Ik hoor en lees het nog weleens, zwangere vrouwen die een voorkeur hebben voor het geslacht van hun kindje. Moeders die al van kleins af aan dromen van een dochter en dan toch moeten wennen aan het feit dat ze een zoon krijgen. Of misschien wel andersom? Of je hebt er al één van het ene geslacht en je wilt er dan nog graag één van het andere geslacht. En natuurlijk ben je blij met je kindje, maar je moet de “teleurstelling” wel even verwerken.
En het is misschien een onpopulaire mening, maar ik kan daar met de beste wil van de wereld echt niet bij!
Hoe kun je namelijk niet blij zijn met het geslacht als je graag een kind wilt, het geboren zal worden bij twee liefdevolle ouders die er goed voor kunnen zorgen en alles erop en eraan zit? Dan ben je toch zielsgelukkig? Dan maakt het toch totaal niet uit of het een jongetje of meisje is?
En dan heb je nog van die mensen die zeggen ‘als het maar gezond is’.
Natuurlijk wil je niets liever dan dat je kind gezond is, maar wat nu als het niet zo blijkt te zijn? Je kunt het moeilijk terug stoppen. Dan houd je er toch nog steeds zielsveel van? En buiten dat, een kind kan ook als het geboren is ziek worden. Gezondheid is helaas nooit een garantie. Niet voor ons en ook niet voor kinderen, en dat maken wij helaas van dichtbij mee.
Wij hadden absoluut geen voorkeur, ik was vooral bezig met wanneer de misselijkheid zou verdwijnen, want die was vier maanden lang extreem. We wilden het echter wel graag weten. Ik had namelijk van kinds af aan de naam Milan voor een jongen in gedachten omdat we een jongetje wilden vernoemen naar mijn overleden vader die Miel heette. En een meisjesnaam? Tja, daar kwamen we simpelweg niet uit. Onze smaken lagen wat dat betreft mijlenver uit elkaar, dus als we het op tijd zouden weten hadden we nog even 😉
En ja, ik snap wel dat het voor sommige ouders een dingetje is, maar hoe kan een geslacht nu een teleurstelling zijn als het jullie kindje is?
Ik ben heel benieuwd, hadden jullie een voorkeur voor het geslacht van jullie baby? Laat het me weten in de comments hieronder, ik ben benieuwd!
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Nee ik had geen voorkeur. Ik wist gewoon dat mijn eerste kind een jongen zou zijn, geen idee waarom. Nu we bezig zijn voor nr. 3 krijg ik vaak de vraag of ik ene meisje zou willen. Mij lijkt een meisje leuk, maar een voorkeur heb ik niet. Ik ben al blij als ik zwanger mag raken.
Ik ben nog niet zwanger, maar ik heb altijd al een jongen in gedachten. Als ik een meisje zou krijgen zal ik denk wel erg moeten wennen.
Heel fout maar ik had wel een voorkeur. Ik wou graag een jongetje en die heb ik gekregen. Onbewust denk ik door dat ik nu ik er over nadenk ik er zeker van ben dat een jongetje zich beter kan weren tegen zijn vader (nogal agressieve vader) en ik denk dat ik mijn dochtertje dan veel te beschermend had opgevoed of veel te bang was dat hij mijn dochter iets aan zou doen, nu ben ik daar ook bang voor met mijn zoontje hoor daar niet van maar meisjes zijn toch kwetsbaarder. Nu maakt het mij niet uit met mijn nieuwe vriend.
Ik ben nog geen moeder maar hoop het ooit te zijn. Ik irriteer me ook aan mensen die zich uitspreken in de trand van “had gehoopt op” of iets dergelijks. Natuurlijk, als ik kon kiezen zou ik zeggen “een jongen en een meisje”. Maar zodra ok zwanger ben kan me dat allemaal echt niets meer schelen. Zo vanzelfsprekend is het namelijk helemaal niet om zwanger te raken….
Had mij niet uitgemaakt maar eerlijk gezegd hoopte ik op jongetjes. En het mooie is dat ik drie prachtige zonen heb gekregen.
Ja hoor, ik ben/was er ook zo een. En toen was ik zwanger en dacht ik direct, let op: mn lijf neemt een loopje met me we krijgen vast een jongen. En inderdaad daar kwam hij.
En als ik er nu aan denk, mochten we ooit voor een tweede gaan, dan hoop ik dat het weer een jongen wordt, maar zal ik net zo trots op een meisje zijn!
Ik had in eerste instantie gehoopt dat jullie een meisje zouden krijgen en dat ze dan vernoemd zou worden naar mijn overleden zusje ! Maar man man man wat ben ik blij en gelukkig met dit prachtige jongetje ! Wat een heerlijk kind !
Geen voorkeur, maar toen iemand nav de ‘nubtheorie’ zei dat ik een jongen kreeg was ik teleurgesteld. Ik voelde namelijk dat ik een meisje kreeg. Mijn gevoel zat juist en we kregen een meisje.
Maar echt, bij een eventuele volgende: het zou me niet kunnen boeien. Jongen of meisje, allebei leuk lijkt me zo 🙂