Het is nu 06.01 uur. De jongens zijn klaarwakker, de bedden zijn opgemaakt, ik heb al foto’s gemaakt voor Mamablogger (gek genoeg lukte dat met het licht op dit tijdstip), de eerste mailtjes zijn beantwoordt en Floris is al aangekleed. Ik heb er al een hele dag op zitten voor ik straks aan het werk moet en dat is geen uitzondering. De gebroken nachten breken ons zo langzamerhand een beetje op, want hoewel de nachten rommelig zijn, is Floris wel extreem vroeg wakker…
Vroeg opstaan
Ik heb nooit moeite gehad met vroeg opstaan. Sterker nog, ik vind het heerlijk. Ik ben in de ochtend mega productief en doordat ik ’s morgens al veel doe heb ik daar de rest van de dag profijt van. Maar om dat vol te kunnen houden moet je natuurlijk wel goed slapen.
Nachtbraker…
We hebben overigens geprobeerd om dan ’s morgens wat langer te blijven liggen, maar dat resulteerde in driftbuien omdat hij gewoon wilde spelen en er niets van begreep. Nu laten we ze maar samen spelen in Milans kamer, maar wij slapen dan niet meer.
Maar goed, terug naar de nachten. Milan was ook een slechte slaper en we hebben jarenlang van alles geprobeerd. We hoopten dat Floris beter zou slapen en als dat niet het geval was, zouden we het totaal anders aanpakken. We waren door schade en schande wijs geworden haha.
We doen ons best, maar in de praktijk blijkt dat toch anders te werken. We zijn zelf kapot (dus eerder geneigd toe te geven) en we hebben te maken met een kind dat een heel ander karakter heeft. Dat vergt dan toch een andere aanpak.
Dingen die we goed én verkeerd hebben aangepakt
Als je langdurig te maken hebt met gebroken nachten word je op een gegeven moment wanhopig. Dat weet ik nog heel goed toen we er destijds met Milan mee te maken hadden. We hebben uren naast zijn bed gezeten, op de trap gezeten, kochten zelfs een ander bed, deden een slaaptraining en deden nog veel meer. We hebben alles geprobeerd, omdat we hem niet tussenin wilden laten slapen. Maar na verloop van tijd gingen we overstag en wat sliepen we toen lekker. Het hek was natuurlijk van de dam, maar we konden eindelijk weer slapen. Niet goed, want het afleren kost ook een hoop tijd, maar dat was een zorg voor later. Eerst wilden we bijkomen.
Met Floris wilden we het totaal anders aanpakken. We zorgden meteen voor een duidelijk slaapritme. We zorgden voor rust en regelmaat en dat ging in eerste instantie heel erg goed. We lieten ons niet meer beïnvloeden door de verhalen van anderen en waren een stuk relaxter dan toen bij Milan. We dachten dat we er al waren tot ongeveer een half jaar geleden.
Toen begon ook hij te spoken ’s nachts en we wisten niet waardoor dat kwam. Omdat we wilden dat hij in zijn eigen bed zou blijven slapen, hebben we weer van alle geprobeerd. De geschiedenis herhaalde zich en ook nu zaten we weer uren naast zijn bed of op de trap (hij kan ons dan zien) en hanteerden we lange tijd de ‘vijf minuten methode’. Tegelijkertijd hielden we hetzelfde ritme aan als altijd.
Misschien is het een fase, een sprongetje of zijn het nachtangsten. Wat het ook is, hij kan het ons niet uitleggen en wij kunnen hem nog niet uitleggen dat het goed is en we vlakbij hem zijn. Lastig…
Uiteindelijk hebben we besloten zijn kamer een klein beetje aan te pakken en dat werkt tot nu toe steeds beter…
Een nachtlampje doet blijkbaar echt wonderen
Wat betreft rituelen hebben we alles geprobeerd, maar we hadden nog niet nagedacht over aanpassingen aan zijn kamertje. Qua ruimte kunnen we ook niet zoveel anders dan hoe we het nu hebben. Aan accessoires hadden we nog niet gedacht. Uiteindelijk bedachten we ons dat een nachtlampje zou kunnen helpen. Misschien vindt hij het dan fijner in het donker en stelt het hem gerust.
Voor Milan hadden we dat destijds ook, maar toen hadden we er eentje in het stopcontact. Nu kozen we toch voor iets anders: deze nieuwe Boris lamp!
Deze is wel heel erg gaaf toch? Floris vindt dat ook en vanaf het moment dat ‘ie binnenkwam is hij een groot fan van Boris. Boris en Floris 😉
Voor het slapengaan zetten we Boris aan en dimmen we hem een beetje. Er zit namelijk een nachtmodus op voor het slapengaan. Wil je eerst voorlezen, dan kun je hem feller zetten. In totaal zitten er zes dimstanden op de lamp.
