Een babyshower vind ik dus wel een heel leuk feestje tijdens de zwangerschap. Ik heb weleens gezegd dat ik gender reveal party’s etc. overdreven vind, maar een babyshower daarentegen vind ik wat anders. Niet vanwege de cadeaus, maar dit is een feestje wat voor jou wordt georganiseerd in plaats van door jou. Door mensen die dichtbij je staan en de moeite nemen je te verrassen. En daar gaat het om. Cadeautjes etc. zijn leuk, maar niet belangrijk. Het feit dat mensen dit voor je willen doen wel. Daarnaast is het vaak het laatste moment voor de bevalling om met zijn alleen bij elkaar te zijn.
Bron afbeelding: Shutterstock
Nu wil ik hier absoluut geen zielige blogpost van maken, maar het leven is niet altijd alleen maar leuk. Hoewel het lijkt alsof bloggers altijd alleen maar leuke dingen doen en meemaken, wil ik vandaag toch een ander geluid laten horen. Natuurlijk heb ik een onwijs leuk leven. Een leuk gezinnetje, een tweede op komst, lieve ouders, een leuke baan (de leukste eigenlijk!), leuke collega’s en we ondernemen heel veel. Daarbij maken we door de blog ook heel veel mee. En toch ben ik heel regelmatig ook weleens eenzaam. Dat klinkt misschien gek en ik voel me ook niet dagelijks zo, maar dus wel met enige regelmaat.
Ik ben iemand die altijd met iemand een praatje maakt, de deur staat voor iedereen open en alles kan en mag hier in huis. Iedereen is welkom, kan mee blijven eten en ik houd van spontane acties. Genoeg mensen om ons heen, maar échte vrienden? Nee, ik durf (nou ja, durven, het is nogal wat om dit te typen en aan iedereen te laten lezen) in alle eerlijkheid te zeggen dat we geen échte vrienden hebben. Daarmee bedoel ik mensen/stellen waarmee we zo nu en dan iets leuks doen zoals een barbecue met twee gezinnen of iets dergelijks, maar daarmee bedoel ik ook mensen die een babyshower voor je zouden organiseren.
Nogmaals, genoeg mensen om ons heen, maar niet die zoiets zouden doen. En ja, dat doet echt weleens zeer, behoorlijk zeer.
Ik heb weleens vaker geprobeerd hierover te schrijven, maar iedere keer was de drempel toch te hoog. Dan slikte ik mijn tranen weg, zette ik weer een grote glimlach op en we dachten er niet meer aan. De reden dat ik dat nu wel doe heeft alles te maken met een foto die ik zag op social media. Een gezellige foto, maar ik was er niet bij. Dat hoeft ook helemaal niet perse, maar als ik heel eerlijk ben had ik dat hier niet verwacht. Ik denk dat deze mensen het oprecht niet verkeerd bedoelen, en toch doet het zeer. Misschien is het wéér het besef dat je ergens niet voor wordt gevraagd.
Ik heb mij vaak genoeg afgevraagd of we er zelf schuld aan hebben. Toch kan ik in alle eerlijkheid zeggen dat we mensen niet claimen, juist niet, want we zijn zelf ook druk. Maar we sturen wel een kaartje bij leuke en minder leuke gelegenheden, staan er als er wat georganiseerd moet worden en bieden onze hulp aan bij een verhuizing of wat dan ook. Het is dus ook niet zo dat we zelf niets van ons laten horen of juist teveel. Ik heb me ook weleens afgevraagd of we wel gezellig genoeg zijn, zijn we dan wel geïnteresseerd genoeg etc. Ik denk van wel, maar weet het natuurlijk ook niet zeker 😉 Misschien hebben we wel gewoon pech.
Zowel Pat als ik hebben altijd veel mensen om ons heen gehad en door de tijd (en de verhuizing van Pat van Groningen naar Gouda) verwatert er ook het één en ander. Logisch, dat is nu eenmaal zo. Er ontstaat echter ook niet meteen iets nieuws.
