Dit keer een heel persoonlijke blog. Ik heb getwijfeld om ik hem zou schrijven, maar doe het toch. Juist omdat ik er misschien wel iemand mee kan helpen, want als je twijfelt of je wel de goede basisschool hebt gekozen voel je je zo schuldig als moeder, dat wil ik voor niemand.
Ik heb begin deze week weer getwijfeld en zelfs al andere scholen benaderd…
Laat ik bij het begin beginnen. De school waar M op zit is verre van slecht, dat voorop gesteld. De school staat goed bekend en ook veel praktische dingen hebben ervoor gezorgd dat we meteen voor deze school hebben gekozen. Na een goed en uitgebreid gesprek en een rondleiding hebben we M meteen ingeschreven. Dat moest al voor zijn tweede verjaardag, want de wachtlijst voor deze school is erg lang. Toen waren er namelijk nog maar 14 plekken vrij en broertjes en zusjes van leerlingen gaan voor, dus het kon snel gaan. We waren dan ook heel blij dat we bericht kregen dat M kon worden geplaatst.
Vlak voor de zomervakantie werden we gebeld door de juf van M die al afspraken wilde maken voor het wennen na de vakantie. Lekker op tijd dus en ook dat gesprek was heel leuk. En hoewel ik op de eerste wendag stond te huilen op de gang, had ik wel een goed gevoel bij de school, M werd immers heel leuk ontvangen.
De communicatie was echter karig zo vlak voor die eerste dagen
Ik ben maar met M naar het kantoortje van de directeur gelopen om te vragen waar we moesten zijn. De naam van de juf en de klas wisten we wel, maar er werd ons niet verteld waar het lokaal was. Eenmaal bij het lokaal zag ik moeders in de weer met gymtassen, tien uurtjes etc., maar ik had geen flauw benul wat waar moest, dus ik deed maar wat. Er werd mij niets uitgelegd.
Dan sta je daar dus met tranen in je ogen, je houdt je groot voor je kind (die overigens allemaal wel best vond) en dan sta je ook nog verloren in die school. En alle informatie waar ik naar snakte lag daarna op zijn stoeltje. Wat had ik dat graag eerder gehad! Dit heb ik overigens later wel verteld hoor aan de juf toen ze op de thee kwam.
Verder is de info wel prima, regelmatig mailtjes etc. dus we worden goed op de hoogte gehouden. Daar ligt het dus niet allemaal aan. Soms heb je echter het gevoel dat je kind niet bij de school past of de school niet bij je kind. Het is lastig uitleggen, maar dat gevoel overheerst nu.
M is heel erg open, enthousiast en stapt op iedereen af. De juf noemt het puur en dat is hij ook. Punt is alleen dat niet iedereen dat waardeert en dus ook de kinderen in zijn klas niet. Hij begroet heel veel kinderen als ze de klas binnenkomen, zwaait enthousiast en wil met iedereen een praatje maken. Het lijkt soms wel alsof er een ouder iemand in dat kleine lijfje zit.
Voor sommige kinderen, die een stuk terughoudender zijn, is dit verre van prettig. Dat snap ik heel goed, maar hoe leg ik dat een kind van vier uit? Het gevolg is dat sommige kinderen hem dus gaan mijden. Kinderen zijn hard onder elkaar en dat is toch best lastig. Zeker als je als moeder aan de zijlijn staat.
Ik heb maandag een gesprek gehad met de juf en zij begreep mijn zorgen, maar zegt daarbij wel dat ze zich in december ook zorgen maakte om M. Mij werd alleen niets verteld! Je krijgt daardoor het idee dat ook zij niet zo goed weten wat ze hiermee moeten. Toch luchtte dat gesprek op, al twijfel ik of M en deze school een goede match zijn.
Eind januari gaan er een aantal kinderen uit deze klas en misschien keert dan de rust weer terug. Ook de korte lijntjes met de juf(fen) waar ik nu bovenop zit, doen mij goed. We kijken het daarom nog even aan. En de andere scholen? Dat wachten we nog even af en kijken kan toch nooit kwaad? Het gaat om ons kind en als hij het naar zijn zin heeft, hebben wij dat ook.
Ik houd jullie op de hoogte! Oja, en als iemand ervaring heeft met een (soortgelijke) situatie hoor ik dat graag natuurlijk!
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Twijfels over de schoolkeuze die we hebben gemaakt voor M. Toch een blog over geschreven http://t.co/bsS82AB94P
Hoi Marisca, ja ik ken het. Op de eerste plaats had het bij mij met mijn eigen angstgevoel (gewoel) te maken. Ik had het als kind nooit zo naar mijn zin op school gehad en dat wilde ik toch bij mijn kinderen zien te voorkomen. Ik had ze zo graag naar de Vrije School laten gaan. Maar die stond nog in de kinderschoenen. Nu zijn dat inmiddels volwassen scholen geworden. En mensen stromen goed door. Elk kind wordt op de Vrije School aangesproken op zijn eigenheid, leert en ontwikkelt zich vanuit zijn eigen capaciteit, vaardigheden, kwaliteit. Zijn sociaal en staan met een hart in het leven. Ik ben daar fan van. Belangrijk nu voor jou is, dat je kindje gelukkig is. Succes. Jel
Mijn dochter heeft een meisje in de klas die ook een beetje zo is als M. Ik ben helemaal fan van dat meisje, maar dochterlief (ontzettend verlegen) vond het he-le-maal niks. Vraag ik haar van de week of ze met iemand van haar klas wil spelen… wil ze net bij dat meisje spelen. Dus blijkbaar kan dat ook zo weer veranderen 😉
Wat heb jij trouwens een heerlijk rustige, mooie layout op je website! Wordt er helemaal Zen van 😉
Auteur
Hoi Sofie,
Dank voor je reactie. Ik hoop ook dat het verandert, omdat ik ook niet wil dat M zijn karakter erdoor verandert. Hij kan deze eigenschap nog hard genoeg nodig hebben in het leven. De andere kant is dat hij niets verkeerd doet, het wordt alleen niet door iedereen gewaardeerd (wat ik ook wel weer kan begrijpen). Het blijft lastig dus 😉 Maar ik ben door jouw verhaal wel een stuk optimistischer!
En wat betreft de lay-out, ik ben er ook wel heel blij mee! Dankjewel!