalling van Floris was ik totaal in mijn eigen wereldje gekeerd en had de wereld bij wijze van spreken kunnen vergaan, want ik had het toch niet gemerkt.

Verder was ik bij Milan door de ruggenprik aan bed gekluisterd, maar bij Floris heb ik kunnen douchen, lopen en overal tegenaan kunnen leunen. Dat was heel fijn en ik denk oprecht dat ik door de zwaartekracht de ontsluiting flink op gang heb geholpen.

Wat ik het meest heftig vond tijdens de bevalling van Floris (dus zonder pijnstilling) waren de persweeën. Bij Milan vond ik die een verademing en vond ik het zelfs fijn. Nu raakte ik totaal in paniek. Ik had er moeite mee en dacht dat ik het niet zo kunnen. Dit vond ik nog erger dan de weeën zelf.

Een groot voordeel van bevallen zonder pijnstilling is dat het niet uit hoeft te werken. Ik kon meteen daarna onder de douche en twee uurtjes later waren we alweer thuis met zijn viertjes!

Kortom, een totaal andere ervaring en zo zie je maar dat geen bevalling hetzelfde is.

Een echte bevalling zonder pijnstilling?!

Je hoort weleens dat vrouwen er trots op zijn dat ze het zonder pijnstilling hebben gedaan en ik heb weleens iemand horen zeggen dat een bevalling met pijnstilling geen echte bevalling zou zijn. Hoe komt dat kindje dan op de wereld?! Ik ben nu niet trotser dan dat ik was met Milan. Ik ben ook niet zo zeer trots op mijzelf. Waar ik wel trots op ben zijn mijn beide jongetjes en het feit dat wij hun ouders mogen zijn!

Hoe heb jij je bevalling gedaan, met of zonder pijnstilling? Of misschien ook beiden? Wat zijn voor jou dan de belangrijkste verschillen? Laat het me weten in de comments hieronder.

Marisca

Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.

Find me on: Web | Twitter/X | Instagram | Facebook