Het lampje is inclusief oplaadbare LED module met een meegeleverd geel USB-C kabeltje. Handig!
We merken dat Floris nu wijst naar de lamp als wij hem vergeten aan te zetten. Het is een nieuw onderdeel geworden van ons ritueel.
Naast Boris zijn ook Nijntje en Snuffie te koop.
Of dit echt het verschil gaat maken weten we natuurlijk niet, maar het helpt wel.
Zijn jullie bekend met langdurig gebroken nachten? Zo ja, wat heeft bij jullie geholpen? Laat het me weten in de comments hieronder.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Ik heb er nooit meer te maken gehad. Onze kinderen slapen altijd God. Maar misschien zou je zo’n slaaptrainer kunnen proberen. Zo van als deze wakker wordt ( oogjes open maakt) mag jij ook opstaan. Maar misschien heb je dat al geprobeerd.
Auteur
Hebben we ook al geprobeerd inderdaad, mocht ook niet baten helaas 😉
Bij opa en oma is het moeilijker om hem naar bed te krijgen maar als hij eenmaal slaapt dan slaapt hij door ! Ja eenmaal wakker dan is hij wakker !
Auteur
Heel erg wakker 🙂
De oudste sliep vaak tussen in. Inmiddels niet meer maar wordt soms snachts wel wakker. Of heeft soms in zijn bed geplast. Voor die situaties heb ik een opklapbaar logeermatras naast mijn bed. Kan ik rustig in de ochtend zijn bed verschonen in plaats van midden in de nacht. De jongste tja heel ander verhaal. Gaat redelijk makkelijk slapen, op het moment niet maar er gebeurt best even veel voor het mini meisje (3,5jr). Elke nacht wordt ze wakker van een droom of om te plassen maar is een hel om haar weer in haar bed te krijgen. Tja valkuil nu komt ze naar boven en slaapt ze tussen in. Zeg heeft een lampje knuffels bekertje water alles… maar oas er echt voor om in de nacht zo lang bezig tenzijn met slapen in haar eigen bed. En als het lukt wordt ze na een uur weer wakker. Ze slaapt vaak erg onrustig. Heb de hoop dat het net als met de oudste een beetje vanzelf gaat…. maar voor nu helpt deze oplossing voor ieders nachtrust. En anders is er een bed waar 1 van ins naar tienkamp vluchten.
Auteur
Dat is ook een heel goed idee zeg!
De oudste 2 gaven op korte periodes na nooit problemen met slapen. De jongste heeft dat echter allemaal ‘goedgemaakt’. Al direct na zijn geboorte werd duidelijk dat alleen slapen een probleem was. Wieg naast het bed en mijn hand dan ook zijn buikje was niet genoeg. Hij bleef maar piepen en mieren. Alleen echt naast me sliep hij goed tussen de voedingen door. Dat was een voordeel van hem zo dichtbij, shirt omhoog en ik sliep al snel weer. Overdag zat hij al heel snel op 2 korte slaapjes van 3 kwartier of eentje van 1,5 uur. Met 9 maanden heb ik.zijn ledikantje verbouwd tot co-sleeper en daar lag hij graag in. Ook overdag sliep hij beter. Hij wilde zelf de controle hebben wanneer hij uit zijn bed kwam. Slaapkamerdeur op een kier (met beveiliger) en hij kwam vrolijk uit bed en zat bij het traphekje te keuvelen, totdat ik hem kwam halen. Zo gezellig om door de babyfoon te horen. 6 Maanden later gingen zijn vader en ik uit elkaar en wilde ik een andere kamer. Ik heb de co-sleeper toen weggehaald en is hij bij mij in bed beland. Toen hij 2,5 jaar was, wilde hij op zijn eigen kamer slapen. Hij kwam.dan in de vroege ochtend bij me en dan sliepen we nog even een tijdje verder.
Ik heb bij hem.dus toegegeven aan zijn behoefte om dicht bij mij te zijn. Daardoor heb ik het overleefd. Vooral de eerste 9 maanden waren slaaptechnisch een hel. Pas toen ik dus accepteerde dat hij mijn aanwezigheid nou eenmaal zo keihard nodig had om ontspannen te kunnen slapen, kwam er weer slaap en rust voor ons allebei.
Auteur
Dat toegeven aan het feit dat hij bij ons wil zijn doen we nu ook en hebben we uiteindelijk ook bij Milan gedaan. Het gaf ons allemaal veel rust en we sliepen tenminste weer. Bedankt voor het delen van jouw verhaal!
Fijn dat het bij jullie ook werkte en dat je er aan toegegeven hebt. Het is niet echt normaal/geaccepteerd dat je met je kind samen slaapt. Of je wordt meteen als zeer alternatief bestempeld.