Het was vroeg in de ochtend om 5.30 uur en daar zaten we dan op de bank met een positieve zwangerschapstest. We keken elkaar aan en blijdschap overheerste, maar met een donkere wolk erboven, want hoe moesten we dat in hemelsnaam allemaal gaan betalen?
Ik dacht dat ik griep had en oververmoeid was. Dat was ook niet zo gek, want we hadden een pittig jaar achter de rug. Het was vlak voor de crisis en we hadden het huis van mijn ouders gekocht voor een mooie prijs en zetten ons appartement te koop. We kregen alles financieel rond en er lag een mooie toekomst voor ons. We waren er helemaal klaar voor. We hadden uiteraard rekening gehouden met dubbele woonlasten en hadden ingecalculeerd dat we dit een half jaar konden dragen. Dat was erg ruim, omdat de appartementen waar wij woonden binnen maximaal zes weken werden verkocht.
Ik zie ons nog zitten op de bank, kijkend naar het nieuws; de eerste banken in Amerika vielen om en er werd gesproken over een wereldwijde kredietcrisis. We hadden serieuze kijkers voor ons appartement, maar die haakten één voor één af. En toen werd het stil en kwam er niemand meer. Een half jaar werd een jaar… Alsof dat nog niet genoeg was hadden we heel veel pech wat ons ook behoorlijk wat geld kostte.
En toen was ik dus zwanger…
Het roer om!
Er was bij ons geen enkele twijfel, ondanks alle zorgen was dit kindje meer dan welkom. Misschien heeft het ook zo moeten zijn, want hierdoor ging het roer om. Nee, het zou niet gemakkelijk worden, maar we moesten onze schouders eronder zetten voor dit kleine jongetje.
Bron afbeelding: Shutterstock.
Omdat we allebei een vaste baan hadden met goede secundaire arbeidsvoorwaarden besloten we dat we dat hoe dan ook vast wilden houden, zeker in die tijd. Ik werkte echter wel parttime dus had nog voldoende tijd over. Omdat ik onregelmatig werkte was een baan erbij geen optie, maar waarom zou ik niet iets voor mijzelf beginnen?
Ik begon een webshop. Hiermee liep ik zo min mogelijk risico en ik kon mijn eigen tijd indelen maar die webshop moest wel gevuld worden. Ik kocht heel kleine beetjes in met geld dat we eigenlijk niet hadden. Dat betekende dat een rekening langer bleef liggen. Ontzettend stom, maar we waren ook ontzettend wanhopig. Stukje bij beetje werd het aanbod in de webshop groter, kwamen er meer bestellingen binnen en behaalde ik kleine successen met mijn webshop.
De schone schijn ophouden
We hadden het drukker dan ooit en dat was juist wat we wilden. Toch konden we nog steeds niet volledig de dubbele lasten dragen waardoor we het ene gat vulden met het andere en betalingsachterstanden opbouwden. Ik kreeg de kriebels al als ik de postbode de straat in zag rijden en een dag geen post betekende voor ons een dag met minder zorgen.
Na ruim een jaar konden we ons appartement verhuren, maar al ons spaargeld was op en we hadden inmiddels enorme achterstanden. Niet alleen vanwege de dubbele woonlasten, maar we hadden dat jaar ook heel veel pech. Denk aan een hoge garage rekening, reparaties in onze beide huizen etc. Tegenover iedereen speelden we mooi weer, zelfs tegen onze ouders. Lange tijd heeft niemand wat aan ons gemerkt totdat mijn moeder vroeg hoe het nu écht ging. Ik begon enorm te huilen en vertelde alles. Dit luchtte zo op!
Nu we openkaart konden spelen beseften we dat er juist veel begrip was voor onze situatie en mensen stimuleerden ons ook om door te blijven zetten. We zijn altijd in gesprek gebleven met bedrijven en instanties en hebben daardoor altijd wat kunnen regelen. Praten bleek het toverwoord.
Zes jaar later…
Onze zoon wordt volgende maand zes en we hebben nog steeds dubbele woonlasten, maar kunnen ons appartement gelukkig nog steeds verhuren. De zorgen zijn nog niet voorbij, maar er is licht aan het einde van de tunnel. We werken keihard hiervoor dus ik hoop dat niemand ooit nog zegt dat we maar lukraak geld uitgeven. We weten tot op de cent nauwkeurig wat erin komt en eruit gaat en nee, dat gaat niet lukraak. Medelijden is helemaal niet nodig, maar het zou weleens fijn zijn om te horen dat we het helemaal niet zo verkeerd doen.
De webshop hebben we vijf jaar gehad en heeft ons heel veel gebracht, maar op een heel andere manier dan we toen dachten. Door de webshop ben ik mij gaan verdiepen in de online wereld en social media en daar heb ik mijn huidige baan als medewerker digitale communicatie aan te danken. Een baan waar ik meer ben gaan verdienen in minder uren. Vervolgens ben ik tijdens de extra uren die ik had gaan bloggen en doe ik wat ik het liefste doe en dat is schrijven. Ook heb ik een HBO opleiding kunnen volgen en dat biedt voor de toekomst weer kansen.
Als stel en gezin zijn we er ijzersterk doorheen gekomen en we zien de toekomst positief tegemoet. Na zeven magere jaren, mogen de zeven vette jaren nu eindelijk aan gaan breken!
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Een verhaal wat je trots met iedereen kan delen. Je werkt keihard en je kan ook trots zijn op wat je bereikt hebt. Samen met Patrick en Milan vormen jullie een prachtig gezin waar wij als ouders ook trots op zijn. Trek je niets aan van de vooroordelen en foute meningen van anderen. Jullie zijn op de goede weg en komen er wel met af en toe een duwtje in de rug.
Jullie kunnen super trots zijn op wat je tot nu toe hebt bereikt. En ik weet zeker dat ook in d toekomst alles goed gaat lopen en dat komt omdat jullie steeds nieuwe uitdagingen aan gaan. En niet te vergeten het doorzettingsvermogen want dat is het allerbelangrijkste en daar ontbreekt het bij jullie zeker niet aan. Ook al zijn er zo nu en dan tegenslagen toch blijen julli strijdbaar.
Ga zo door en dan weer ik zeker dar het goed komt.
Joke xxx
Wat knap dat je hier over schrijft. Trots mag je zijn! Doorzetten, plannen bedacht (webshop) om financieel voorruit te gaan. Fijn dat je nu een leuke baan hebt en plezier aan het bloggen hebt met een mooi gezin.
Ik hoop van harte dat jullie appartement verkocht wordt, maar iig fijn dat er nu huurders inzitten,
Wauw knap Marisca dat je dit deelt. Helaas herkent kwel punten uit je verhaal. ‘Maar ik geloof wel in de 7 magere en 7 vette jaren. Dus die laatste gaan er zeker weer komen. Ook voor jullie!
Heel blij om dit ook eens van een ander persoon te horen. Voor mij waren een aantal punten ook zeker herkenbaar