Laat ik voorop stellen dat dit geen bedelblog is voor een babyshower, want dat zit er niet in. Ik weet dat mijn ouders op iets broeden, maar dat is dan gewoon met hen. En het is zoals het is, maar soms is het fijn als je het van je af kunt schrijven (en dan is een blog wel heel handig haha). Daarbij wil ik ook laten zien dat het is dus niet altijd feest is al lijkt dat op social media en bij andere bloggers wel zo. Overal gebeurt wel wat, ook hier.
Genoeg geweest, ik veeg mijn tranen weg, zet weer mijn grote glimlach (en zonnebril haha) op en we gaan weer door. We hebben namelijk ook heel veel wél…
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Wat een mooi eerlijk verhaal.
Ik kan me voorstellen dat je het hebben van vrienden mist.
Het is zeker niet het belangrijkste. Je gezin is veel belangrijker. Maar het is wel een hele mooie aanvulling in je leven.
Maar realiseer ook dat het beeld op social media heel eenzijdig is. Er worden alleen de leuke dingen getoond.
Gelukkig kan je dankbaar zijn ,dat er ook heel veel is wat jullie wel hebben.
Blijf altijd dichtbij jezelf. Je bent goed zoals je bent. Wie weet wat er dan allemaal nog op jullie pad komt.
Auteur
Dankjewel voor je lieve reactie! Het beeld is inderdaad eenzijdig. Daar is al veel over gezegd en toch doorbreken we dat op de één of andere manier niet.
Ik weet precies hoe je je voelt hier is het precies hetzelfde maar de andere zijde van de medaille is dat ik zovaak teleurgesteld ben in een “vriendschap” dat het voor mij ook niet meer perse moet als ik alleen maar goed ben om te geven dan blijf maar lekker weg, inderdaad soms eenzaam maar dat is dan maar zo, een paar uurtjes zielig zijn en doooor..
Sterker door strijd toch!!
Auteur
Hahaha Sterker door strijd inderdaad! Dat teleurgestelde herken ik ook wel inderdaad. Hierdoor moet ik ook wel eerlijk bekennen dat ik wel een stuk voorzichtiger ben geworden. Dat ik zelf ook niet zo snel iets voorstel uit “angst” om nee te horen. Rationeel gezien weet je dat dat helemaal niet persoonlijk hoeft te zijn, maar zo voelt het door alle teleurstellingen dan wel. Wel heel jammer dat het ook herkent. Zou toch helemaal niet nodig moeten zijn?
Zo herkenbaar 🙁 ook tijdens beide zwangerschapen geen babshower gehad. Hier ook bijna tot geen vrienden en met dat soort dingen merk je het veel sterker dat je vriendschappen mist.
Ieder huisje heeft zijn kruisje, en het is juist zo knap als je dat laat zien. Ipv alleen maar je masker opzetten en doen als het allemaal rozengeur en maneschijn is.
Auteur
Hoi,
Dat zijn inderdaad de momenten waarop je het mist. En mensen denken vaak dat het dan meiden zijn die bijvoorbeeld niet sociaal etc. zijn, maar dat zijn we juist wel. Soms kun je ook gewoon pech hebben. Dat probeer ik met deze blog ook te zeggen. Veel mensen zien bij bloggers alleen de leuke dingen en zodra het minder leuk wordt laten ze het niet zien. Jammer, want het kan je volgers ook enorm helpen. Is overigens lang niet bij iedereen zo en en iedereen vult het op zijn eigen manier in. Bij mij was de drempel ook heel hoog, maar toch blij dat ik het geplaatst heb. Dankjewel!
Wat knap dat je hier zo open over bent! Ik herken het wel, al heb ik wel echte vriendinnen in mijn oude woonplaats. Maar dat is toch 3 kwartier vanaf mijn nieuwe woonplaats en een spontaan bakkie zit er dus niet in. Ik voel me dus ook best wel regelmatig eenzaam, ook al lijkt het allemaal sunshine en druk sociaal leven af en toe. Heb er ook al eens over geschreven en denk dat het voor heel veel vrouwen herkenbaar is.
