Afgelopen donderdag zijn we voor het eerst met Milan bij de orthodontist geweest. Daar zaten we dan met onze 7-jarige tussen alle pubers. Toch was het goed dat we er zijn geweest…
Een kaakafwijking volgende de tandarts
Een paar weken terug waren we voor de halfjaarlijkse controle bij de tandarts. Zij constateerde toen dat Milan een kaakafwijking heeft en wilde hem voor de zekerheid naar de orthodontist sturen. Als we nu namelijk niets zouden ondernemen zou Milan rond zijn 12e/13e een kaakoperatie moeten ondergaan. De wachtlijst bij de ortho is echter lang en zou gemiddeld 8 maanden zijn. Prima, dan stonden we maar op de lijst. De tandarts zou nog wel contact met ze opnemen of we op een belijdt konden worden gezet. Als er dan iemand uit zou vallen zouden wij eventueel eerder terecht kunnen. De kans dat dat gebeurt is klein, maar het was een optie.
Anderhalve week later kregen we een brief van de ortho, we konden 2 augustus al terecht! Die hadden we niet aan zien komen haha, maar fijn dat het zo snel kon. Met dank aan de tandarts blijkbaar.
Naar de orthodontist
Dus zaten we afgelopen week met Milan in de wachtkamer tussen een heleboel pubers. Het gebouw waar “onze” ortho zit is een schattig, klein gebouwtje, maar daarbinnen is het bijna fabriekswerk. Stoelen naast elkaar met tussenschotten en de ene na de andere puber wordt op een stoel geroepen. Ik heb zelf nooit een beugel nodig gehad dus er ging een wereld voor mij open. Wij werden geroepen en mochten wel naar een aparte kamer. De ortho stelde zich voor en legde uit dat ze ging kijken of hij nu echt al een beugel nodig heeft. Ze doen het namelijk liever niet op deze leeftijd.
Ze keek en gaf allemaal medische termen door aan haar collega die wij totaal niet begrepen. Daarna vroeg ze aan Milan of hij wilde slikken en vervolgens vertelde ze ons dat hij zeker een beugel nodig heeft, maar niet nu. Over twee jaar moet hij terugkomen.
In de tussentijd…
Ondertussen moeten we wel met hem naar de huisarts. Milan ademt door zijn mond dus wil de Ortho laten onderzoeken of er een reden is dat hij niet door zijn neus kan ademen. Misschien heeft het wel te maken met zijn amandelen. Die afspraak staat gepland dus we zien het wel.
Daarnaast moet Milan naar logopedie om te leren zijn mond te sluiten. Door dit te doen kunnen zijn voortanden nog een heel stuk naar achteren groeien en dat scheelt straks een hoop met de beugel.
Verder is hij eind 2016 gevallen en moest er een tand worden getrokken. Ook dit heeft niet meegeholpen. Hij duimt niet, had geen speen en heeft eigenlijk gewoon pech. Gelukkig is er wat aan te doen, maar de weg is nog lang.
Het was best even gek om met je 7-jarige bij de ortho te zitten, maar ik ben wel blij dat we er nu echt wat aan gaan doen. Het zat mij al langer niet lekker en gelukkig was de tandarts het met mij eens. Het komt wel goed met die knappert van ons…
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Mooi dat het allemaal goed komt! Echt een pechgeval op het gebied van tanden dus… Hopelijk valt het over een paar jaar allemaal mee en hoeft de beugel niet al te lang gedragen te worden.