Wat heel veel mensen niet van mij weten is dat ik ruim 8 jaar lang met blinde en slechtziende ouderen heb gewerkt als activiteitenbegeleider. Wat een mooie tijd was dat! Ik had als puber nooit verwacht dat ik dat werk ooit zou gaan doen, maar uiteindelijk geloof ik erin dat alles zo heeft moeten zijn. Ik heb er met enorm veel plezier gewerkt en ik werk nog steeds voor diezelfde zorgorganisatie, maar nu bij Marketing en Communicatie. Zo zie je maar hoe de dingen kunnen lopen.
Ik heb enorm veel geleerd van die tijd. Niet alleen de kennis van de verschillende oogziekten, maar ook over de zelfredzaamheid van ouderen met een visuele beperking. Dit was mijn eerste echte baan en ik kan je vertellen dat ik er ook veel van heb geleerd als mens. Dit neem ik nog dagelijks mee.
Tijdens deze kersttijd denk ik vaak aan de keren dat we daar Kerst vierden met de bewoners met als hoogtepunt het kerstdiner. We waren al weken bezig met de voorbereidingen en op de avond zelf kwamen de bewoners in hun mooiste outfits, samen met familie (of met elkaar) genieten van het samenzijn.
Ik denk nog vaak aan die avonden. De saamhorigheid, samen zingen en de tranen tijdens het ‘Ave Maria’. Ook al zagen de mensen niet of nauwelijks, de warmte en verbondenheid kon iedereen voelen. Daar hoefde je niet voor te kunnen zien. Soms deed ik mijn ogen dicht om mij voor heel even te verplaatsen in de bewoners. Als je dan iemand hand pakte en de bewoner kneep in je hand, wist je dat je het goed had gedaan.
En terwijl ik dit typ krijg ik nog steeds tranen in mijn ogen. Dit is voor mij Kerst.
Ook al zie je niet goed, dat gevoel van saamhorigheid en klaarstaan voor elkaar is goud waard. Daar hoef je niet goed voor te kunnen zien om dat te voelen. Om dit gevoel met jullie te delen wil ik deze commercial van Vision Direct met jullie delen.
Het gaat over de rivaliteit tussen een slechtziende mopshond en een prachtige grijze kat tijdens Kerst. Verder vertel ik niets, kijk maar even verder.
Wat vond je ervan? Nu zit het wel goed met die kerststemming toch?