Auteur
Nee, dat zit er dan inderdaad niet in door de afstand. Wel heel jammer zeg! Ja, het blijkt heel herkenbaar te zijn, dat verwachtte ik niet eerlijk gezegd.
mooi verteld en deels herkenbaar.
dit jaar wordt ik 30 maar heb zoiets ga het niet groot vieren …weinig vrienden dichtbij en met familie nu ook niet megawatt contact wel met ouders ….dus ga lekker weekend weg.
met zwangerschap wel grote vriendinnen groep maar die hebben me zo teleurgesteld door er niet te zijn na 2 jaar kon ik ze loslaten dan maar stuk minder vrienden ipv ellende
Auteur
Jeetje, dat is ook heel naar zeg! Dan zijn het ook geen echte vrienden, maar zeer doet dat wel. Ik kan mij voorstellen dat je de tijd nodig had het los te laten…
Ik heb wel een paar goede vriendinnen, maar die zouden geen babyshower voor mij organiseren. In de tijd dat ik zwanger was ben ik wel aanwezig geweest bij andere babyshowers, maar er werd helaas geen voor mij georganiseerd. Dat steekt toch wel een beetje.
Auteur
Dat kan ik mij heel goed voorstellen, je hoopt immers toch dat mensen die moeite voor je willen nemen.
Hetzelfde hier! Ben nu 32 weken zwanger en denk niet dat er een babyshower gaat komen. Terwijl vriendinnen er wel eentje krijgen…
Een eerlijk verhaal en knap dat je er zo open over schrijft. Het lijkt me inderdaad een moeilijk gevoel, maar ik vind dat je trots op jezelf mag zijn. Ondanks dat het verdrietig voelt lees ik wel positiviteit.
Auteur
Dankjewel! Ik hoopte ook dat mensen dat zouden lezen. Niemand wordt blij van alleen maar narigheid en zo is het ook helemaal niet.
Heel herkenbaar! Ben absoluut gelukkig maar soms dat gevoel iid en dat wordt dan vaak versterkt door iid socual media. Terwijl ik weet dat dat ook niet helemaal eerlijk is. Ik vind het zelf ook heel moelijk om echte vriendschappen te onderhouden, dat weet ik van mezelf… dat werkt soms ook tegen… genoeg kennissen maar niet het diepgaande.
Dikke knuffel vanuit hier *kusje*
Anke
Auteur
Hoi Anke,
Dank voor je reactie!
Lieve Marisca,
Heel dapper dat je het eindelijk onder ogen wil zien en zeker dat he het durf te zeggen.
Met vriendschappen is het nu eenmaal zo dat je er heel veel in moet investeren en om een heel klein beetje terug te krijgen.
En zelfs dat hele kleine beetje is dan vaak nog te veel. Maar ik vind het toch fijn dat je het nu al herkent want bij mij kwam
dat pas veel later. Het selecteert zich vanzelf meid en naarmate je ouder wordt weet je onderhand wel waar je aan toe bent.
Maar liever een paar goede vrienden voor het leven dan heel veel van die zogenaamde aanhangers.
Wees trots op jezelf en je gezin want daar moet je het tenslotte van hebben.
Dikke knuffel en he doet het heel goed.
Lieve Marisca,
Ik vind het heel knap van je dat je dit verhaal hebt geschreven. Iemand zei ooit tegen mij dat Facebook niet voor niets Feestbook wordt genoemd. Daar zit wel wat in. Op een enkeling na posten mensen alleen maar leuke berichten. Daardoor komt online en de werkelijkheid niet overeen. Social media is niks anders dan elke andere mediavorm. Ik maak meer ook ‘schuldig’ aan, meer omdat ik niet alles wil delen met iedereen. Een paar weken geleden heb ik mijn bevallingsverhaal gedeeld (ik had een hele zware bevalling, een totaalruptuur, en heb er nog klachten van). Ik was best zenuwachtig wat mensen zouden zegge over ‘de waarheid’ maar men reageerde positief op mijn eerlijkheid. Net als nu bij jouw verhaal gebeurt. Men is op zoek naar eerlijkheid en echtheid.
