Ik kom er eerlijk voor uit: ik vond dat eerste jaar met een kind een ontzettend gedoe. Laat ik voorop stellen dat we dolgelukkig waren (en zijn!) met Milan, maar als ik erop terug kijk vond dat eerste jaar eigenlijk niet zo heel erg leuk als ik het vergelijk met nu. Ik ben mij ervan bewust dat mensen dat misschien niet zullen begrijpen, maar het is wel de waarheid. Moet ik er ook bij zeggen dat hij een huilbaby was en het pas rond zijn eerste jaar rustiger werd.
Ik zie nu een lieve baby in mijn omgeving die super makkelijk is en dat zal best schelen denk ik, maar ik vond het een gedoe.
Er waren talloze onbetaalbare momenten en vooral de momenten waarop hij tegen mij aan lag te slapen zijn mij nog steeds heel dierbaar. Daarnaast waren er de dagen die niet voorbij leken te gaan omdat hij de hele dag huilde. Als ik dan uit pure wanhoop de huisarts belde kreeg ik te horen dat dat erbij hoorde en dacht ik dat het aan mij lag. Dat ik misschien iets niet goed deed.
En die onzekerheid was mijn grootste probleem, want ik had geen flauw idee wat ik nog moest doen.
Er waren momenten dat ik mij echt een waardeloze moeder voelde. Wel eentje die zielsveel van haar kind houdt en het goed wilde doen, maar die ook maar wat aanklooide. Ik was blij toen Milan de leeftijd had bereikt waarop hij kon aangeven wat er was. Dat maakt het allemaal toch een stuk simpeler.
Toch trokken we er regelmatig op uit, maar dan moest de halve inboedel mee omdat ik er zeker van wilde zijn dat we niets vergaten en stel je voor dat we iets nodig hadden. Ook dat vond ik een gedoe, het gesleep met spullen.
Het was een combinatie van dingen: mijn eigen onzekerheid, het vele huilen en de drang naar alles goed willen doen. Als ik toen wist wat ik nu weet… Dan had ik er in ieder geval een stuk relaxter in gestaan en was het vast veel minder een gedoe 😉
Toch vraag ik mij af hoe jullie terugkijken op dat eerste jaar. Hoe vonden jullie het ten opzichte van nu? Laat het me weten in de comments hieronder.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Ik vond het eerste jaar ook een gedoe. Mijn jongens waren natuurlijk een tweeling en ze huilde ook heel erg veel. ALs ik inderdaad ook wist wat ik nu weet dan was het heel anders gegaan. En ik had dan vast meer genoten.
Ik had geen huilbaby, integendeel. Mijn dochter was ontzettend makkelijk. Maar ik vond het eerste jaar, en dan met name het eerste halfjaar, niet zo leuk. De liefde was er heus wel: maar het is zo… Onwennig en anders allemaal. Je weet wel dat je een kindje krijgt, maar de impact die het heeft die kan je met geen mogelijkheid inschatten.
Mijn meisje is nu 2 jaar. Fantastisch