Ik herken je gevoel van eenzaam voelen. Mijn man en ik zijn 8 Jaar geleden verhuist van Groningen naar Hilversum. Eigenlijk zijn alle oude vriendschappen verwatert. De nieuwe vriendschappen die ik heb zijn mij/ons erg dierbaar. We zien elkaar niet vaak, meestal verjaardagen, Pasen en Sinterklaas, verhuizingen etc. Heel anders dan vriendschappen van vroeger waar je elkaar elke week/dag zag. Om mijn heen zie ik vriendengroepjes / vriendinnengroepjes, die heb ik niet. Ligt dat aan mij/ons, ik denk het niet ? Het leven veranderd, je verhuisd, mensen hebben al vaste vriendengroepjes etc. Maar dat belet mij er niet van om nieuwe contacten te zoeken. En tja als je gezond bent, de liefde van je leven hebt gevonden, kleine wondertjes, kids, in je leven hebt, dan is je leven toch al compleet?
Xxx Emy
Heel dapper dat je dit toch zo op je blog neerzet! Sociale zekerheid is ontzettend belangrijk in het bestaan van de mens. Het staat dan ook op de derde plek in de piramide van Maslow na je basale behoeften en veiligheid & zekerheid. Dus zeker niet verwonderlijk dat je hiermee zit. Je hebt het erg mooi verwoord zonder dat ik je een zielige vrouw of bedelaar voor meer ‘echte’ vrienden vind. Ik herken me in jou verhaal. Ik ben nu 36,5 weken zwanger van de tweede en ook geen babyshower. En het gaat inderdaad totaal niet om die kado’s, fuck de kado’s, ik heb alles nog van de eerste. De bereidheid dat mensen het graag voor je organiseren en de gezelligheid die het met zich meebrengt, dat telt! Hier ook veel mensen om mij heen, maar het is een traantje waard (zeker met de extra hoeveelheid hormonen) wetende dat er even niet aan je gedacht is of de stap te groot was. En we zetten weer een lach op, en genieten van de tweede spruit.
Marisca het leven is hard ! Echte vrienden zijn tegenwoordig een zeldzaamheid en wat familie betreft zijn ze ook op 1 hand te tellen als het er op aankomt. Wij zien als ouders wat jij de afgelopen jaren voor jouw “vriendinnen” hebt gedaan en ook de ondankbaarheid achteraf. Ja dat ze je nu zo laten staan heb je zeker niet verdiend en het zegt alles over je zgn “vriendinnen”. Wij als ouders hebben inderdaad zitten broeden en hebben dan ook besloten dat wij zelf wat organiseren.
Er staat al maanden een blogpost in concept die exact hierover gaat.
Dapper dat je dit deelt.
En jammergenoeg heel herkenbaar.
Het spijt me dat je geen babyshower krijgt. Ik vind dat werkelijk elke (aanstaande) mama minstens 1 keer (maar liever elke dag) in het zonnetje gezet moet worden, want wat werken we toch hard!
Ik heb het geluk gehad om wel een babyshower te krijgen, de hoofdorganisator organiseerde die van mij omdat zij er nooit één had gehad (in een periode waarin wij elkaar nog niet kenden). Ik geloof heilig in het: ‘wie goed doet, goed ontmoet’ principe: ze is nu in verwachting van haar tweede en er komt hoe dan ook een babyshower voor haar die haar hopelijk doet vergeten dat ze er nooit eerder één heeft gehad.
Mama’s zoals jij moeten we meer hebben, die gewoon eerlijk zijn over dat het leven soms niet leuk is.
Mooie blog en heel eerlijk. Daar hou ik van. Ik heb zelf ook bijna geen vriendinnen. Ik ga je blijven volgen. Je hebt er een volger bij! X
Mijn naam verkeerd. Stomme ik. ?
Hoi Marisca,
Ik herken me best wel in jouw verhaal. Ook hier eigenlijk maar 1 goede vriendin over en verder moet ik het doen met de familie. Niet erg, maar wat leuke vriendschappen zouden een welkome afwisseling zijn.
Ik ben (nog) niet zwanger, maar de babyshowers vind ik er altijd erg gezellig uitzien. Ik heb er zelf nog nooit een meegemaakt, alleen een soort babyshower toen ons neefje geboren was. Maar dit had mijn schoonzus zelf georganiseerd om zo ook (vage) vrienden en kennissen de kans te geven om de baby te bekijken. Zo had zij niet om de haverklap visite in huis zitten.
Ik zie ook veel bloggers vooral over alle leuke dingen schrijven. Mede daarom ben ik begonnen met mijn eigen blog, om ook te laten zien dat het leven niet altijd rozengeur en maneschijn is.
Ondanks dat je geen babyshower krijgt, hoop ik dat je nog van de laatste loodjes kunt genieten! Je gezinnetje is uiteindelijk hetgeen waarmee je verder moet, vrienden zijn daar een leuke aanvulling op.
Liefs!
Ik herken het deels wel. Ik heb echt wel een aantal goede vriendinnen alleen bij sommige heb ik vaak het idee dat het van mijn kant komt… Dat ik energie en moeite steek in vriendinnen die zelf niet zo veel moeite doen. Dat vind ik wel heel jammer… Ik ben best een beetje klaar met het trekken aan een dood paard… Of teleurgesteld worden omdat we dan iets hebben afgesproken en er op het laatste moment afgezegd wordt….
Ik had een babyshower ook wel erg leuk gevonden, maar inderdaad er was niemand om zoiets te organiseren. Ook geen bijzonder feestje toen ik 30 of 40 werd ofzo. Ik moet het zelf doen en anders niet. Dat vind ik ook jammer. Ik denk wel dat het ligt aan het feit dat ik het moeilijk vind om contact te leggen en daarom weinig sociale contacten heb. Ik heb wel vriendinnen, maar iedereen heeft het druk met eigen gezin of werk. Logisch. Ik zou ook niet weten met wie ik kan bbq-en ofzo. Dus ik mis ook een netwerk en had me dingen ook anders voorgesteld toen ik moeder werd. Ook op werk en ook met vrienden en familie. Dingen gaan zoals ze gaan. In jouw geval is het wel anders, maar ik doe de leuke dingen vooral alleen met Dunya en af en toe met een vriendin erbij.
Jeetje Marisca, ik worstel al een tijd met hetzelfde. Bepaalde periodes kan ik het wegstoppen maar dit weekend kwam het keihard binnen. Ik voelde me verdrietig en alleen. Mijn man is een weekend weg en ik voelde me daardoor ook alleen. 1 vriendin kwam langs. Dat was gezellig. Zij zit in een vriendinnen groep waar ik zelf afstand van heb genomen. Ik leef mijn leven met gevoel en in die groep werd dat niet geaccepteerd. Ik ben raar. Je doet toch gewoon wat je moet doen en het leven is zoals het is. Ik kan zo niet in het leven staan. Ik ben bezig mijn onderneming te starten en daardoor moet ik mijn collega’s missen die me wel steunden. Ik heb mijn baan opgezegd. Hoewel ik wel losse vriendinnen heb herken ik het gevoel van veel van 1 kant komen. Maar nu ik lees dat veel dames dit zo ervaren vraag ik me ook af hoe mijn vriendinnen mij ervaren. Misschien vinden zij mij ook egoïstisch? Ik hoop het niet maar aan de andere kant is het dan vriendschap als het die gevoelens oproept bij iemand. Mijn man is bijna weer thuis. Gelukkig. Op de valreep lees ik jou blog en troost me met de gedachte dat ik niet alleen ben in deze worsteling.
Liefs Karin
Wat een open en heel herkenbaar verhaal Marisca. Goed dat je dit deelt. Ik heb zelf tijdens mijn eerste zwangerschap wel een babyshower gehad, maar daar kwam alleen familie. Familieleden die ik totaal niet verwacht had en ik was dan ook heel erg verrast. Maar toch voelde ik me zo eenzaam die dag, want zoiets hoor je met vriendinnen te doen. En die heb ik gewoon niet.
De ene keer doe ik net of dat me niks doet, maar ik voel me regelmatig erg alleen. Terwijl ik ook helemaal niet zoveel tijd heb om vriendschappen te onderhouden. Het is allemaal erg dubbel. Zielig ben ik niet hoor, maar soms is het gemis even enorm.
Het ligt bij jou zeker niet aan je spontaniteit, ik heb je twee jaar geleden mogen ontmoeten en ik vond je een erg spontane meid, dus daar ligt het echt niet aan!
Weet je.. Stiekem doen de vele babyshowers die ik heb mogen bijwonen mij pijn. Omdat ik er tot twee keer toe geen een heb gehad. Ten eerste omdat het toen nog niet ‘leefde’. Maar daarnaast heb ik twee zwangerschappen gehad vol tegenstand, om de vader van mijn kids. Hij zat niet in ons geloof en werd toen niet geaccepteerd. Stiekem, met babyshowers, komen deze eenzame gevoelens weer op. Dus ik begrijp heel goed jouw gevoel….. Dikke knuf!
Herkenbaar helaas. Ik heb wel een paar vriendinnen maar op de grens van goede kennissen. Momenteel niet zo’n fijne periode en het is niet dat ze het totaal laten afweten maar de vriendschap gaat ook niet zo diep dat ze echt door pakken. Een appje, daarna niets meer. Babyshower ook gemist bij alle drie mijn zwangerschappen. Bij de eerste kwam het pas net een beetje op, tien jaar geleden. En toen nog niet de vriendinnen van nu. Ook bij nummer 2 en 3 niet helaas. Losse vrienden IPV één groep helpt ook niet mee. Ze kennen elkaar niet goed. Zelf wel op een paar babyshowers geweest, waaronder mijn schoonzusje, maar die heeft een rits zussen en ik niet…. Het meeste steekt nog om niet gevraagd te worden voor babyshowers van anderen en dan later foto’s voorbij te zien komen….bv met daarop bijna al je collega’s. Omdat de organisator niet aan jou heeft gedacht of je minder belangrijk bent voor de aanstaande mama dan je dacht…..
Goed geschreven. Fijn een eerlijk verhaal te lezen.
Auteur
Dankjewel, dat is fijn om te horen.
Ik lees je blog nu voor een tweede keer. De eerste keer was twee jaar geleden, toen ben ik echt een periode verdrietig geweest toen ik erachter kwam dat er écht geen babyshower ging zijn. Ondertussen ben ik zwanger van de tweede en ik weet dat ik heel gezegend ben met mijn mooie gezinnetje, toch droomde ik al jaren voor ik zwanger werd van een baby shower, een feestje waarbij anderen jou in het zonnetje zetten. Ach ja, deze keer was ik er al op voorbereid dat het niet zou komen. Had er stiekem nog op gehoopt, aangezien ik verwacht dat dit de laatste zwangerschap zal zijn, maar ja het is wat het is en deze keer verwen ik mezelf wel 🙂
Auteur
Hoi!
Bedankt voor je bericht en gefeliciteerd met je tweede zwangerschap! Wat jammer dat je er nu ook geen één heb gekregen. Je hebt wel een goede mindset, lekker jezelf verwennen! Fijne zwangerschap nog en ik hoop dat je lekker voor jezelf hebt kunnen shoppen 🙂
Ik vind het ook heel erg jammer dat niemand in mijn eerste zwangerschap en nu ben ik weer zwanger. Zich de moeite doen om een leuke spontane babyshower te houden voor mij. Heb wel altijd alles gedaan voor mijn vrienden en familie. Maar zo gaat het eigenlijk met alles. Wel echt jammer maar kan mensen niet aansporen om dat voor mij te doen. Ik vier het gewoon helemaal alleen, verwen mezelf wel met lekker eten en drinken en koop zelf de spullen voor de baby 🥰
Auteur
Ah wat jammer en ik snap je gevoel helemaal! Maar je hebt gelijk, zorg vooral goed voor jezelf, dat is het allerbelangrijkst 😘.